Tentoonstelling in MAIIAM Museum: 'DIASPORA'

In lijn met de huidige maatschappelijke belangstelling voor vluchtelingen en migratiebewegingen die de humanitaire crises van de 21e eeuw hebben gekenmerkt, presenteert MAIIAM Contemporary Art Museum ‘DIASPORA: Exit, Exile, Exodus of Southeast Asia’, dat loopt van 3 maart tot 1 oktober. Samengesteld door Loredana Paracciani, haalt de groepstentoonstelling zijn materiaal uit een letterlijke diaspora van kunstpraktijken en methodologieën om de omstandigheden van massale menselijke beweging in Zuidoost-Azië na de oorlog in Vietnam in de schijnwerpers te zetten.

Pao Houa Her, 'Attention', 2015, foto in c-print, 127 x 100 cm.

Door de complexiteit van identiteit en verbondenheid in dit samengestelde en turbulente gebied te verkennen, begint het methodologische kader van de tentoonstelling met een specifieke focus op drie bepalende en verschillende passages van het diaspora-fenomeen. Hier betekent "verlaten" het land van herkomst verlaten om persoonlijke redenen of om economische verbetering; 'verbannen' te zijn, is het thuisland als individu of als gemeenschap te verlaten om vaak politieke redenen; en bewegen in "exodus" is een groep staatloze en onteigende mensen zijn die op de vlucht zijn voor crises. Samen herdefiniëren deze drie specifieke vluchten van en naar huis de grillen van culturele, fysieke en geopolitieke grenzen die conventioneel kwesties van verbondenheid en status bepalen.

18 gevestigde en opkomende kunstenaars zijn uitgenodigd om te reageren op de curatoriale focus op mobiliteit en verplaatsing. Deze reacties komen vaak voort uit de eigen ervaringen van de kunstenaars, als individuen die zowel deelnemen als observeren in de patronen van menselijke stromen vanuit de diaspora zelf. Door subjectieve persoonlijke inzichten te combineren met objectieve historische details, proberen de geproduceerde werken uiteindelijk een onveranderlijk humanisme te onthullen dat onder dergelijke voorbijgaande passages blijft bestaan.

Abdul Abdullah, ‘De leugens die we onszelf vertellen om ons te helpen slapen’, 2017, foto met c-print, 100 x 100 cm.

Abdul Abdullah is zo'n kunstenaar die de grenzen tussen het persoonlijke en het gemeenschappelijke vervaagt; het zelf en de ander. In de serie zelfportretten, ‘Coming to Terms’, verkent Abdullah intieme aspecten van identiteit als een verheldering van de menselijke conditie die percepties van culturele hybriditeit, ritueel en ceremonie vormt. De opvallend donkere ondertonen werpen licht op de verraderlijke processen die kenmerken hoe vervormde sociale percepties de realiteit van zelfperceptie kunnen veranderen. In een van de foto's met de titel ‘De leugens die we onszelf vertellen om ons te helpen slapen’ trekt Abdullah zelf een masker van een aap-aap aan uit de film ‘Planet of the Apes’ van Tim Burton (2001) terwijl hij een levende aap tegen zijn blote borst houdt. De kunstenaar volgt de schuine beweging van het zelf naar het andere en maakt scherpzinnige observaties over hoe zijn moslimidentiteit verloren gaat onder de machinaties van ideologische representaties.

Jun Nguyen-Hatsushiba, ‘The Ground, the Root and the Air: The Passing of the Bodhi Tree’, 2004-2007, enkelkanaals digitale video, 14 min.

Jun Nguyen-Hatsusihba's ‘The Ground, the Root, and the Air: The Passing of the Bodhi Tree’ daarentegen vertelt een hoopvoller verhaal. De video-installatie is gemaakt in samenwerking met 50 studenten van de Luang Prabang School of Arts and Crafts en is verdeeld in drie hoofdstukken. ‘The Ground’ bevat een paar jonge joggers die vastbesloten zijn om te oefenen in een half verlaten openluchtstadion. Als tussendoortje presenteert ‘The Root’ een collage van illusoire afbeeldingen van lantaarns die doen denken aan het lichtfestival in Luang Prabang. In het laatste hoofdstuk, ‘The Air’, maken 50 kunststudenten een reis op langstaartboten, waarbij ze het Mekong-rivierlandschap en de heilige Bodhi-boom schilderen, een symbool van het boeddhisme. Door een niet-lineair, mystiek verhaal aan te nemen, beschrijft Nguyen-Hatsushiba's werk niet alleen de turbulentie van onzekere culturele identiteit, maar is het een verhaal van eerlijke, jeugdige dromen naar een mondiale samenleving die nog steeds kan ontstaan ​​ondanks hun strijd om traditionele waarden te behouden.

Dienend als de fysieke manifestatie van beweging en diaspora is ‘Vessels (na het‘ Fleet ’project)’ van Alfredo en Isabel Aquilizan. Het werk is een serie sculpturen die bestaat uit een verzameling boten gemaakt van gerecycled karton, naast de vrachtdozen zelf die zijn gebruikt om de boten letterlijk naar de tentoonstelling te vervoeren. De iconografie van de boot onderscheidt zich als het belangrijkste symbool van reis en verplaatsing, en kijkers worden gedwongen hun reeds bestaande opvattingen over de boot uit te dagen, die een breed scala aan vormen kan aannemen, van schepen tot laadbakken.

Alfredo en Isabel Aquilizan, ‘Vaartuigen (na het‘ Vloot ’project)’, 2015 - 2017, karton en hout, 1 x vat en krat ca. 260 x 243 x 65 cm; 3 x vaten en krat ca. Elk 150 x 89 x 32 cm; 1 x vat en krat ca. 120 x 89 x 36 cm.

De artistieke richting van de tentoonstelling wordt ook gekenmerkt door haar leergierigheid.In plaats van alleen maar documentatie te geven of commentaar te geven op de migratie-omstandigheden die Zuidoost-Azië hebben gedefinieerd en gevormd, probeert ‘DIASPORA’ echte gesprekken met het publiek te beginnen over beleefde ervaringen van diaspora die worden onthuld in de kunstwerken. In lijn met de toewijding van het museum aan onderzoek, zal de tentoonstelling worden ingericht met onderwerpspecifieke seminars en filmvertoningsprogramma's die het artistieke materiaal dat wordt getoond aanvullen. Om kennis van diaspora te vergroten, zal een catalogus met speciaal geschreven essays van historici en experts over aanverwante onderwerpen worden gepubliceerd en aangevuld met een paneldiscussie met de schrijvers.

Meer informatie op maiiam.com.