Interview: filmmaker Boo Junfeng
Op slechts 32 heeft de Singaporese filmmaker Boo Junfeng twee films geselecteerd voor het prestigieuze A-list Cannes Film Festival. Zijn debuutfilm, Zandkasteel (2010) maakte furore als de eerste Singaporese film die werd geselecteerd voor de sectie International Critics 'Week en werd beoordeeld als een "gevoelig en persoonlijk werk" door het internationale vakblad Verscheidenheid. Zijn winning streak ging verder toen hij zijn tweede film in première bracht Leerling in de Un Certain Regard-sectie van het filmfestival van Cannes in mei van dit jaar.
Leerling vertelt het verhaal van een jonge correctionele officier die het vak van de beul leert van de chef. Hij begon zijn onderzoek met het boek Eens een Jolly Hangman van auteur Alan Shadrake, de film is vijf jaar in de maak met Boo in gesprek met bejaarde bejaarden en degenen die hun dierbaren hebben verloren aan de doodstraf om een beter begrip te krijgen van dit complexe onderwerp. Trouw aan zijn aard, creëert de film van Boo een meeslepende film die op zoek is naar de menselijke waarheid en de sensatie niet sensationeel maakt.
Boo was geen onbekende in de kunstscene in Singapore en bouwde al vroeg zijn portfolio op als een bekroonde filmmaker. Begonnen met het maken van korte films, werden de Ngee Ann Polytechnic en LASALLE College of the Arts afgestudeerd erkend op thuisbasis toen zijn eerste korte film Een familieportret (2005) won de Best Singapore Short Film and Special Achievement Award op het Singapore International Film Festival. Voor zijn uitstekende talent ontving hij in 2009 de Young Artist Award van de National Arts Council en in 2011 de Singapore Youth Award.
Een leidende figuur in de lokale filmgemeenschap, Boo voegde zich bij zes andere top Singaporese filmmakers, waaronder Eric Khoo, Royston Tan en Jack Neo in de omnibusfilm 7 brieven (2015). De film veroverde de harten van Singaporezen en werd het meest verwachte filmproject van de SG50-viering van het land. Hij bracht zijn expertise op het gebied van filmmaken vorig jaar ook terug naar het Singapore International Film Festival als hoofd van de jury voor korte films voor de sectie Zuid-Aziatische en Singapore voor korte filmcompetities, naast de doorgewinterde Maleisische actrice Sharifah Armani.
Leerling werd eind juni 2016 geopend in Singapore en beleeft zijn Australische première wanneer het in competitie speelt op het Sydney Film Festival, waar het wordt aangehaald als een "complexe en lonende" film. Het is gepland om later dit jaar in de bioscopen in Hong Kong en landen in Zuidoost-Azië te zijn.
Art Republik spreekt met Boo over zijn nieuwe film en zijn filmreis.
Je hebt voltooid Zandkasteel in 2010 en Leerling in 2016. Wat hield je nog meer bezig tussen je twee films?
Ik bracht de volgende drie jaar daarna door Zandkasteel het schrijven en ontwikkelen van het script voor Leerling. We gingen naar projectmarkten en scriptlabs over de hele wereld om er zeker van te zijn dat het volledig is ontwikkeld voordat het in productie gaat. Na de shoot in 2014 hebben we nog een jaar in postproductie doorgebracht voordat we de film eind 2015 afmaakten.
Tegelijkertijd hield ik me bezig met kunstprojecten zoals de President's Young Talent Show en de Singapore Biënnale 2013, organiseerde ik Pink Dot, stelde ik de films en multimedia samen voor de National Day Parade in 2014 en 2015 en regisseerde ik tv-commercials om de kost te verdienen .
Vertel ons over de reis die je hebt gemaakt Leerling.
