Kunst geïnspireerd door wetenschap: de Vietnamese kunstenaar Lai Dieu Ha verlegt de grenzen en overbrugt culturen

Lai Dieu Ha, ‘Richtlijnen 5’, 2015, varkenszwoerd, metaaldraad

Categorieën, limieten en grenzen zijn noodzakelijke hulpmiddelen voor ons om de wereld te begrijpen. Maar dan vergeten we vaak dat dit door mensen gemaakte instrumenten zijn in een tijdelijk werkkader, en we beginnen ze als waarheden te beschouwen. We komen in de problemen wanneer een enkel systeem als het enige geldige wordt beschouwd en we kunnen niet meer overschakelen naar verschillende denkwijzen.

Eens te meer worden kunstenaars opgeroepen om een ​​gevoel van pluraliteit te herstellen. In haar werk daagt de Hanoise kunstenares Lai Dieu Ha voortdurend het concept van afgescheidenheid uit in haar multidisciplinaire praktijk. Voor haar is de rol van kunstenaars juist het overbruggen van culturen en het samenbrengen van mensen.

Ha werd eind jaren zeventig geboren in een huishouden van kunstenaars, in een tijd waarin arbeid en productie centraal stonden in het verhaal van Vietnam. Ze zegt: 'Kunst maakte altijd deel uit van mijn jeugd. Ik herinner me dat ik worstelde om alles te tekenen wat ik zag. Ik zou baarden tekenen op de gezichten van voormalige Sovjetleiders zoals Michail Gorbatsjov of Lenin in de tijdschriften van mijn vader. "

Toen ze 17 was, las ze een artikel over een 'rare vrouw' (zo beschreven door de media) die haar plastische chirurgie live uitzond. Dit was de controversiële Franse artiest Orlan, die haar eigen lichaam beroemd gebruikte als hulpmiddel voor een reeks 'prestatie-operaties' die bekend staat als ‘The Reincarnation of Saint-Orlan’. 'Er was daar iets dat mijn aandacht trok', herinnert Ha zich. “Hoewel ik toen nog heel jong was, identificeerde ik het gebaar onmiddellijk als kunst en het bleef bij mij. Ik denk nog steeds dat Orlan haar weg naar een nieuw niveau heeft gedwongen om zichzelf en het publiek uit te dagen. ”

Lai Dieu Ha, ‘Biologische patroonillustraties’, 2015, hennepstof, metallic borduurgaren

Het is niet verrassend dat Ha na haar afstuderen aan de Hanoi Fine Arts University in 2005 en de geschiedenis van de uitvoerende kunst had geleerd van de Zweedse curator Christofer Fredriksson, Ha zelf begon op te treden. 'Ik begon ook te leren over psychologie, psychopathologie, sociologie', voegt ze eraan toe. In de periode tussen 2005 en 2012 paste ze de concepten van deze diverse disciplines toe in extreme en obsessieve uitvoeringen, waarbij het publiek evenveel deel uitmaakte van het werk als de kunstenaar zelf.

Haar voorstelling ‘Fly Off’ uit 2010 was zeer controversieel in Vietnam en daarbuiten. In de voorstelling van een uur bracht Ha, naakt met blauwe veren op haar lichaam geplakt, hete strijkijzers aan op een massa verse varkensblaasjes. Vervolgens wreef ze ze helemaal over haar blote gezicht, armen en benen en drukte de strijkijzers tegen haar eigen armen tot de huid blaren kreeg.

"Tussen 2008 en 2010 begon het internet in Vietnam te bloeien", blikt de kunstenaar terug op de aflevering. “In‘ Fly Off ’wilde ik de komst van een complexere samenleving vertegenwoordigen, waar de vele verschillende verhalen niet langer verborgen konden blijven. In het werk probeerde ik persoonlijk een stem te zijn voor een verandering naar vrijheid. ” Hoewel de voorstelling op een zeer persoonlijke manier werd uitgedrukt, uitte hij de bezorgdheid van de bredere gemeenschap. “Het werk was de eerste stap van een reeks werken met betrekking tot geslacht, geslacht en vrijheid van meningsuiting. Het ging over de controle van de regering, culturele censuur en algemene scepsis ”, merkt ze op.

