London Fashion Week Versus Versace: Tough Love
Als branie en intensiteit jouw ding zijn (dit is London Fashion Week, dus thee is letterlijk en metaforisch), zou je het slechter kunnen doen dan naar Donatella Versace te gaan. Vergezeld door een knallende soundtrack paradeerde de Versus Versace-straatbende in zwart leer en slungelig gescheurd denim. De diffusielijn zorgde voor een typisch stoere, sexy en eigenzinnige invalshoek tijdens de London Fashion Week.
Er waren opengesneden jurken die de schouder en buik blootlegden, met een zilveren ritssluiting langs de achterkant, en geplooide en leren minirokken - een met de riem provocerend opengelaten - gecombineerd met leren jassen.
Gebonden mesh-jurken en crop-tops zorgden voor een sportief tintje aan de collectie, die ook bestond uit cropped bomberjacks met rits, gebreide militaire stijl en verwassen denim met metaal en kristallen die eronder fonkelden.
'Dit gaat over alles wat echt is. Het gaat over hoe de Versus Versace-generatie hun leven leidt, en de garderobe die hen kracht geeft '', zei Versace in een persverklaring. We zijn niet zeker van de realiteitshoek, maar het bruist zeker van de kracht.
Dit is natuurlijk Londen, dus het begon eerder op de avond met de lokale jongen Gareth Pugh, die voor inspiratie naar het oude Rome keek. Zijn conceptuele show was opgebouwd rond het verhaal van een opera waarvoor hij de kostuums creëerde; het opende Parijs op vrijdag.
"Eliogabalo" vertelt het verhaal van een tiran in het keizerlijke Rome, een zelfbenoemde zonnegod die in de show in Londen werd vertegenwoordigd in een herhalend patroon van de zon en de stralen die zich uitstrekten over jurken, jassen en broeken.
Op het geluid van luid tromgeroffel kwam het eerste model tevoorschijn met een grote zon achter haar hoofd, gevolgd door anderen die zwarte jassen droegen met een mozaïek van gouden driehoeken op de borst en zomen.
Twee kanten van hetzelfde
Ze werden gevolgd door onopgesmukte, vloeiende jurken in levendig paarse en vervolgens witte toga-achtige jurken, gestyled met leren veterlaarzen en hoofdtooien die doen denken aan verbrand hout.
'Op de een of andere manier is de zon een symbool van schepping en warmte - een explosie van kracht en leven - maar ze kan ook tirannieke kracht en vernietiging vertegenwoordigen', zei Pugh.
'Ik wilde die dualiteit verkennen, twee kanten van hetzelfde laten zien, maar om de natuur te laten zegevieren.'
Zaterdag zag ook de langverwachte show van de Noord-Ierse ontwerper Jonathan Anderson, de creatief directeur van het Spaanse modehuis Loewe, die zijn eigen label heeft in Londen.
Net als Pugh leek hij geïnspireerd te zijn door historische monarchie, maar met een Engelse neiging. Kortom, het was het House of Tudor, met een Jonathan Anderson-twist. Er waren losse linnen jurken, truien met oversized rollen stof aan de mouwen en zoom, en tops geïnspireerd op heren 16e-eeuwse doubletten met volumineuze mouwen en quilts.
Maar waar koningen zoals Henry VIII hun kleding in zware stoffen lieten maken, waren die van Anderson in linnen of jute.
'Ik vond het een goed idee dat vrouwen iets droegen dat zo mannelijk was, iets dat heel zwaar was, maar dat uit iets ongelooflijk lichts is gesneden', vertelde hij verslaggevers backstage.
Dit verhaal is gebaseerd op een AFP-rapport en verschillende internetverslagen van de London Fashion Week
