Interview: Alessandro Michele
Zoals met al het andere, en heel erg in de mode, is timing alles. In deze seizoenshandel gaat de relevantie van elke collectie ongetwijfeld met de tijd mee. In de woorden van de Engelse auteur, criticus, curator en modehistoricus James Laver: 'Als een trend in de mode is, is het' slim '. Een jaar eerder is het' gewaagd '. En twintig jaar later wordt het' Belachelijk. '' Afgezien van de mode-clichés, in dit snel veranderende bedrijf, kan wat er in zit misschien sneller uitkomen dan je denkt.
Tijdigheid is veeleisend en dat hoort allemaal bij het bedrijf. De meesten van ons krijgen niet de kans om getuige te zijn van dit creatieve proces, maar we kunnen de ingewikkelde affaire waarderen om vooruitziendheid en ambacht te combineren om collecties te produceren. Voordat een ontwerper zijn of haar collectie aan de wereld laat zien, heeft hij of zij de enorme taak om te voorspellen wat er in dat seizoen zit voordat hij of zij begint met het ontwerpen van de stukken.
Het is dit idee van tijdigheid dat Gucci's tentoonstelling No Longer / Not Yet verkent. Samengesteld door creatief directeur, Alessandro Michele, en Liefde hoofdredacteur van het tijdschrift, Katie Grand, nodigde de tentoonstelling zeven kunstenaars (Cao Fei, Li Shurui, Jenny Holzer, Rachel Feinstein, Glen Luchford, Nigel Shafran en Unskilled Worker) van over de hele wereld uit om hun kijk op wat is te bieden eigentijds door hun creatieve werken, waaronder schilderijen, foto's, sculpturen tentoongesteld in aparte kamers in het Minsheng Art Museum in Shanghai. De tentoonstelling bevat ook een stuk van Michele getiteld The Boy In Red.
Sinds Michele de controle over het huis overnam, werd hij geïnspireerd door de houding van de jeugd en de hedendaagse beelden van grote modefotografen. Volgens de ontwerper "is het een toestand van temporele flux, waar relikwieën uit het verleden samensmelten met tekenen van de toekomst, en waar er vrijheid is om nieuwe betekenissen te construeren op dit kruispunt van uiteenlopende paden." Het is met deze waardering dat Michele's Herfst / Winter 2015-collectie sporen van reeds bestaande werelden en glimmen van werelden in wording omvat.
Volgens Michele is zijn werk grotendeels beïnvloed door de kijk van de Italiaanse filosoof Giorgio Agamben op het onderwerp. "Degenen die echt eigentijds zijn, zijn degenen die niet perfect samenvallen met hun tijd en zich niet aanpassen aan de eisen ervan ... Ze zijn nooit thuis in het huidige moment." Met als overheersend thema het verkennen van de notie van zowel hedendaags als Agamben's schrijven als uitgangspunt, gingen de zeven kunstenaars aan de slag.
Hoe hebben jullie deze tentoonstelling samengesteld?
Alessandro Michele: Het begon met een dapper idee - we hadden niet veel tijd om het verhaal te vertellen. Ik wilde mijn persoonlijke benadering laten zien van wat tijd en hedendaags betekenden. Het is niet een heel precies idee, maar ik heb het met sommige mensen gedeeld en we zijn met dit idee begonnen. Als je aan een show moet werken, is het zo hard werken. Het gaat over lange uren, mensen die wachten en zich concentreren op de kleinste details. Je ziet een prachtig beeld waar mensen van houden - en dit is een opeenstapeling van inspanningen. Ik begrijp dat mensen gewoon de chique kant van mode willen zien, maar het is iets dat met veel werk gepaard gaat. Toen ik bij Gucci begon te werken, probeerde ik alles te vernietigen en iets nieuws te creëren. We hebben de ruimte volledig veranderd en de manier waarop we werkten veranderde samen met de ruimte, samen met onze werkhouding. Ik probeerde ook een andere ontwerptaal te pushen. Het was toen een beetje een gekke plek om te zijn, maar als je iets nieuws wilt creëren in de mode- of kunstwereld, moet je eerst een beetje gek worden. Op dat moment kunt u uw eigen kleine revolutie beginnen.
