Interview: fotograaf Peter Steinhauer
Bekroonde kunstfotograaf Peter Steinhauer toonde onlangs in REDSEA Gallery Singapore zijn serie ‘Number Blocks’ en Hong Kong ‘Cocoons’, gebaseerd op zijn verblijf in de twee steden gedurende 21 jaar in Azië.
'Nummerblokken' in Singapore is een serie die de heldere, kleurrijke nummermarkeringen op de zijkanten van HDB-gebouwen in Singapore vastlegt. Voor Steinhauer ligt de interesse in de ongebruikelijke kleurenschema's en opzettelijk geschreven lettertypen die worden gebruikt op deze woonblokken van de overheid, die het hart vormen van de multiculturele integratie die Singapore is. Ondertussen documenteert Steinhauer's ‘Cocoons’ serie de verrassende schoonheid van een in Hong Kong geboren bouwtechniek: de bamboe en stoffen netten die de ‘metamorfosen’ van een bouwproject omhullen.
Het werk van Peter Steinhauer bevindt zich in collecties van het Carnegie Museum of Art, het Hong Kong Heritage Museum en tal van particuliere en bedrijfscollecties wereldwijd. Geboren en getogen in Boulder, Colorado, ontwikkelde Steinhauer een vroege fascinatie en waardering voor cultuur, wat resulteerde in het leven in tal van steden in de Verenigde Staten, Stockholm, Zweden, Hanoi, Saigon, Vietnam, Hong Kong en Singapore.
Steinhauer beschrijft zichzelf als purist vanuit een fotografieachtergrond en niet als een digitale kunstenaarArt Republik over Singapore, Hong Kong en zijn werk.
Wat is je favoriete gebouw in Singapore?
Mijn favoriete gebouw is niet een gebouw dat velen waarschijnlijk zouden denken of kennen. Het is een oud winkelhuis op de hoek van Jalan Besar en Veerasamy Rd. Het mooiste gedetailleerde gebouw van Singapore naar mijn mening. Licht pastelblauw geschilderd, geaccentueerd met smaragdgroene kleine vierkante tegels met roze rozen met smaragdgroene dakafwerking en terracotta tegels. De detaillering van de met glas betegelde raamdeuren en het sierlijk bloemachtige houtsnijwerk op het gezicht is iets waar ik elke keer naar kijk als ik het passeer. Niemand maakt zulke huizen meer.
HDB's en hun gangen zitten vol nostalgie en psychisch gewicht voor Singaporezen, die vaak in kunstfilms te zien zijn. Waarom denk je dat dat zo is?
Het karakter ervan. Het is Singapore en heeft de identiteit van Singapore in zich. Nogmaals, het brengt het terug naar de cultuur, de multiculturele, ras en religie waaruit Singapore bestaat. De achtergrond van Peranakan, Chinees, Maleis mix, het eten en de manier van leven. Dit is wat Singapore uitmaakt, niet de Marina Bay Sands. Mooi, ja, maar het is niet de cultuur en achtergrond van Singapore. Je vindt het, zoals in elke andere Aziatische cultuur, in de arbeidersklasse, fundamentele groepen mensen, en in Singapore zitten ze in HDB's. Ik weet zeker dat daarom veel films in of met hen gemaakt worden.
Blok 167, Singapore, 2013
Vertel ons over uw 'Cocoons'-serie in Hongkong.
In mijn ‘Cocoons’ -serie zijn de structuren ingekapseld in bamboe-steigers, waarna het gekleurde materiaal om de bamboe wordt gedrapeerd om te voorkomen dat puin en andere dingen op de straten beneden vallen. Ik begon voor het eerst belangstelling te krijgen tijdens mijn eerste reis naar Hong Kong in 1994. Ik woonde toen in Hanoi, Vietnam en moest naar Hong Kong omdat mijn visum op was. Buiten het oude vliegveld van Kai Tak zag ik dit enorme gebouw aan de overkant van de straat en het was bedekt met bamboe en geel materiaal. Ik dacht dat het de milieukunstenaar Christo en zijn vrouw Jean Claude was die gebouwen in Hong Kong inpakken (zoals hun kunst is). Ik realiseerde me snel, nadat ik anderen op weg naar mijn hotel had gezien, dat dit een bouwproces was. Ik vond ze buitengewoon interessant omdat ze eruitzien als gigantisch gekleurde verpakte pakketten in een mono-chromatische, dichte betonnen stedelijke omgeving. Ik heb er ook foto's van gemaakt, snapshots als je wilt, elke keer dat ik Hong Kong bezocht. Toen ik in januari 2007 daarheen verhuisde, begon ik ze te fotograferen als een voltijds project. Het ‘Cocoons’ -boek is momenteel in ontwerp en we hopen het in 2016 te publiceren.
Wat bracht je voor het eerst naar Azië en waarom bleef je hier zo lang?
Mijn achtergrond met Azië, te beginnen met mijn vader als arts bij de mariniers in de Vietnam-Amerikaanse oorlog. Ik ben geboren terwijl hij daar was en toen we opgroeiden, hadden we altijd diavoorstellingen van zijn snapshots van Vietnam in de woonkamer; vanaf de derde klas tot een senior op de middelbare school, gaf ik dezelfde diavoorstellingen voor extra krediet. Hij begon in 1988 terug te gaan naar Vietnam en hielp bij het opzetten van een organisatie die gedoneerde medische apparatuur van de VS aan Vietnam schenkt en ontwikkelde door dit werk vriendschappen met mensen daar. Ik voltooide de fotografieschool en kreeg de kans om daarheen te gaan om mijn kunst te maken en zou een paar maanden blijven. Na een week daar had ik me zo op mijn gemak gevoeld en wist ik dat dit de plek was waar ik moest zijn. Ik reisde door Azië terwijl ik in Vietnam werkte en werkte aan mijn projecten en voelde gewoon dat er geen betere plek was voor een fotograaf. Ik bleef de komende twee decennia!
Wat voor soort camera-instellingen heb je?
Ik werk met Phase One IQ260 middenformaat digitale achterkant, dat is een zeer hoge resolutie van 65 megapixels. Het wordt meestal bevestigd aan een Cambo WRS 1250 technische camera die is gemaakt voor architectuur. Ik gebruik Schneider Digitar-lenzen en Lexar compact flash-kaarten. Af en toe gebruik ik de Phase One camera body met de IQ260 digitale achterkant maar vooral de technische camera.Al mijn werk staat op een carbon statief. Mijn belichtingen variëren in de meeste gevallen van 1 seconde tot 1 minuut. Oh, en ik werk graag op bewolkte dagen.
Waarom is dat?
Ik geef de voorkeur aan zacht licht. Het focust meer op het onderwerp en ik kan het contrast meer pushen zonder details te verliezen. Je kunt zien wat er aan hun deuren hangt, zelfs als het in de schaduw is, je kunt zelfs door de ramen van mensen kijken.
Wat voor soort fotograaf beschouw je jezelf?
Ik ben niet zozeer een fotograaf van sociale documentaires. Ik maak gewoon foto's van dingen vanwege de manier waarop ze naar mij kijken. Wat me interesseerde over de 'Number Blocks' in Singapore, was dat iemand veel tijd nam om kleurenschema's en lettertypen te vinden - soms scripted of blockish of art deco-lettertypen, sommige met slagschaduw en veel stijl - en ik was geïntrigeerd dat ze veel moeite in dat alles.
* Bezoek voor meer informatie www.redseagallery.com
Verhaalcredits
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd in Art Republik
