Interview: kunstenaar Aditya Novali
Aditya Novali werd geboren in Solo, Indonesië. Hij ontving een Bachelor of Engineering in Architecture van de Universitas Katolik Parahyangan, Bandung, Indonesië in 2002, en een IM Master of Conceptual Design van de Design Academy Eindhoven, Nederland in 2008.
De afgelopen jaren heeft hij deelgenomen aan meerdere groeps- en solotentoonstellingen in binnen- en buitenland. Alleen al in 2015 zijn zijn werken gepresenteerd op groepstentoonstellingen 'Titik Silang' in Dia Lo Gue en 'Ak Diponegoro' in de National Gallery in Jakarta, 'ArtJog15: Infinity in Flux' in Taman Budaya in Yogyakarta en in het buitenland in 'Object: Over geheugen en tijd 'bij Nunu Fine Art in Taipei en' (Dis) verschijnen 'bij Primae Noctis Art Gallery in Lugano, Zwitserland. Zijn solotentoonstellingen omvatten 'Painting Sense' in Roh Projects Jakarta in 2014, 'Beyond the Walls' in Primo Marella Gallery in Milaan, Italië in 2013 en 'The Wall Series: Asian (Un) Real Estate Project' in Project Stage in Art Stage Singapore 2012.
Aditya is een kunstenaar met uiteenlopende interesses en werkt in verschillende media om commentaar te geven op een groot aantal problemen. Hij is even bedreven in het manipuleren van penselen en doeken (zoals in 'Painting Sense' om een eerbetoon te brengen aan het vaak verborgen creatieve proces) als hij commentaar levert (bijvoorbeeld op wat hij beschouwt als het falen van de volkshuisvestingsregeling in Indonesië in 'The Wall Series: Asian (Un) Real Estate Project'). Wat zijn oeuvre tot dusver kenmerkt, is het element van speelse humor dat de sleutel is tot al zijn kunstwerken.
U maakt gebruik van een breed scala aan materialen om uw kunstwerken te maken. Hoe bepaal je wat je voor elk werk moet gebruiken? Vind je het belangrijk om constant te experimenteren met nieuwe materialen?
Het materiaal is voor mij een medium om een idee te realiseren en geen startpunt. Ik kies het medium om te gebruiken op basis van onderzoek en overweging, zodat de boodschap in zijn beste vorm wordt afgeleverd.
Tools Alphabet - Brush Series # 6, 2014, Aditya Novali
Hoe heeft uw opleiding in architectuur uw artistieke inspanningen gevormd, bijvoorbeeld in 'The Wall: Asian (Un) Real Estate Project' (2012) en 'The Wall Series: Living Years' (2013-2014), maar ook in andere werken ?
Eerlijk gezegd heb ik mijn architectuurachtergrond nooit opzettelijk gebruikt bij het maken van mijn kunst. Maar ik begin te beseffen dat het in mijn bloed zit. Mijn gevoeligheid voor ruimte en kennis van bouwmethodes beïnvloeden de manier waarop ik mijn kunst maak. Dit is waarschijnlijk het best te zien in ‘The Wall: Asian (un) Real Estate Project’, een project dat ik in 2011 ben begonnen op basis van mijn observaties over hoe het stedelijke landschap is geëvolueerd.
Hoe heeft uw tijd bij de Design Academy Eindhoven en in Nederland uw benadering voor het maken van kunst veranderd / geïnformeerd?
Ik leerde mezelf en mijn kunstpraktijk vanuit een ander perspectief te zien. Ik kan bijvoorbeeld de mogelijkheden en zwakheden van mijn land duidelijker zien omdat ik ze van ver heb waargenomen. De diversiteit aan nationaliteiten in de school zorgde voor zeer dynamische en interessante gesprekken die mijn kijk op de dingen verruimden. Hoewel de school zich richtte op productontwerp, heb ik eigenlijk veel geleerd over filosofie en het belang van de vraag wat de toekomst zou kunnen zijn. Deze hebben een grote invloed gehad op hoe ik op bestaande problemen reageer en hoe ik mijn kunstwerken uitvoer.
