Artist Son Seock biedt visuele genoegens
De kunstwerken van de Koreaanse kunstenaar Son Seock (° 1955) bezorgen de kijker zowel visueel als tactiel plezier. Net als de huid van een kameleon, leveren zijn werken verschillende beelden en texturen op vanuit verschillende gezichtspunten. De visuele genoegens die we ontlenen aan het bekijken van zijn schilderijen zijn het resultaat van onze eigen bewegingen en hoe we ervoor kiezen zijn kunstwerken te ervaren. Deze kleurveranderingen en het verdwijnen van beelden volgens de beweging van de ogen zijn vergelijkbaar met de techniek van Rayogram in de fotografie. We zouden zelfs de illusie kunnen krijgen dat de beelden uit het beeldvlak verdwijnen en in de lucht zweven.
Deze multi-zintuiglijke ervaring is het resultaat van zijn voortreffelijke schildertechniek die complexe wiskundige concepten en logica omvat. Om zulke effectieve illusies te creëren, verdeelt hij het schilderij met rechte verticale lijnen. De verticale lijnen zien eruit alsof ze met een liniaal zijn getekend, wat suggereert dat de schilderlagen niet willekeurig worden getekend, maar als resultaat van nauwkeurige wiskundige berekeningen en logische regels.
Deze dynamische kunstwerken zijn ook tactiel van aard. Het beeldvlak is bedekt met talloze stippen om op een cementachtig oppervlak te lijken. De meerdere lagen verfstippen die op elkaar zijn gestapeld, creëren een magisch 3D-effect, dat lijkt op sedimenten die zich gedurende lange tijd hebben opgehoopt. Door de verticale lijnen te koppelen aan deze lagen van stippen, ontstaat leven en beweging in de onderwerpen van zijn schilderijen. Door bijvoorbeeld onderwerpen als olifanten en keramische vazen op deze meerlagige tactiele oppervlakken te plaatsen, brengt Seock een organische relatie tussen vorm en achtergrond tot stand, waarbij de rimpels van de olifantenhuid en het met scheuren bedekte porseleinoppervlak worden benadrukt.
Seock kiest er ook voor om de verhalende inhoud van zijn schilderijen te minimaliseren. Hij stelt zijn olifant- en keramiekfiguren niet voor ter wille van de vertelling, maar kiest ervoor om ze in plaats daarvan als anonieme objecten op het beeldvlak te plaatsen. Het niet bestaan van verhalende inhoud is echter niet bedoeld om de niet-betekenis van deze objecten weer te geven. Door de verhalende kwaliteit van deze onderwerpen weg te nemen, versterkt hij de concentratie van kijkers op de visueel-sensuele techniek van het beeld en vestigt hij hun aandacht op het opwindende samenspel van kleuren, texturen en lijnen. Zijn werken bevatten verborgen mogelijkheden, en door deze stijlbenadering toe te passen, nodigt Seock zijn kijkers uit om hun eigen verhaal te componeren.
Paradoxaal genoeg is zijn doel met deze tactiele werken om de niet-materialiteit van objecten daadwerkelijk te onthullen. Hij stelt in plaats daarvan de manieren en percepties van het zijn in vraag. Ook al schildert hij eenvoudige vazen en dieren, zijn manier om deze objecten uit te beelden laat zien hoe het geïnterpreteerd kan worden met verschillende betekenissen. De niet-materialiteit rond een eenvoudige porseleinen vaas doet de kijker de kloof opmerken tussen het valse beeld van de vaas en het werkelijke beeld van de vaas. Seock verkent de visuele botsing tussen het werkelijke en virtuele object, het niet-bestaande en het bestaande, en daagt daarmee de noties van perceptie en relativiteit uit. Dit suggereert zijn poging om een systeem te creëren dat de logica op zijn kop zet.
In een wereld die zich steeds meer richt op digitale media en fotografie, geeft Seock grote waarde aan de waarde van handmatig werk en ontwikkelt een unieke methode die een magisch, multidimensionaal effect oplevert. De toeschouwer wordt ook onderdeel van het kunstwerk en ervaart de verschillende perspectieven en meerdere afbeeldingen die kunnen worden afgeleid van het beeldvlak. De tactiele aard van zijn werk stimuleert ook de ervaring van de kijkers en verleidt hen om de kloof te verkennen tussen het bestaande en het niet-bestaande, het zichtbare en het onzichtbare. Tonen hoe een object vanuit verschillende gezichtspunten kan worden waargenomen, kan een weerspiegeling zijn van de perspectieven van kunstenaars in de wereld, maar kan misschien ook representatief zijn voor de perspectieven van onze tijd; dat absolute wezens niet bestaan.
Bezoek voor meer informatie www.markhachem.com
