Gids: Cuba Property Boom?
Gelegen op iets meer dan 100 mijl van Key West, de Republiek Cuba, een deel van West-Indië, ligt in het noordelijke deel van de Caribische eilanden. Cuba was in de jaren vijftig een populaire toeristenbestemming voor Amerikanen en werd na een revolutie bijna 60 jaar lang geblokkeerd voor Amerikaanse reizigers en investeerders. Later zorgde de samenwerking met de voormalige Sovjet-Unie ervoor dat de banden met de VS verslechterden. Een afkoeling van de spanningen en versoepeling van de beperkingen staan echter op het punt de boel op te warmen op het voormalige Spaanse eiland en de vastgoedmarkt zou de heetste in de regio kunnen worden.
Witte zandstranden, prachtig turkooisblauw water, ongelooflijk eten, kleurrijke Spaanse koloniale gebouwen, Amerikaanse auto's uit de jaren 50 en een rijke culturele geschiedenis maken Cuba een aantrekkelijke plek om te bezoeken. Voor velen is dat het enige wat ze kunnen doen, maar dit kan binnenkort veranderen. Sinds 2011 mogen lokale Cubanen onroerend goed kopen en verkopen. Gedreven door een veranderend economisch klimaat, veranderde president Raul Castro het systeem van een swap-only proces.
Het is belangrijk op te merken dat de regels snel veranderen, maar in de huidige vorm kunnen buitenlandse investeerders alleen onroerend goed kopen in een van de drie scenario's:
1. Trouwen met een Cubaan
2. Investeren in een Cubaans bedrijf dat is geregistreerd bij de Kamer van Koophandel
3. Rechtstreeks een woning kopen van een buitenlandse eigenaar
Punt drie klinkt misschien tegenstrijdig, want hoe kan een niet-ingezetene onroerend goed kopen van een andere niet-ingezetene, als een niet-ingezetene in de eerste plaats geen eigendom kan bezitten? Begin jaren negentig stond de Cubaanse wet korte tijd buitenlandse investeerders het recht toe om flatgebouwen te kopen. Degenen die hebben gekocht, kunnen nu hun eigendommen verkopen. Er zijn er momenteel niet veel op de markt en degenen die een sterke prijsverhoging bieden ten opzichte van vergelijkbare eigendommen die alleen beschikbaar zijn voor lokale kopers. Volgens numbeo.com varieert de gemiddelde prijs per vierkante meter in Havana bijvoorbeeld van $ 33,92 - $ 45,73. Een studio-appartement te koop en beschikbaar voor buitenlandse investeerders kost echter $ 105.000. Dat is maar liefst $ 304 per vierkante meter.
Er zijn echter nog andere kanttekeningen: er is een erfpachtovereenkomst van 99 jaar, aangezien alle grond eigendom van de overheid blijft. Of dit een serieuze impact zal hebben op toekomstige kopers valt nog te bezien. Ook bestaat er altijd het risico dat de overheid de wetten kan wijzigen of kan voorkomen dat er nieuwe ontwikkelingen worden gebouwd.
Er waren een aantal nieuwe golfbaanontwikkelingen in de maak door buitenlandse bedrijven zoals The Coral Capital Group en Standing Feather International. Deze zijn sindsdien gestopt na langdurige rechtszaken en bedrijfssluitingen. Hoewel Fidel Castro ooit zei dat golf voor de "burgerij" was, lijkt het erop dat het spel een cruciale rol kan spelen bij het zoeken naar buitenlandse investeringen op het eiland. Rijke buitenlandse reizigers en investeerders willen graag op of nabij een golfbaan zijn.
Sprekend met David Thorpe, een Britse zakenman die de afgelopen 18 jaar naar Cuba is gereisd: “Cuba is veel veranderd sinds mijn eerste reis in 1998. De toekomstige hotspot zal eerst in de buurt van Havana zijn, een klein stadje genaamd Guanabo aan de kust. Het is mijn eerste keus en over 20 jaar staat het vol met nieuwe hotels. ”
Zoals verwacht en met hun voor- en nadelen voor de lokale bevolking, bijten veel grote Amerikaanse hotelketens om de markt te betreden. First Starwood heeft verklaard dat ze Cuba binnenkomen. Airbnb en Marriott volgen ook dit voorbeeld. Het is bijna 60 jaar geleden dat het laatste Amerikaanse hotelbedrijf daar actief was. Uiteindelijk zullen hotelketens woningen openen zoals op veel andere bestemmingen. Nieuwe banen, faciliteiten en kansen zullen de economie en de koopkracht van de lokale bevolking verhogen. Het Cuba waar mensen vandaag van genieten en zien, riskeert echter de kans om voor altijd verloren te gaan.
De obstakels die in de weg staan
Eind maart werd president Obama de eerste Amerikaanse president die het land in 90 jaar bezocht. Een enorme mijlpaal. Nu de twee landen eindelijk weer met elkaar praten, is er echter nog een lange weg te gaan voordat de embargo's kunnen worden opgeheven. In feite staan er nog steeds meer dan 6.000 claims open door Amerikaanse bedrijven en individuen. Wat Cuba betreft, stellen ze dat de VS hen ongeveer $ 302 miljard schuldig is. Het gaat zelfs nog verder als Cuba de VS ongeveer de 8 miljard dollar zou terugbetalen die naar verluidt verschuldigd is, het zou de deur opnieuw kunnen openen voor Cubanen die claims indienen via Spanje.
Veel rechtbanken in Spanje erkennen de oorspronkelijke schuldregeling die tussen Spanje en Cuba is ondertekend nog steeds niet en vinden deze ongeldig. In de jaren vijftig, toen de nieuwe Cubaanse regering de controle over al het land in Cuba overnam, werd slechts ongeveer 5% Amerikaans land genoemd. De rest was Cubaans en destijds hadden de meeste Cubanen ouders of grootouders uit Spanje. Hierdoor konden ze via Spaanse rechtbanken claims indienen tegen Cuba. Het verschuldigde bedrag zou dus de schuld aan het Amerikaanse bedrijf Barcelona, Compañía de Recuperaciones Patrimoniales en Cuba, in het gedrang brengen en tekent momenteel eisers aan om te helpen bij de terugvordering van in beslag genomen eigendommen.
De vastgoedmarkten in Cuba zullen in de nabije toekomst naar verwachting niet dramatisch uit de as stijgen. Er is ongelooflijk veel administratieve rompslomp en juridische infrastructuur die moet worden verwijderd en aan de gang moet worden gebracht voordat de plaats echt kan veranderen. 2018 zal ook nieuw leiderschap opleveren, mogelijk de eerste leider die geen deel uitmaakte van de revolutie.De ogen van de wereld zijn opnieuw uitgelijnd op Cuba en er is een optimisme dat voor het eerst in meer dan een halve eeuw licht aan het einde van de tunnel kan zijn.
Dit artikel is voor het eerst gepubliceerd in het tijdschrift Palace.
