Interview: Cha Seung-Won
Showbiz is een spel voor jonge mannen. En voor Cha Seung-Won is het hooghartig nauwkeurig. 'Nou, er is niets mis mee dat leeftijd je besluipt. Het overkomt ons allemaal en het is niet per se een slechte zaak '', legt hij uit. "Ik ben een acteur en ik moet in 'goede staat' zijn, zelfs als ik ouder word." Om eerlijk te zijn, het is niet zijn schuld dat hij uit een land komt dat mooie jonge jongens en meisjes massaal uitdrijft. "Maar wie weet, als ik niet in deze branche was, zou ik op bepaalde manieren waarschijnlijk een beetje op een 'oom' lijken", voegt hij er lachend aan toe toen hij sprak met onze vrienden van Folio voor heren.
Voor een man die al meer dan drie decennia in de scene is, blijft Cha velen verrassen met zijn grenzeloze energie en enthousiasme, waarbij hij zijn leeftijdsgenoten overleeft met een drukke carrière, terwijl zijn talent en veelzijdigheid als acteur hem eindeloos kleurrijk maakten. Hoe vreemd het ook klinkt, dit is fundamenteel een goede zaak, ondanks de incidentele kraaienpootjes. 'Het is een tweesnijdend zwaard', zegt hij. Hij is nog steeds fit als een viool en zelfs als hij besluit om naar de zonsondergang te rijden, zal zijn legioen fans het nog steeds schelen, maar een doorhangende dubbele kin en liefdeshandvatten zullen begrijpelijkerwijs leiden tot een gestaag terugkerend inkomen in de toekomst. "Ik probeer elke dag te sporten, ook al is het gewoon een lichte jog die een paar minuten van mijn tijd kost."
De 45-jarige acteur, die helemaal niet op zijn leeftijd lijkt, heeft een meeslepende carrière achter de rug. Hij ziet er nog steeds uit als een gladstrijkende metroseksueel die nooit zal protesteren tegen de vreemde combinatie van gescheurde spijkerbroeken, een dinerjack en Kohl-eyeliner. Zijn verband leunt zwaar naar dat van een Boheemse rockster, want losgeknoopte overhemden, versierd met sieraden en een goedaardige houding zijn nog steeds aan de orde van de dag. Dus wat als elk besluiteloos zijwaarts geveegd kapsel er op de een of andere manier moeiteloos uitziet? "Het is duidelijk anders", zegt hij, wanneer hij zijn aanpak bespreekt bij het nakomen van goedkeuringsverplichtingen tijdens modeshoots en zich voorbereidt op een acteerrol. 'Ik moet in de stemming komen en in de stroom van dingen komen om een rol te vervullen, maar voor een picturaal werk zoals dat ik onlangs voor Alfred Dunhill heb gedaan, probeer ik al mijn energie en emoties in die ene shoot te steken . Het is een minder rigoureus proces. "
Maar hij is gedisciplineerd, intelligent en welbespraakt in de manier waarop hij zich aan een script verbindt en zijn expressiviteit op het scherm berust meer op finesse dan op het pure magnetisme van een ouder wordende hartenbreker. 'Ik probeer altijd authenticiteit in gedachten te houden', laat hij weten. "Ik geloof dat het publiek mijn oprechtheid in elke rol kan voelen, zelfs als de perceptie, smaak en trends van het publiek veranderen en evolueren in de tijd."
Na een reeks kleine rollen in het begin scoorde hij een verrassende hit als brandstichter in Libera Me in 1997. De film werd een bonafide smash en toonde zijn zeldzame vermogen om het publiek naar zich toe te trekken en contact met hem te maken, ondanks dat hij de antagonist van de film was. Ze verlangen ernaar om te begrijpen wat er in zijn hoofd omgaat, ook al geeft hij niet veel van de motivatie van zijn personage weg.
