Een verhaal van twee kwartalen

Met meer dan 400.000 inwoners is Zürich de grootste stad van Zwitserland. De gesproken taal is het Zwitserduits dialect. Wat betreft kwaliteit van leven, het staat constant in de top van steden. Zo stroomt er drinkwater uit bijna alle openbare fonteinen.

Ik stond voor een goed onderhouden gebouw - het gedempte maar rijke ontwerp in combinatie met gebouwen eromheen, in een met bomen omzoomde straat. Het was een rustige straat, een straat met geld. Ik zag een limousine geparkeerd tussen twee straatlantaarns, schuin over de zware sierdeuren van een bruinstenen gebouw.

Voorin zat een chauffeur in uniform. De met geschiedenis doordrenkte gildehuizen getuigen hier van de periode tussen 1336 en 1798, toen de geschiedenis van Zürich aanzienlijk werd beïnvloed door de gilden. Overal verspreid waren hints, geformuleerde toespelingen en een paar directe chronologische verwijzingen. Ik herinner eraan dat de meeste inwoners van Zürich huurders zijn - slechts een klein percentage van hen is huiseigenaar.

Deze verenigingen probeerden politieke macht te verwerven. Dat lukte ze pas na de Brun's Guild Revolution in 1336. Onder leiding van edelman Rudolf Brun werd een Constitutie van de Guilds opgesteld, die het machtsevenwicht in de stad regelde. Na verloop van tijd ontwikkelden de ambachtsgilden zich ook tot politieke en militaire organisaties met enorme macht. De wapens op de ingangen van verschillende gebouwen in de oude stad geven aan welk gilde achter de respectievelijke deuren bijeenkwam.

Het deed me denken aan spionagefilms waarin transfers van miljarden dollars plaatsvonden door middel van spionage en een grondige kennis van de Zwitserse bankpraktijken. De statuten met betrekking tot vertrouwelijkheid van het bankwezen behoren tot de heiligste op de Paradeplatz. Voor sommigen lijkt de inzet tegenwoordig misschien lager. Maar in elk geval geeft het deze locatie meer karakter, zelfs nu advocatenkantoren en gastronomische instellingen de grenzen ervan zijn binnengedrongen.

Vanaf Lindenhof zijn we gaan lopen richting het meer van Zürich, waar de stad omheen is gebouwd. Lindenhof was vroeger een Romeins fort. Tegenwoordig is het plein alleen al voor het uitzicht een bezoek waard en het is ook een ontmoetingsplaats voor amateur-schakers. De rivier de Limmat, die zich een weg baant langs de oude binnenstad, is een standvastige stroom van rust. Na zonsondergang worden verschillende badzones aan de rivier en aan het meer omgevormd tot bars. Bootdiensten bieden toegang tot de overvloedige natuur langs de zuidelijke randen van het meer.

Eens per jaar verandert het toepasselijk genaamde Zürcher Theater Spektakel de linkeroever van het meer van Zürich in een podium waar leden van de hedendaagse podiumkunstenwereld samenkomen om spontane openluchtvoorstellingen te presenteren. Aan de overkant van de rivier de Limmat ligt Schipfe, een van de oudste wijken van de stad. Deze wijk wordt nog steeds gedomineerd door ambachtslieden en bezoekers kunnen vaak deskundig advies inwinnen bij meesters zoals goudsmeden en timmerlieden.

Ik liep over de lengte van de Bahnhofstrasse die het centraal station met het meer van Zürich verbindt. Hoe verder je naar het meer loopt, er komen boetieks zoals Louis Vuitton, Cartier en Tiffany & Co. in zicht. Het in 1899 geopende warenhuis Jelmoli is het oudste in Zürich en tevens het grootste in zijn soort in Zwitserland. Het gebied is ook een heerlijk jachtgebied voor onverschrokken fijnproevers. Daar at ik in een café met verplichte kalfs- en champignonsaus en rösti. In de directe omgeving bevindt zich het Zwitsers Nationaal Museum - ook wel bekend als het Landesmuseum - net achter het centraal station van Zürich en herbergt het de grootste cultuurhistorische collectie van het land binnen de versterkte muren.

Niet alles heeft hier een lange geschiedenis, want ik heb ook een rondleiding door het FIFA World Football Museum gemaakt, met meer dan 1.000 exposities die het verhaal van de game op een interactieve en multimediale manier vertellen. Het absolute hoogtepunt voor mij was natuurlijk de originele FIFA World Cup-trofee, een selfie-magneet. Op het speelterrein gaf ik de gigantische flipperkast en andere interactieve stations een vluchtige inspectie.

Dit werd gevolgd door een stevige wandeling naar de Grossmünster-kerk, die werd gebouwd op de plek waar de patroonheiligen Felix en Regula als martelaren stierven. Religie manifesteerde zich ook met de Sint-Pieterskerk - de oudste parochiekerk in Zürich. De originele funderingsmuren uit de negende eeuw zijn nog steeds te zien onder het koor, zelfs als je naar de wijzerplaat op de toren kijkt.

