Kunsttentoonstellingen in Singapore: Intersections Gallery presenteert 'Burning Landscapes' en 'Beyond the Surface'

Hanibal Srouji, ‘Dusk’, 2016, vuur, acryl, canvas, 75 centimeter. Afbeelding ter beschikking gesteld door Intersections Gallery

Sinds 2012 bouwt Intersections Gallery stilletjes aan een groeiend repertoire van hoogwaardige kunst en een diepe toewijding aan het koesteren van kunstenaars. De aankomende shows ‘Burning Landscapes’ van de Gallery van 17 maart tot 30 april en ‘Beyond The Surface’ van 3 mei tot 18 juni tonen samenwerkingen die een dialoog creëren tussen Chinese inkt, westerse schilderkunst, video, installaties en keramiek.

Brandende landschappen

Vaak gezien als een meedogenloze, destructieve kracht, zetten de kunstwerken in ‘Burning Landscapes’ vuur om in een levengevende kracht die een esthetisch element van schoonheid heeft, een creatief medium dat yin en yang in evenwicht brengt, en een uitdrukking van sereniteit en positiviteit. De tentoonstelling toont artistieke vrijheidsverklaringen van twee Frans-Libanese kunstenaars, Tania Nasr en Hanibal Srouji. Zowel Nasr als Srouji werden gedwongen de burgeroorlog van Libanon te ontvluchten, die duurde van 1975 tot 1990, en Nasr's keramische werken, met Srouji's schilderijen en installaties, spreken van herinnerde en ontdekte geografieën samen met intieme emotionele landschappen.

Frans-Libanese kunstenaar Tania Nasr. Afbeelding ter beschikking gesteld door Intersections Gallery

Toen ze elkaar in 2014 ontmoetten, zagen beide kunstenaars onmiddellijk een synergie tussen hun creatieve processen en de rol van kunst als meer dan alleen zelfexpressie en als een articulatie van een grotere, wereldwijde visie op kunst en kunst maken.

Verenigd door vuur, reageert de ronde vorm van de schilder in de serie 'Tondos' van Srouji op de vorm en bedoeling van Nasr's sferische keramische werken. Srouji ziet de cirkelvormen als 'openingen van de ziel van waaruit we verder kunnen kijken' en begint weer te dromen en hopen. Het is met deze gedeelde visie op kunstwerken die rust en optimisme uitstralen dat hun samenwerking harmonieus verliep. Elke kunstenaar herhaalde intuïtief de ander in uitwisselingen die verder gingen dan taal; hoe een kleur die rechtstreeks op canvas werd aangebracht, de sensualiteit weergaf van handen die aan klei werken.

Frans-Libanese kunstenaar Hanibal Srouji. Afbeelding ter beschikking gesteld door Intersections Gallery

Beiden brengen via hun respectievelijke media een middel tot uitdrukking om de snelle wreedheid van de vernietiging van vuur te overstijgen, en nemen de tijd om een ​​sublieme uitdrukking van schepping en veerkracht over te halen. Waar vuur Nasr's keramiek met vorm en kleur voortbrengt, markeert Srouji het canvas met een spoor van vuur van een brander. Als vuur kan worden gezien als pure energie, dan ligt het potentieel om te bouwen of te vernietigen in de keuzes die de mensheid maakt.

De vrij zwevende stroken canvas die de serie 'Healing Bands' van Srouji en het keramiek van Nasr vormen, hebben een 'horizontale vloei' doordat de stukken als één geheel samenwerken; een allegorie van de kracht van de mensheid in eenheid. Zowel Nasr als Srouji herinneren ons eraan hoe kunst licht kan vieren en ons een meditatieve ruimte bieden om ons bestaan ​​te helen en te verheffen.

Tania Nasr, ‘By the sea’, 2015, meng klei, helder glazuur, kobaltblauw, 18 x 15 x 117 centimeter. Afbeelding ter beschikking gesteld door Intersections Gallery

Beyond The Surface

‘Beyond the Surface’, dat het menselijk lichaam verkent als een opslagplaats van herinneringen, gebruikt Chinese inktschilderijen, video, sculptuur en installatie en conceptuele kunst om zich in het onderbewustzijn te verdiepen. Deze nieuwe serie van Hélène Le Chatelier illustreert de interne landschappen die ontstaan ​​wanneer we wegzakken in de wijsheid van ons lichaam; het onthullen van de veelheid van onze zwakheden en sterke punten, ego en angst, en liefde en schaduwen. Haar kunstwerken stellen de intimiteiten van onze tijd in vraag en bieden ruimte voor introspectie, zodat iedereen de uitgestrektheid van zijn geheime innerlijke zelf kan ervaren. Hier observeert Le Chatelier ons gevoel van eenheid ten opzichte van de metamorfose van onze innerlijkheid en relatie met ons lichaam.

Hélène Le Chatelier, ‘Internal Landscape 13’, 2017. Afbeelding ter beschikking gesteld door Intersections Gallery

Om de vervaging van grenzen tussen huid en scherm in het sociale mediatijdperk te weerspiegelen, markeert deze tentoonstelling voor het eerst dat Le Chatelier video toont als onderdeel van een installatie. Ze legt uit: “Elk medium stelt me ​​in staat om een ​​ander aspect van een enkel concept te verkennen. Het is alsof je verschillende touwtjes uit dezelfde bol wol haalt '. In samenwerking met Butoh-danser Syv Bruzeau roept de video ons op om te luisteren naar de duisternis en nuances van ons lichaam. Le Chatelier werkte ook samen met Virgile Viasnoff, een wetenschapper en onderzoeker, om afbeeldingen op te nemen van cellen die reageren op hun omgeving. In het licht van de overmatige blootstelling van sociale media, brengt de video mensen terug naar de ruimte in hun innerlijke wereld.

De complexiteit van het zelf is een compositie van persoonlijke ervaringen en wordt verpersoonlijkt door de sculptuur die Le Chatelier voor deze tentoonstelling maakte. Buitenste krantenlagen die dagelijkse gebeurtenissen vertegenwoordigen, zijn bedekt met inktlagen die onze sociale gevels weerspiegelen, terwijl het hart een verborgen boodschap en een innerlijke kern van klei is. Le Chatelier vergelijkt dit met liefde als een acceptatie van het onbekende in onze diepste relaties.

Franse kunstenaar Hélène Le Chatelier. Afbeelding ter beschikking gesteld door Intersections Gallery

De show van Le Chatelier stelt de tweedeling tussen de vrijheid van gegevens en discutabele intimiteit in vraag, evenals de vluchtigheid van menselijke banden en de verbinding met zichzelf. De toestand van de mens lijkt misschien blijvend, terwijl hij in feite constant transformeert en daarom van voorbijgaande aard en vluchtig is.

Dit artikel is geschreven door Pamela Ng en is oorspronkelijk gepubliceerd in Art Republik 14.