Lai Dieu Ha, ‘Landscaping Map 2’, 2015, varkenszwoerd, draad, kraal, hennepstof

In Ha's oeuvre komen vrouwelijke identiteit en seksualiteit zeer sterk tot uitdrukking. Ze zegt: 'Ik vind de situatie met betrekking tot genderkwesties, vooral in Vietnam, onaanvaardbaar. Deze thema's worden zelfs in de culturele arena nog steeds als gevoelig beschouwd. ”

Van 2012 tot 2016 week ze af van de meest extreme vorm van performance art en begon ze te experimenteren op verschillende media, van schilderen tot installatie tot video. Psychologische wazigheid werd het brandpunt van haar artistieke verkenning, met als hoogtepunt de serie 'Mind, Flesh, Matter', tentoongesteld in Sàn Art, een door kunstenaars geïnitieerde, non-profit hedendaagse kunstorganisatie, in 2014. In achtergrondonderzoek uitgevoerd met artsen en patiënten gebruikte ze de methoden van psychodrama om te begrijpen of lijden wordt bepaald door menselijke genetica of sociale omstandigheden.

Haar laatste werkreeks, die onlangs te zien was op de stand van CUC Gallery op Art Stage Singapore 2017, was net zo sterk. Stukjes varkenshuid, een hoofdbestanddeel van het Vietnamese dieet, waren subtiel geborduurd met kralen en draad en gevangen door metalen draden. In deze onwaarschijnlijke associatie met de modewereld beginnen we voedsel niet alleen te zien als een voedingsmiddel voor snelle consumptie, maar ook als een delicaat en kwetsbaar ornament om te decoreren. Eens onderdeel van een levend dier, is varkenszwoerd een levenloos object geworden.

Lai Dieu Ha, ‘Guidelines 4’, 2015, varkenszwoerd, gekleurde draad

Wetenschap is opnieuw het vertrekpunt voor haar esthetische verkenning. De serie is in feite geïnspireerd door Ha's waarneming van een micro-organisme genaamd hydra oligactis, behorend tot een bijna onzichtbare wereld en toch aan de basis van elk levend wezen.In Ha's geest is de hydra geïdentificeerd met vrijheid, vanwege zijn kenmerken van aseksualiteit, regeneratief vermogen en openheid voor verandering. Reeds het onderwerp van een eerdere voorstelling ‘Clinging Hybrid’, bij het Goethe Institute in 2012, was het de inspiratie voor haar nieuwste solo ‘Conservation of Vitality’ in CUC Gallery.

Lai Dieu Ha, ‘Skins verzamelen - kungfu tegen de tijd’, 2015, polyester chiffon, gedroogde knoflookhuid, stalen B40-net

In haar huidige artistieke onderzoek keert de kunstenaar terug naar experimenten met psychodramatherapie en performancekunst. Inderdaad, dit is een voortzetting van haar waarbij ze de flinterdunheid en het fictieve karakter van categorieën blootlegt. 'We begrijpen dat de wereld, ontstaan ​​uit chaos, een overkoepelende orde heeft. We hebben duidelijk nog steeds een beperkte kennis van het universum, dus het enige wat we kunnen doen is luisteren, verbinden en liefhebben, 'merkt ze op. “Alles is inderdaad de weerspiegeling van zijn tegendeel: mannelijk en vrouwelijk; Yin en yang; dag en nacht. Andere mensen liefhebben in al hun complexiteit en tegenstellingen is de fysieke uitdrukking die tegenstellingen naast elkaar kunnen bestaan. ”

Dit artikel is geschreven door Naima Morelli en oorspronkelijk gepubliceerd in Art Republik.