Het hele proces van het maken van de film nam vijf jaar in beslag. Ik heb veel tijd besteed aan het onderzoeken van dit onderwerp en heb contact gezocht met mensen die op de een of andere manier door de doodstraf zijn getroffen. Het was geen gemakkelijk onderwerp om aan te werken, en het moeilijkste was om de echte verhalen die ik tegenkwam te verwerken en ze te verwerken in de personages waarvoor ik aan het creëren was Leerling.
Er waren veel moeilijke dagen. Een van de meest uitdagende scènes die we moesten maken, was de laatste scène van de film die ik in een enkele opname van vijf minuten op een vaste camera wilde opnemen. Het kostte ons een hele dag om te repeteren en te choreograferen, en nog een dag om te fotograferen.
Dit is de tweede keer dat je film in première gaat op het internationale filmfestival van Cannes. Het is de droom van veel filmmakers om er zelfs maar één film te hebben. Hoe verschillend is het van de eerste ervaring?
De tweede keer is niet minder overweldigend dan de eerste. Ik had minder grote ogen, maar het was net zo intens. Toen ik in Cannes was, realiseerde ik me dat ik met andere regisseurs sprak - sommige zeer ervaren regisseurs - dat regisseurs waarschijnlijk de meest kwetsbare mensen zijn op een festival als Cannes. De reacties van het publiek hebben veel invloed op regisseurs - en we weten allemaal hoe brutaal het Cannes-publiek kan zijn. Ik was erg nerveus op de dag van Leerling‘S première. Maar het was enigszins geruststellend om te weten dat elke andere regisseur bij zijn of haar eigen première waarschijnlijk dezelfde emoties doormaakte.
Welk advies zou je jezelf geven om je eerste film te maken als je nu je tweede hebt voltooid?
Neem de tijd om de film te ontwikkelen voordat je in productie gaat. En neem de tijd in de postproductie om de film te vinden in de beelden die je hebt gemaakt.
Waar ontmoet het creatieve deel van jou het praktische als filmmaker?
Ik ben een heel praktisch persoon geworden. Ik denk dat het te maken heeft met geconditioneerd zijn door het maken van korte films over een klein budget. Ik heb geleerd vindingrijk te zijn en het te doen met wat ik heb.Met Leerling, Ik daagde mezelf uit door alles uit te breiden, en ik moet mijn producenten bedanken voor hun toestemming om dat te doen. We zorgden ervoor dat we met mensen werkten die op zichzelf al kunstenaars waren, en dat gaf me een groter canvas en meer materialen om mee te creëren. Ik waardeerde dat echt.
Is het belangrijk dat u vanuit Singapore steun krijgt nu u zich heeft gevestigd als internationaal succes op filmfestivals?
Ja absoluut. De films die ik maak zijn uiteindelijk Singaporese films, en het is voor mij erg belangrijk dat mensen in Singapore ernaar kijken.
Wat is belangrijk voor je als je doorgaat met filmmaken?
Ik vind het belangrijk om als persoon te groeien en het leven te begrijpen. Er zijn veel dingen die ik nog steeds niet weet en er zijn veel dingen in het leven die ik wil onderzoeken. De aandacht die ik krijg door de publiciteit van de films kan soms afleidend zijn, maar ik heb geleerd dat ik me daar niet door laat raken.
Wat vind je van de bioscoop in Singapore en waar gaan we heen?
Ik denk dat er veel is om naar uit te kijken. Veel filmmakers hebben hele interessante projecten op stapel staan, projecten die al jaren ontkiemen. Ik zie mezelf als onderdeel van een grotere gemeenschap van filmmakers die dezelfde liefde voor cinema delen.
Vertel ons tot slot wat de drie belangrijkste dingen voor u zijn vandaag?
Familie, goede vrienden en geweldige verhalen.
Bezoek de officiële site van Boo Junfeng voor meer informatie over de kunstenaar.
Verhaalcredits
Tekst door Wahyuni Hadi
Dit artikel is voor het eerst gepubliceerd in Art Republik.