Actie combineren met absurde komedie met drama is altijd lastig. In het geval van Schop de maan, zag filmmaker Kim Sang-jin in Cha een veelzijdige acteur die een ster zou kunnen zijn. Er was iets dwangmatig aan hem te zien als gymleraar en gevreesde vechter die meedeed aan de genegenheid van een langbenige meid gespeeld door Kim Hye-soo. Tot op zekere hoogte overtrof hij co-ster Lee Sung-jae met een zekere brutale charme. "Ik zou graag willen denken dat ik een serieus maar humoristisch persoon ben", voegt hij eraan toe. “Om acteur te zijn, moet je veelzijdig kunnen zijn en een breder spectrum aan emoties kunnen tonen. Ik moet mezelf goed kennen en begrijpen. Op die manier blijft mijn weergave gebaseerd op de realiteit en is het niet geneigd extreem of bizar te zijn. Die fijne lijn lopen is mijn doel als acteur. ”
Zijn rollen hebben sindsdien een donkerdere ondertoon en sudderen met geweld onder de oppervlakte - inderdaad, zijn rol als keizerlijke detective die gruwelijke moorden onderzoekt in periodedrama Bloed regen is stoïcijns en ingetogen. In een van de belangrijkste scènes, waar zijn personage leert over een gruwelijk familiegeheim zonder met zijn ogen te knipperen, wordt je ruggengraat kil. Je wilt niet dat deze man klaagt over doorweekte kimchi. Hij betrekt de camera, en daarmee het publiek, met een bepaald soort minimalistisch en onverbiddelijk charisma - een kwaliteit die maar weinigen hebben.
Zijn filmcarrière bloeide toen hij de hoofdrol van een Noord-Koreaanse overloper op zich nam Over de grens, smekend om zijn geliefde in een nieuw land. Niet alleen om hoofdrollen op zich te nemen, hij vond ook de tijd om te schitteren in een herdenkingsoorlogsdrama 71: Into the Fire. Cha nam ook een van zijn meest memorabele rollen op zich door terug te keren naar het kleine scherm als narcistische Dokko Jin in De grootste liefde.
Hij ging door het konijnenhol in deze satire van de lokale entertainmentindustrie en kwam naar voren als een in zichzelf gekeerde prima donna, en spuugde vaak geciteerde oneliners uit zoals "What the ...", "Ding! Dong! ' en het tonen van een algemene onaangenaamheid en minachting voor fundamentele menselijke beleefdheden. Mogelijk speelt hij een overdreven versie van zichzelf, het leven van Dokko Jin is een aaneenschakeling van neppassen en kleine vetes - die altijd uitmonden in geschreeuw en vernedering."Ik heb elke regel uit het hoofd geleerd, zodat hij op geen enkele manier geïmproviseerd is", zegt hij. "Ik ben een gewoontedier en het maakt het ook makkelijker voor mijn mede-sterren [zoals Gong Hyo-jin] om te spelen."
Zijn karakter was een product van zijn tijd en iemand die een beetje te zeker is van zijn plaats in de hiërarchie. Meer dan wat dan ook, het werd een fenomeen van de popcultuur en sleepte talloze prijzen in de wacht met zijn uitzinnig humoristische nasleep. En dat komt door zijn belachelijke lijnen en zijn uiterst nauwkeurige levering.
Kort daarna vermeed Cha strakke good guy-rollen. In 2014 ging hij naar de duistere kant en speelde hij een aas moordonderzoeker in Man op hoge hakken, die de scheidslijn legde tussen schurkenstaten en verlangen om een geslachtsveranderende operatie te ondergaan om een vrouw te worden. Hij was zeker niet geïnteresseerd in het opnieuw bezoeken van bekende grond. Zelfs als hij geen gender-buigende personages speelde, nam Cha meer complexe rollen op zich.
Hij zal vervolgens de rol spelen van Kim Jeong-ho, de geograaf en cartograaf van wie werd aangenomen dat hij de hele lengte en breedte van het Koreaanse schiereiland heeft gelopen in een bewerking van Park Bum-shin’s De Map Maker. 'Ik heb altijd de wens gehad om met een breder publiek te communiceren', stelt hij. "Het medium is slechts een kans om mijn aantrekkingskracht op natuurlijke wijze te verbreden, dus ik ben beslist gelukkig, ongeacht het proces."