Katie Grand: En dit is iets heel anders dan wat Gucci voorheen was, waar het sterk gericht was op luxe en reizen.
AM: Ik wilde Gucci bevrijden uit de kooi die mode is. Ik was erg geïnspireerd door de houding van jongeren en de hedendaagse beelden van grote modefotografen. Dit was het begin waar ik het gevoel had dat ik Gucci moest opruimen. Maar ik ben geen minimalistische ontwerper, ik ben meer maximalistisch. Ik heb er steeds meer nodig. Ik voel dat het een manier is om te communiceren. Ik hou van deze uitvinding van een superslanke taal.
Wat betekent de titel van de show, niet langer / nog niet?
AM: Het gaat over het nu. Het is een mooie zin die zegt: 'Ik moet praten over het heden, het hedendaagse'. Mijn standpunt hierover is heel persoonlijk. Als je wilt praten over wat eigentijds is, kun je niet iets beknopt en hedens gebruiken, je moet ook naar het verleden kijken, wat ik doe met mijn ontwerpen. Het is een manier om te zien waar we nu zijn. Het is een filosofie die ik volg, ook al is het moeilijk uit te leggen.
Katie, wat is jouw mening?
KG: Als mensen in de mode zoveel over moderniteit praten, wordt het een woord dat te vaak wordt gebruikt.
AM: Mensen in de mode-industrie zijn erg gevoelig voor de toekomst, maar ik ben niet teveel. Mijn werk is veel meer een proces. Ik hou er echt van om te praten over wat hedendaags is; op de manier waarop iedereen een minimalistische uitdrukking kan gebruiken om uit te leggen wat hedendaags voor hen betekent. De toekomst is niet iets waar ik erg in geïnteresseerd ben, omdat ik waarde zie in het gebruik van wat in het heden is om in plaats daarvan de toekomst op te bouwen.Je kunt dromen over de toekomst, maar het meest inspirerende aan het heden is echt het nu.
Er is een stuk van jou, Alessandro. Waar gaat het over?
AM: Ik besloot om over het idee van schoonheid te praten en besloot een ruimte met een kubus te bouwen om de illusie van schoonheid te vertalen. Plaats het in een spiegeldoos en koppel het aan een reproductie van een oud Tudor-schilderij in mijn huis. Ik wilde het verleden met het heden laten praten. Ik heb geprobeerd een betekenis te geven om verschillende tijdstippen te laten communiceren - schoonheid wordt een open ruimte en het wordt een idee dat de schoonheid die je waarde hecht degene is die je niet helemaal begrijpt.
Je werken versterken het effect van gendervervaging. Dus is dit een weerspiegeling van hoe je denkt dat we onszelf kleden?
KG: Ik denk dat het interessant is toen ik voor het eerst de Gucci-winkel binnenliep, en het was de eerste keer dat de collectie van Alessandro in de winkel lag. En voor iemand zoals ik die het merk door en door kent, was ik in de war of wat ik zag voor mannen of vrouwen was. En hij antwoordde: het is wat je maar wilt. Het is een elegante manier om verschillende esthetiek samen te voegen in ons dagelijks leven.
AM: Het is een manier van leven. Ik probeer de kwestie van gender te pushen, en ik denk dat het heel duidelijk was in mijn show. Mijn persoonlijke idee van schoonheid komt tot uiting in deze verklaring. Zelfs als ik in mijn eigen tijd winkel, merk ik dat ik me aangetrokken voel tot prachtige stukken uit damescollecties. Het betekent dat je jezelf kunt bevrijden en vrij kunt zijn zonder je voor te schrijven aan gendernormen. Als je vrij bent, is alles leuk.
Verhaalcredits
Tekst door Lance Lim
Dit verhaal is voor het eerst gepubliceerd in Men’s Folio.