Tools Alphabet - Brush Series # 4, 2014, Aditya Novali
Kunst is vaak niet draagbaar. Kun je praten over de drijfveren achter de 'Identity'-serie (2010) die in maart 2014 werd tentoongesteld in de Cemara 6 Gallery, waar je ingewikkeld gemaakte schedelbroches maakte, geïnspireerd op beroemde artiesten en kunstwerken, zoals Damien Hirst en' Girl with a Pearl Oorbel'? Zullen we meer draagbare kunst van jou zien?
De ‘Identity’ -serie maakt deel uit van mijn lopende ‘StAtemeNt’ -project. Ik creëerde dit experimentele platform om mezelf voortdurend uit te dagen om de grenzen van conventionele waarde in de kunst te verleggen. We zien tegenwoordig steeds meer interdisciplinaire kunstpraktijken. Het kan heel verfrissend maar tegelijkertijd uitdagend zijn. Identiteitsseries zijn begonnen vanuit mijn interesse in kunst, mode en productontwerp als het medium om het idee over te brengen hoe we onze identiteit als mens zien. Door de broches te dragen, tonen en verbergen we tegelijkertijd onze ware ‘identiteit”. De inspiratie van veel beroemde artiesten is een metafoor van hoe we onze ‘identiteit’ vormen op basis van de rolmodellen en ideeën die we tegenkomen.
Conversation Unknown, 2015, Aditya Novali
Je hebt een reeks 'Abstract Logic' bijgedragen aan de tentoonstelling 'A Prince for All Seasons: Diponegoro in the Memory of the Nation, from Raden Saleh to the Present' die begin dit jaar werd gehouden in de Galeri Nasional Indonesia, als reactie op de moderne Indonesische kunstenaar Het monumentale werk van Raden Saleh 'The Arrest of Diponegoro' (1857). Hoe hebben eerdere generaties Indonesische kunstenaars uw werk in het algemeen beïnvloed?
Ik denk dat alles met een reden gebeurt. Daarom is geschiedenis een interessante inspiratiebron geweest. Ik bewonder veel Indonesische kunstenaars om hun artistieke prestaties, maar ik ben meer geïnteresseerd in hun gedachten en hun reizen als artiesten.
‘Conversation Unknown’ (2015), getoond op ArtJog 15, bestaat uit meer dan 3500 tekeningen van mensen van Dr.Melanie Setiawan's tentoonstelling en boek over de Indonesische kunstwereld. Waarom besloot je dit werk te maken?
Toen ArtJog contact met mij opnam om met hen samen te werken, stelden ze ‘fluxus’ voor als thema. Veel van mijn eerdere werken zijn interactief van aard en daar wilde ik mee doorgaan. Ik vond het boek van Dr. Melanie, dat haar tijd in de Indonesische kunstwereld van 1980 tot heden archiveert. Voor mij legt het de essentie van hedendaagse kunst vast wanneer alles, iedereen en overal meer verbonden is en deze interactie essentieel wordt om de realiteit van de kunstwereld vorm te geven. Voor dit kunstwerk wilde ik het publiek uitnodigen om deel te nemen aan het werk onder 3500 personen om hun herinnering aan het evenement te herinneren toen hun foto werd genomen en vervolgens in het boek van Dr. Melanie te zetten.
Waar werk je nu aan?
Ik bereid me voor op enkele solo-exposities en groepstentoonstellingen, samen met een gemeenschapsproject in mijn woonplaats, evenals mijn residentie in Tokio begin volgend jaar en een nieuwe serie als onderdeel van mijn ‘StAtemeNt’ -project.
Verhaalcredits
Tekst door Nadya Wang
Dit verhaal verscheen voor het eerst in Art Republik.
