Met een geschiedenis van veroveringen, triomfen en crises is Beiroet een van 's werelds oudste steden, die al meer dan 5000 jaar geleden dateert. Eenmaal op de buitenpost van de oude Fenicische semitisch sprekende mediterrane beschaving met gebieden als de kust van Syrië en Noord-Palestina, werd Beiroet uiteindelijk kort na het begin van de eerste eeuw door het Romeinse rijk verworven.

James Kerwin verbeeldt de verontrustende geschiedenis van het bombardement van Beiroet in Paradise Lost

Na een reeks invasies van de Byzantijnen, Kruisvaarders, Mamluks, Ottomanen en Fransen, werd de Libanese hoofdstad Beiroet beschouwd als 'het Parijs van het Midden-Oosten' vanwege de Frans-koloniale architectuur en levendige cultuur die massa's toeristen trok , professionals en investeerders.

Het ongelukkige uitbreken van de burgeroorlog in 1975 in de bruisende en pittoreske kosmopolitische stad heeft sindsdien ernstige gevolgen gehad. Nu christelijke en islamitische facties verwikkeld waren in een meedogenloos conflict, leden de economie en infrastructuur van Beiroet in de jaren tachtig en dan weer in 2006 onder sporadische gewelddaden - niet dankzij het militaire conflict van de natie met Israël.

Door oorlog verscheurd en schijnbaar gestagneerd door scheuring, was Beiroet misschien wel de laatste plek op aarde die een bezoek waard was ... tot aan de Britse beeldende kunstfotograaf gespecialiseerd in verborgen en verlaten architectuur, plus reis- en locatiebeelden, documenteerde James Kerwin zijn bezoek in een verzameling van foto's getiteld 'Paradise Lost'.

Het werk van Kerwin beschrijft de overblijfselen van wat ooit de meest majestueuze herenhuizen waren en bevat historische architectonische elementen te midden van afbrokkelende steen en rottend hout. Hoewel griezelig mooi, werpt zijn reis door Beiroet licht op de verontrustende geschiedenis van de stad van bombardementen en de huidige staat van herstel.