Materie als medium: Manish Nai

Afkomstig uit een familie van textielhandelaren, groeide de Indiase kunstenaar Manish Nai op met design en texturen. Geboren in 1980 in Gujarat, India, studeerde hij af in tekenen en schilderen aan de L. S. Raheja School of Art in Mumbai. De Prudential Eye Awards in Singapore noemden hem een ​​van de beste opkomende artiesten in Azië. Vooral bekend als beeldhouwer, gebruikt Nai een verscheidenheid aan media om zijn composities te vormen, bestaande uit voornamelijk organisch materiaal. Zijn veelvormige werk lijkt te verwijzen naar Arte Povera in het gebruik van afgedankte materialen, karton, papier en stoffen.

In het begin van de jaren 2000 maakte Nai gebruik van de mogelijkheden die overgebleven jute van zijn familiebedrijf bood, een plantaardige vezel die veel wordt gebruikt in India en voornamelijk wordt gebruikt in kleding, om zijn stukken te maken. Hij zou de jute en het karton samenpersen tot de grondstof van zijn sculpturen. Uitgelijnd op een houten structuur, zouden zijn gecomprimeerde sculpturen binnen de grens van twee- en driedimensionale vlakken vallen.

Zijn meest recente tentoonstelling met de Franse galerie Galerie Karsten Greve, getiteld ‘Matter as Medium’, die nu te zien is tot 29 oktober 2016, toont een reeks pastelsculpturen met zijn unieke compressiestijl. Door subtiele illusionistische methoden te gebruiken, lijkt hij reliëfs, depressies en uitsteeksels op het oppervlak van het papier te printen, wat resulteert in een polymorfisme van concave en convexe verschijnende variaties. De interessante texturen en vormen worden gecreëerd door het samenspel van schaduw en licht, dat leven en dimensie toevoegt aan zijn anders eentonige kleurenpalet. Door kleurrijke gerecyclede stoffen, stokken en kranten te gebruiken, injecteert hij oud materiaal met leven en doel.

Zonder titel, Manish Nai

Een van zijn opmerkelijke werken zonder titel die dit jaar zijn gemaakt, is een stuk van 100 kg, 5,7 voet lang, gemaakt met jute geverfd in indigo. Nai kwam op het proces om dit te laten werken en vroeg zich af wat te doen met de resterende draden. Hij bewaarde de draden in een houten kist en ontdekte na vele maanden openen dat ze de rechthoekige vorm van de kist hadden aangenomen. Nai begon met het maken van houten mallen - eerst kleine, geleidelijk aan groter - waarin hij oude kranten zou plaatsen die pulpachtig waren gemaakt met water of jute die zacht was gemaakt met lijm. De resulterende sculpturale werken hadden maanden nodig om te drogen, maar kwamen uit in eenvoudige maar intrigerende vormen.

In 2011 bracht Nai nog een opmerkelijke tentoonstelling uit, ‘The Billboards’ -serie - een sociologische verkenning van de openbare ruimte in Mumbai, waar de kunstenaar lege reclameborden fotografeerde. Dit was na de recessie van 2008, waarbij een groot aantal reclameborden gedeeltelijk zonder advertenties werd achtergelaten. Nai voegde digitaal versies van de foto's samen en ontdekte dat interessante geometrische vormen en patronen toevallig opdoken. Deze composities vertegenwoordigen het concept van serendipiteit en gelukkig toeval dat Nai's excentrieke artistieke proces kenmerkt; "Ik geloof in het proces, ik kan pas begrijpen hoe de dingen werken als ik er mijn handen in heb gestopt."

Hoewel hij vooral bekend is als beeldhouwer, richt zijn praktijk zich meer op het maken van illusionistische tekeningen en composities. Hoewel hij controle heeft over de algemene schets van zijn werken, laat hij zijn medium organisch evolueren, net zoals de gecomprimeerde jute de vorm aanneemt van de houten kist.

* Ga voor meer informatie naar www.galerie-karsten-greve.com

Dit artikel is voor het eerst gepubliceerd in Art Republik.