Recensie: The Carlyle, New York City
Ik staarde uit mijn raam naar The Carlyle en waardeerde het adembenemende uitzicht op de skyline van Manhattan en kon niet anders dan nadenken over hoe ik mijn tijd in New York tot dan toe had doorgebracht. Om de zaken in context te plaatsen, het was mijn eerste reis naar de Big Apple en ik wilde graag zoveel mogelijk ervaringen opdoen.
Ik bracht het grootste deel van mijn reis van twee weken door met wonen in een appartement in de hipsterwijk Williamsburg, Brooklyn en elke dag met de L-trein naar de stad. Ik liep het hele Times Square-traject twee keer op en neer, waar ik werd misleid om een foto te maken met een Aziatische Elvis, iets dat me $ 5 kostte. Ik slenterde door Central Park en zag in een half uur tijd maar liefst twee huwelijksaanzoeken. Ik stond zelfs 45 minuten in de rij om een dessert te eten bij Serendipity 3 - het beroemde dessertcafé waar John Cusack en Kate Beckinsale verliefd werden in de rom-com van 2001 Serendipiteit, een film die ik, trots en vrijelijk toegegeven, me door een bijzonder ruige breuk heeft geholpen.
Al met al was het een behoorlijk actievolle reis geweest en ik dacht niet dat ik nog veel anders moest ervaren. En toen werd ik uitgenodigd om de laatste paar nachten van mijn reis door te brengen in The Carlyle. Om eerlijk te zijn, ik had er nog nooit van gehoord voordat ik de uitnodiging ontving. Maar, zoals ik later ontdekte, is dat wat The Carlyle stiekem wil.
Gebouwd in 1930 en vernoemd naar de Britse essayist Thomas Carlyle, is het 35 verdiepingen tellende hotel er trots op een tijdcapsule van kunst en cultuur te zijn. De kamers en suites hebben een klassieke Lodewijk XVI-stijl met audubon-prints, architectonische weergaven van Piranesi en Engelse landelijke scènes van Kips aan de muren, Nero Marquina en Thassos marmeren afwerkingen, en zelfs Steinway- en Baldwin-vleugels.
Maar bovenal is The Carlyle het meest trots op zijn discrete karakter. The Carlyle ligt aan de Upper East Side van Manhattan en wordt omgeven door galerijen zoals het Guggenheim en het Metropolitan Museum of Art en designerboetieks aan de chique Madison Avenue in New York. Het stijlvolle, maar bescheiden front laat je er misschien langs lopen zonder te beseffen wat het is of de immense geschiedenis en het erfgoed dat erin zit.
In de loop der jaren heeft het hotel zowat iedereen gehuisvest - van politici tot zakenmagnaten, filmsterren tot muzikanten. Elke Amerikaanse president sinds Truman is daar gebleven. Bezoekende vorsten en staatshoofden zijn onder meer wijlen prinses Diana en koningen en koninginnen van Denemarken, Griekenland, Spanje en Zweden. Het was vroeger de ontmoetingsplaats voor Frank Sinatra en George Harrison en het blijft een regelmatig trefpunt voor mensen als Mick Jagger, George Clooney, maar ook voor modefiguren als Vera Wang en Carine Roitfeld.
Café Carlyle heeft sinds de opening in 1955 een onuitwisbare stempel gedrukt op het entertainment- en sociale landschap van New York, waar legendarische talenten spelen zoals Bobby Short, Woody Allen, Elaine Stritch, Steve Tyrell, Eartha Kitt en Judy Collins. Bemelmans Bar daarentegen is waar de kinderfantasieën van kunstenaar en auteur Ludwig Bemelmans de vrije loop krijgen, met prachtige kunstwerken en tekeningen van boeken, waaronder de serie van zijn kinderen, Madeline.
Nadat ze de lijst met VIP's van The Carlyle zijn doorgenomen, kunnen gasten zich een filmachtig scenario voorstellen waarin ze schouder aan schouder met Tom Cruise en Katie Holmes gaan zitten, cocktails drinken met Emma Watson, knikken naar modeontwerper Michael Kors en voormalig Vogue creative director Grace Coddington chatten aan de volgende tafel, terwijl Mariah Carey naar haar toe loopt om een deuntje te zingen, simpelweg omdat ze daar zin in had.
Maar The Carlyle is geen plek om naartoe te gaan om te zien en gezien te worden. In plaats daarvan is het een plek om jezelf onder te dompelen en deel te nemen aan zijn erfgoed en traditie-rijke verhalen in plaats van er gewoon van te getuigen. Het is een plek om je thuis weg van huis te maken en je eigen verhalen te creëren.
Aan het eind van de dag wil je kunnen zeggen: 'Ik verbleef in The Carlyle op de suite op de 15e verdieping met uitzicht op de Upper East Side, zat in Café Carlyle en luisterde naar Steve Tyrell die It Had To Be You zong, voordat ik een lift die Marilyn Monroe gebruikte tijdens haar vele geheime bezoeken aan de duplexsuite van John F. Kennedy om je hoofd op je eigen kussen te laten rusten met je initialen erop geborduurd in goud. '
Dat is de manier van leven van Carlyle.
Verhaalcredits
Tekst door Patrick Chew
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd in Men’s Folio
