Taiwanese kunstenaar Li-Chen bij MOCA en Asia Art Center, Taipei, Taiwan

Li-Chen, ‘Commoner’, 2012. Met dank aan MOCA

Bezoekers betreden de vitrine in een reeks gigantische sculpturen en doorkruisen vervolgens een aantal intieme kamers die ruimdenkendheid en meditatie aanmoedigen. Het ontwerp, bedacht door de curatoren van MOCA, benadrukt Li-Chen's zeer spirituele en filosofische werken. De tour is verdeeld in vier secties - Aankomen, verlaten, betreden en verlaten - en omvat de ontwikkeling van de technieken van de kunstenaar, waarbij hij de kernbetekenis van zijn creatieve filosofie onderzoekt.

In deze tentoonstelling lijkt Li-Chen vooral gefocust op sociale en internationale hedendaagse kwesties, zoals de huidige manier van leven onder moderne technologieën, zijn empathie met het onderwerp weerspiegeld in zijn meest recente werken. Toch prijst de kunstenaar ook de kracht van gewone mensen temidden van onzekerheden en catastrofes, in een serie werken die de menselijke natuur benadrukken.

Op een grappige manier nodigt de kunstenaar zijn sculptuurpubliek uit om met hem te communiceren tijdens hun eigen reis; de mond van de figuur ‘Hollow’ wordt een kader voor de kijker om foto's van zichzelf te maken (bezoekers staan ​​in de rij om hun foto te laten maken); ‘Holy Light’ nodigt de kijker uit om rond een spot te gaan of eronder te gaan staan, en in ‘Nooduitgang’ kan de dapperste bezoeker van een paal glijden die rechtstreeks naar de begane grond leidt.

Li-Chen, ‘Hollow’, 2013. Met dank aan MOCA

Art Republik gaat op de openingsdag van zijn show met de fascinerende en mysterieuze kunstenaar Li-Chen zitten om de tentoonstelling, zijn recente werken en de relatie die hij heeft met zijn kunst te bespreken.

Wat vind je van deze show die in je eigen stad wordt georganiseerd? Hoe verschilt het van eerdere solo-shows?

Toen ik 18 jaar geleden de kunstwereld binnenstapte, toonde mijn eerste solotentoonstelling in Taiwan werken over sociale kwesties en hedendaagse levenservaringen. Maar toen vond ik dat het publiek niet op deze concepten reageerde en de sociale aspecten en kritiek die ik wilde opwerpen negeerde. Ze begrepen de ideeën die ik probeerde over te brengen niet, omdat kijkers dachten dat mijn kunst los stond van de werkelijkheid en puur spiritueel was.

In deze tentoonstelling zijn de zaken anders omdat de curatoren een duidelijke uitleg hebben gegeven over mijn artistieke ontwikkeling en de concepten die onder de kunstwerken liggen. De 'andere kant' van mijn werk wordt onthuld. De sculpturen in deze tentoonstelling brengen de sociale en emotionele kwesties over die de samenleving van vandaag bezighouden, en ik geloof dat het hedendaagse publiek deze ideeën beter kan interpreteren en begrijpen.

Ik ben heel blij dat ik deze tentoonstelling vandaag tot leven kan brengen met het MOCA Museum. Ik waardeer zeer alles wat de onderzoekers en de directeuren van het museum hebben gedaan om het publiek mijn kunst beter te laten begrijpen. Via deze tentoonstelling hielpen ze ook mijn eerdere werken aan het licht te brengen om een ​​duidelijker beeld te krijgen van mijn artistieke persoonlijkheid.

We kennen het glanzende inktzwarte oppervlak van uw bronzen sculptuur. In deze show exposeer je ook veel mixed media werken. Hoe kies je je materiaal?