Ga naar het westen

Ga naar Frau Gerolds Garten, zei een kennis toen ik hem vertelde over het vooruitzicht van rondzwerven in Zürich-West. Of probeer te groeven op elektronische muziek in de supermarkt - het is een club, geloof me. U kunt ook genieten van de Zwitserse keuken in Restaurant Viadukt, onder de massieve stenen bogen van het oude spoorwegviaduct van Letten dat oorspronkelijk werd gebruikt om kolen te vervoeren sinds 1894.

Zürich-West ligt in de vallei tussen de rivier de Limmat en de spoorlijnen die ten noordwesten van het centraal station lopen. De lokale bevolking gebruikt vaak de term "Zürich-West" om het gebied langs de Hardbrücke-brug tussen het treinstation van Hardbrücke en Escher-Wyss-Platz aan te duiden. Het gebied bloeide aan het einde van de 19^th eeuw.

Baanbrekende fabrieksbezitters bloeiden met de rivier de Limmat als waterbron. Dit was ooit een industriële wijk waar schepen werden gebouwd en verschillende fabrieken werden geëxploiteerd.Na de jaren tachtig verhuisden ze geleidelijk en lieten lege fabriekshallen achter. Zo is Escher-Wyss-Platz vernoemd naar Escher, Wyss & Cie., Die machines en turbines bouwde.

Met het nieuwe millennium vestigden creatieve bedrijven en boetiekbureaus zich in deze verlaten fabrieken en magazijnen, met aanvullende ondersteunende dienstverleners in navolging. Terwijl ik om me heen keek, vergat ik even dat ik slechts een tramrit verwijderd was van de oude binnenstad van Zürich.

Na het inchecken in het Renaissance Zürich Tower Hotel was het tijd om wat te gaan verkennen. Beheerders en accountants van hedgefondsen liepen rond terwijl creatieve types werkeloos babbelden en elkaar meer koffie boden in cafés. De relatief nieuwe Prime Tower, met zijn chique appartementen, kantoren en een gastronomisch restaurant op de bovenste verdieping, was mijn Poolster.

Mijn gids kwam als immigrant uit Hongarije naar Zürich en beschreef levendig hoe dit afgezette industriële district zich de afgelopen decennia organisch heeft getransformeerd. Het verwerpt niet de heersende architectuurstijlen, maar assimileert nieuwe aanhangsels die functionele autonomie bieden. Ik gaf de voorkeur aan Zürich-West boven de oude stad, ondanks de zeer gereserveerde natuur van de eerste die overdag duidelijk is.

Ik bleef maar teruggaan naar Frau Gerolds Garten voor de zon op het terras. Het is een kleurrijke tuin die een openluchtrestaurant en een bloemenkwekerij verenigt om een ​​stedelijke oase te creëren in het hart van Kreis 5. Het is ook op vele manieren hippie (in tegenstelling tot hipster). Net zoals klimplanten hun invloed op de overblijfselen van de rottende flora vergroten, is dit de manier waarop de wijk nieuw leven is ingeblazen. Veel van hetzelfde fineer bestaat nog steeds. Behalve dat veel ervan niet in zijn oorspronkelijke hoedanigheid functioneert.

De tuin is omgeven door andere instellingen van het nachtleven van Zürich. Het aanbod van clubs die alternatieve muziek aanbieden, wordt gesubsidieerd door andere trippy uitgaansgelegenheden die op garagepartijen lijken. Ondanks hun cosmetische verschillen, nemen feestvierders vergelijkbare gedragscodes aan. Het begon allemaal in de jaren negentig, toen gewrichten zoals Club Palais X-tra (de huidige Xtra Club) zich vestigden in het aangrenzende Kreis 4-kwart, wat illegale partijen met zich meebracht die bloeiden in de lege gebouwen zonder officiële vergunningen.

Ik merkte dat ik in een tweedehandswinkel stond, die handbagage van het Swissair-cabinepersoneel verkoopt. Het erfenisartefact kan op een goede dag een mooie Zwitserse Frank opbrengen. In de buurt waren op de verschillende stands in de eerste markthal van Zürich verse etenswaren, delicatessen, bloemen en huishoudelijke artikelen te koop.

De Gerold-Areal-site zit ook vol met ontwerpspecialisten. Les Halles herbergt bijvoorbeeld tal van eigenzinnige items, variërend van vintage racefietsen tot grappige reclameborden en designmeubilair. In de buurt, in een indrukwekkende toren van gestapelde vrachtcontainers, staan ​​1.600 tassen en accessoires van Freitag - de grootste selectie ter wereld van deze gerecyclede snelwegzakken. Voor de goede orde, ik kocht een felgele Kowalski-stijl, hoewel het er wat slechter uitzag, maar dat is het hele punt, denk ik.

The astounding athletic power of quadcopters | Raffaello D'Andrea (April 2024).