Off White Blog
Jachtseizoen in het truffelland van Italië

Jachtseizoen in het truffelland van Italië

Maart 29, 2024

'Het is geen baan. Het is een passie, een echte ziekte! " Het is vroeg in de ochtend en Giovanni Sacchetto legt uit waarom hij bij kille herfstnachten bij maanlicht achter de bossen rond Alba in de regio Piemonte in Noord-Italië aanloopt.

Sacchetto, 64, en zijn geliefde metgezel Dora, een opgewekte Lagotto Romagnolo-jachthond, zijn op jacht naar witte truffels, de moeilijk te vinden schimmels die beroemd zijn onder fijnproevers vanwege hun aardse geur en hun even onstuimige prijzen.

'Ik kan om elf uur naar bed gaan en om drie uur weer op, klaar om weer naar buiten te gaan', zegt Sacchetto. 'Het is niet voor het geld. Het is een ziekte die je van binnen hebt. Een truffel is iets vreemds. En het is prachtig, omdat het zo vreemd is. Je weet nooit waar je er een kunt vinden. Nooit."


Nu negen, Dora is de constante metgezel van Sacchetto sinds ze een enthousiaste jonge puppy was die leerde hoe ze haar gevoelige neus moest gebruiken om truffels op te snuiven die begraven waren onder de bosbodem.

"Ik zeg niet dat het beter is dan een vrouw, maar voor een truffeljager is zijn hond iets ... onbeschrijfelijk", zegt Sacchetto met een glimlach.

Onderdeel van het erfgoed van de mensheid

Het Romagnolo-ras staat bekend om zijn acute reukvermogen, maar individuele honden moeten nog worden getraind, te beginnen met stukjes gorgonzola, de ruige Italiaanse blauwe kaas, begraven in de grond, voordat ze afstuderen tot echte truffels.


Als Dora nu een truffel lokaliseert, zwaait ze opgewonden met haar staart over de plek waar een waardevolle knol wacht - meestal begraven tussen 10-30 cm (4-12 inch) onder het oppervlak.

Voor haar is het een spel - haar inspanningen worden beloond met iets lekkers in de vorm van een koekje of een stukje droog brood.

Sacchetto was 14 toen hij voor het eerst met zijn grootvader op truffeljacht ging. Destijds ging het om het op tafel zetten van eten, herinnert hij zich.


Nu is het meer een hobby, maar geheime plekjes worden nog steeds angstvallig bewaakt. "Ik doe dit al 50 jaar, ik ken alle planten, alle paden."

Ooit waren er meer truffels, maar het kappen van sommige bomen en de effecten van vervuiling op andere hebben de herfstpremie verminderd, zegt hij.

De vrees dat het delicate ecosysteem dat de witte truffels produceert in gevaar zou kunnen komen, heeft geleid tot een crowdfunding-initiatief om 50.000 euro op te halen voor een beter beheer van de lokale bossen.

Antonio Degiacomi, president van het Nationaal Centrum voor de Studie van Truffels, zegt dat bosgebieden rond Alba zijn verwaarloosd, met sneller groeiende soorten die truffelvriendelijke bomen zoals eiken en lindebomen dreigen te verdringen.

'Er is geen onmiddellijke dreiging, maar we moeten proactief zijn', zegt hij.

Handige maatregelen zijn onder meer het uitdunnen van dichtere bossen en het planten van nieuwe bomen, maar het coördineren van acties is ingewikkeld, met name omdat de jagers die weten waar truffels worden geproduceerd, vaak niet het land bezitten waarop ze foerageren.

Net als goede wijn

Het opsporen van eetbare schimmels is een Italiaanse obsessie met ongeveer 200.000 actieve enthousiastelingen in het hele land, van wie er 4.000 in Piemonte zijn gevestigd.

Het land is zo trots op zijn truffelcultuur dat het heeft gevraagd om het te laten opnemen in een lijst van het immateriële erfgoed van de mensheid dat wordt bijgehouden door het VN-cultuurorgaan, UNESCO.

Alba is al bekend in gastronomische kringen als de thuisbasis van enkele van de beroemdste rode wijnen van Italië en het organiseert sinds de Tweede Wereldoorlog een jaarlijkse witte truffelbeurs, waar duizenden gastronomische pelgrims bijna twee maanden lang proeven, kopen en verkopen .

De festiviteiten van dit jaar eindigen op 27 november en de prijzen zijn gemiddeld 3.000 - 4.000 euro ($ 3.300 - $ 4.400) per kilo.

Voor de Zwitserse liefhebber Marie-Claude is het een prijs die het waard is om te betalen. 'Alleen de geur is iets unieks', zei ze. "Persoonlijk vind ik het het lekkerst met iets heel eenvoudigs, gewoon op wat pasta of een risotto."

Matteo Baronetto, chef-kok in het met een Michelin-ster bekroonde restaurant "Del Cambio" in het nabijgelegen Turijn, is het daarmee eens.

"Het ding dat heel specifiek is voor de Alba-truffel is de onvergelijkbare lichtheid van het aroma en de elegantie", zegt hij terwijl hij een salade van seizoensgroenten samenstelt, gespikkeld met ultrafijne krullen van de lokale delicatesse.

"Het is zo'n puur natuurproduct dat wij als koks ten dienste moeten staan ​​van de truffel, en niet andersom."

Geoogst van 21 september tot eind januari, hebben truffels zowel regen als kou nodig om te gedijen, aldus Sacchetto.

'Hoe kouder het is, hoe beter de truffel', zegt hij en voegt eraan toe dat geen twee precies hetzelfde zijn. "De truffel is als wijn, elke zone heeft zijn eigen geur en die van Alba zijn het meest geparfumeerd."


REAGEREN OP.. ITALIË MET VRIENDIN! (Maart 2024).


Verwante Artikelen