Velen zouden zijn carrièrekeuzes als lukraak beschouwen, maar als je goed kijkt, zie je dat hij, net als zijn persona's op het scherm, vaak over dualiteit en waggelt in een grijze plas die fans blijft gissen. Voor elke hoofdrol is er een schijnbaar verbijsterende inspanning zoals die van 2009 Geheim op zijn cv. Het is een van die dingen waarvoor een Koreaanse artiest zoals hij niet genoeg krediet krijgt, omdat er niet veel acteurs zijn die het kunnen.
Het lijkt misschien vol met niet-erkende tegenstellingen, en het middelpunt van de puzzel - een zelfspot, hardwerkende beroemdheid gezegend met een lange levensduur - is gewoon vergezocht. Het is een verstikkende gedachte om te denken dat hij de tijd heeft om er zelf uit te zien als een miljoen dollar. Zijn memoires zullen, wanneer er een is geschreven, dramatisch in tegenspraak zijn met de flamboyante acteur die ooit in 1995 door de Korean Fashion Association werd gekroond tot model van het jaar.
Wat is veranderd, is de context, niet zijn neigingen. Hij speelt Prince Gwanghae de volgende in periodedramaseries Prachtige politiek en hij geniet van een andere vlezige rol waarvoor hij zelf moet ijsberen. 'Het personage wordt uiteindelijk koning en hij wordt een eenzaam persoon', zegt hij. 'Ik voel een gevoel van medeleven met het personage, ook al kijk ik ernaar uit om hem te portretteren. Ik wil niet te vroeg emotioneel uitgeput raken tijdens het lange filmschema. ”
Hij werkte ook aan het opnieuw uitvinden van zichzelf en vereenvoudigde zijn leven. 'Eenvoudig zijn is moeilijk voor mij', geeft hij toe, maar jongen, heeft hij zijn plekje gevonden. Hij heeft ook zijn sardonische merk van ondeugende humor in realityseries gegoten Drie maaltijden per dag: vissersdorp. Hoe onwaarschijnlijk het ook klinkt, perfect getekende momenten van farce, slapstick en algemene dwaasheden vinden plaats als de eenvoudige premissen om te overleven door de vangst van de dag te koken. "Ik heb geen specifieke standaard bij het selecteren van het soort projecten dat bij mij past", legt hij uit. "Ik zie een samenvatting of een samenvatting van wat de onderneming inhoudt, en van daaruit zal mijn onderbuikgevoel bepalen of het een goede match is."
Terwijl medeacteur Yu Hae-jin zijn dagelijkse visexpedities stuntelt en grappig probeert te zijn - allemaal snelle vuursporen of zelfbewuste gekheid - ploegt de maker van de 'stache zijn doorploegde wenkbrauwen en werd de grappigste trekking van de show terwijl hij een storm op meer dan één manier. Hij kreeg de bijnaam Chajumma (tante Cha) door te bewijzen dat hij een vaardige hand in de keuken was. "Ik waardeer alle positieve feedback enorm. Maar wees gerust, het was geen strategische beslissing om mijn kookvaardigheid te 'laten zien'. Ik weet zeker dat er veel andere getalenteerde chef-koks zijn. Ik ben gewoon dankbaar dat het publiek van nature voor ons is aangetrokken. "
Het lijkt erop dat sommige mannen inderdaad hun cake (of vis) kunnen hebben en die ook kunnen opeten. Het is duidelijk dat hij het leven leidt dat we allemaal stiekem willen leiden.
Verhaalcredits
Tekst door Jason Kwong
Gefotografeerd door Park Jung Min
Styling door Kim Hea Joung
Haar assistent Lim Jung Eun
Make-up door Kang Yoon Jin
Outfits door Alfred Dunhill
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd in de uitgave van Men's Folio van november 2015.