Het medium klei lijkt erg op vlees - de kleuren en kenmerken doen denken aan de menselijke huid. Hout is als de skeletstructuur onder het vlees. Ik denk dat zowel klei als hout het beste passen bij de ideeën die ik probeer te conceptualiseren in deze tentoonstelling, ‘Zijn’, evenals de geest van mijn werk. Ik kies niet verschillende media om origineel te zijn; Ik geloof dat elk materiaal iets unieks bevat dat kan helpen bij het overbrengen van ideeën die ik probeer te onderzoeken.

Welke specifieke gedachten probeer je te bereiken door het gebruik van gebakken klei?

De meeste van mijn klei-sculpturen hebben scheuren en breuken. Deze vertegenwoordigen littekens, wonden - de gebreken van de menselijke natuur. We zijn niet perfect. De meeste van deze scheuren zijn van binnen te vinden; ze zijn natuurlijk en de essentie van de menselijke natuur. Ik geloof dat elk individu zijn eigen verhaal heeft in zijn littekens en herinneringen. En uiteindelijk zal het vlees ontbinden. Dit is waarom ik klei gebruik omdat het de unieke eigenschappen van de menselijke natuur laat zien - de onvolkomenheden, de beperkingen - en de vluchtige aard van de tijd.

Je lijkt erg enthousiast over je nieuwe werk, ‘Holy Light’. Kunt u ons meer vertellen over deze installatie?

Dit werk is gemaakt voor deze generatie, voor de mensen van vandaag. Het is een hedendaags werk. Tegenwoordig voelt het alsof deze wereld steeds sneller draait; we zijn allemaal constant aan het racen om het internet en de nieuwste technologieën bij te houden. Met deze installatie, terwijl je ervoor kunt kiezen om rond het licht te lopen en gewoon te observeren, moedig ik toeschouwers aan om het licht in te lopen. Mensen die ervoor kiezen om in de schijnwerpers te staan, worden meteen begroet met een storm van wind en licht. Als je het licht binnengaat, kan iedereen je zien; het lijkt veel op wat iedereen doet bij het verbinden op sociale media wanneer je alles wat je doet aan volgers blootstelt.

Een dame die gekleed is in een luxe outfit, die veel zorgvuldig aangebrachte make-up draagt, zal nogal verrast zijn als ze onder het ‘Heilige Licht’ staat! Ze zal worden getroffen door een harde wind en plotseling geluid.Het zou hilarisch zijn om te zien hoe deze persoon in de war raakt (lacht)!

Li-Chen, ‘Holy Light’, 2017. Afbeelding met dank aan MOCA

Hoe zit het met de ‘Reflection of Mind’ weergegeven in een kamer vol met spiegels? Nodigt het de kijkers uit deel te nemen aan zelfreflectie?

De manier waarop de menselijke natuur werkt, is dat we eigenlijk bang zijn om ons echte zelf onder ogen te zien en eenzaam te zijn. Daarom gebruikt iedereen tegenwoordig sociale media. Door contact te maken met anderen, voel je je eigen bestaan.

Gebruik je zelf social media? Zit je op Facebook?

(Lach) Nee!

U zei ooit: "Ik zie mijn werken als kinderen en als ouder moet ik ze in de gaten houden". Wat is je relatie met je kunstwerken?

Het is een heel goede vraag, want het opzetten van een tentoonstelling heeft altijd iets pijnlijks. Het creatieproces, de emotie en gehechtheid, is eigenlijk als bevallen. En dan moet je je kinderen aan iemand anders afgeven. Het is alsof je je eigen kinderen adopteert (lacht). Als kunstenaar moet ik daar echter mee te maken krijgen. Tegelijkertijd is er een uitwisseling in het proces; wanneer mensen mijn werken verwerven, ja, ze adopteren ze, maar in ruil daarvoor ontvang ik geld.

De solotentoonstelling van Li-Chen loopt tot 27 augustus 2017 in MOCA Taipei en Asia Art Center, Taipei, Taiwan.

Dit artikel is geschreven door Léonore Vitry Becker voor Art Republik.