Interne verandering: ARC-project in Bangkok

Duitse kunstenaar Yola galerie zit voor Exchanging Thoughts project in Chiang Mai tijdens Social Installation, 1995-1996. Met dank aan Jay Koh

"De uitdagingen liggen in het introduceren van nieuwe manieren van werken en het begrijpen van het gebruik van kunstactiviteiten als middel om met mensen te werken en niet" voor "of" over "hen. Van mijn kant is er veel opnieuw te leren om acceptatie van het tempo van anderen in het doen en bereiken van dingen mogelijk te maken. " Jay Koh beantwoordt mijn vraag over zijn betrokkenheid bij wat vaak de titel relationele, dialoog-, sociale en participatieve kunst heeft genoemd. Onderscheid tussen deze mantels kan worden geparseerd, maar samenwerking en niet categorisatie is het belangrijkste belang.

De in Singapore geboren Koh heeft sinds het begin van de jaren negentig projecten opgezet die voortbouwen op ideeën en idealen van de gemeenschap en de beloften en problemen onderzoeken om mensen bij elkaar te brengen om samen verder te komen. Zoals zijn opmerking hierboven beweert, houdt dit een voortdurende heroverweging van de functie van kunst in, evenals aandacht voor het verwerken van het product.

Koh reist bijna constant, maar is momenteel voornamelijk in Bangkok om ARC Station in Bang Mot, een zuidelijk district van de uitgestrekte stad, te vestigen. ARC is een afkorting van Art, Research and Collaboration en het project draagt ​​bij aan een aantal bestaande basisinspanningen in de gemeenschapsorganisatie die we ontmoeten om te bespreken.

Ter voorbereiding op het Bang Mot Festival of Creativity, 2017. Met dank aan Chanin Prakaiploy

Een snelle blik op Koh's carrière tot nu toe kan echter allereerst de verschillen in zijn samenwerkingsprocessen benadrukken. Hij behaalde zijn DFA (Doctoraat in de Schone Kunsten) in 2013 in Finland, na zijn studie onder Grant Kester, een sleutelfiguur in de theorieën van de dialoogkunstpraktijk. Kester pleit voor een beter begrip van het wederzijdse in de ervaring van kunst waar situaties van uitwisseling en onderhandeling de traditionele contemplatie van esthetiek zouden kunnen vervangen.

Eerder in 1995 was hij International Forum for InterMedia Art begonnen als een overkoepelend platform waaronder ARC ook functioneert. Koh woonde een aantal jaren in Myanmar onder het harde militaire regime en heeft gezegd dat de macht daar zo geïnternaliseerd was dat men de betekenis van het gedrag en de spraak van mensen moest begrijpen. In Yangon was hij in 1997 mede-oprichter van de Maleisische kunstenaar Chu Yuan, Networking and Initiatives for Culture and the Arts (NICA). NICA had tot doel lokale kunstenaars te organiseren en te professionaliseren en een uitdaging was om de mogelijkheid van onafhankelijkheid en zelfinitiatief vorm te geven aan kunstenaars die meer vertrouwd zijn met modellen van meester en discipel.

Een project in Dublin, Ierland, ‘Ni Hao - Dia Duit’ (2006-07), werkte met een geïmmigreerde Chinese gemeenschap in een verwaarloosd deel van de stad. Activiteiten omvatten sociale bijeenkomsten tussen Chinese en Ierse kunstenaars en de oprichting van de Ireland Chinese Cultural and Sports Association. Het project heeft noodzakelijkerwijs bijgedragen tot het vormgeven van de aanwezigheid van de Chinese gemeenschap in Dublin.

Met prijzen van de Japan Foundation, Asian Cultural Council in New York Asia's Ford Foundation en de British Council, omvatten Koh's samenwerkingsprojecten, ook met Chu Yuan, ‘Conversation Pieces’ (2008) in Maleisië. Inwoners van de stad Seri Kembangan werden uitgenodigd voor een gesprek over kunst en leven in een plaatselijke coffeeshop. Het project bood een object om te houden, het project zette een bewustzijn op gang van de mogelijkheid om te denken met de visuele en materiële culturen die we vaak over het hoofd zien in ons dagelijks leven. En hier zijn onvoorspelbare uitkomsten toegestaan, die een ander kenmerk van de dialoogkunstpraktijk vormen.

ARC's werk in Bangkok bouwt voort op samenwerkingsactiviteiten in een gebied waar wordt erkend dat er een grote moslimbevolking is, geïsoleerd van massa-doorvoerlijnen en een onderwijscentrum met King's Mongkut University of Technology Thonburi (KMUTT) in de buurt. Een van de bestaande projecten is ‘3C: Canal, Cycling, Community’, dat in 2015 is begonnen met het aanleggen van een fietspad langs een kanaal dat door een aantal districten loopt en uiteindelijk leidt tot een BTS (Bangkok Transit System) Skytrain Station. Koh stelde zich voor aan de organisatoren die ARC vervolgens aanmoedigden.

Fietsactiviteit tijdens Bang Mot Festival of Creativity, 2017. Met dank aan Chanin Prakaiploy

De grachten van Bangkok zijn in de loop der jaren vreselijk verwaarloosd, verergerd door de aanleg van een snelwegopbouw waardoor forenzen beperkte en moeilijke keuzes hadden om naar het hart van de stad te reizen. ARC is toegetreden tot Professor Kanjanee Budthimedhee van KMUTT en het team dat Café CanDo runt, al een hub voor diverse gemeenschapsactiviteiten. Het fietspad zal niet alleen het woon-werkgemak bevorderen, maar zal ook worden bezaaid met een buurthuis, straatkunst en een markt.

Delen van het pad zijn afgerond en de onderhandelingen met de districtsraad gaan door. In februari 2017 bouwde het ‘Bang Mot Festival of Creativity’ voort op de energie die wordt opgewekt door de medewerkers van 3C en Café CanDo. Georganiseerd in vele contexten met een hoofdpodium in de tempel Wat Phutthabucha en ook met de Sonsomboon-moskee, vormden kunstwerken die langs het kanaal waren gemaakt een coherente tentoonstelling en recitals en dansactiviteiten brachten alle gemeenschappen in de buurt.

Een potentieel probleem is echter het privébezit van land langs de route. ARC plant momenteel fase 1 voor de komende twee jaar.Als open platform met regelmatige openbare bijeenkomsten worstelen de medewerkers momenteel met doelstellingen op het gebied van gezondheids- en sociale resultaten, leren en ontwikkeling en economische kwesties. In wezen heeft Koh door middel van kunst duurzame mogelijkheden gecreëerd die effectief netwerken van mensen kunnen samenbrengen, waarbij verschillende disciplines en behoeften worden gekruist.

Dit artikel is het laatste deel van de vierdelige serie 'More Life' over visionaire - en vastberaden - individuen die de kunstscènes in Zuidoost-Aziatische hoofdsteden tot leven brengen. Het is geschreven door Brian Curtin voor Art Republik.