Profiel: beeldhouwer Stefano Bombardieri

April 27, 2024

Stefano Bombardieri is een kunstenaar die grote safaridieren op straat brengt. Neushoorns, olifanten, krokodillen, gorilla's, nijlpaarden zijn slechts enkele van de enorme wezens die hij in zijn werk kenmerkt. De interesse van Bombardieri in grote dingen stopt daar niet. De kunstenaar heeft ook sumoworstelaars, grote mythische wezens en containertrucks in zijn oeuvre opgenomen. Tentoongesteld op straat of in grote galerieruimtes, staat Bombardieri bekend om zijn enorme sculpturale installaties en enorme onderwerpen. Als conceptueel kunstenaar en beeldhouwer tonen zijn figuratieve sculpturen vaak deze grote dieren en wezens die vervreemd zijn in verwarrende en enigszins humoristische situaties, of het nu een neushoorn is die in de lucht hangt, een door een kind meegesleepte leviathan of een containerwagen die in een museum is neergestort.

Geboren in Brescia, Italië in 1968, begon Bombardieri's interesse in beeldhouwkunst al op jonge leeftijd door een deel van zijn jeugd door te brengen met werken in het atelier van zijn vader. Zijn vader, Remo Bombardieri, was beeldhouwer en in zijn atelier begon Stefano te experimenteren met verschillende artistieke technieken en materialen. Zijn blootstelling aan de kunstwereld van jongs af aan bracht hem ertoe geïnspireerd te worden door de grote Italiaanse meesters Boccioni en Balla, kunstenaars van de futuristische beweging, en ook avant-garde kunstenaar Piero Manzoni.

Bombardieri werd beïnvloed door hun figuratieve benadering van het maken van kunst en gebruikte deze benadering om het concept van zijn originele werk te bevorderen. Zijn werken werden sterk beïnvloed door het hyperrealisme van de creaties van deze kunstenaars. Daarom raakte hij geïnteresseerd in grootschalige objecten. Grote mix van tools en artistieke media, zoals video-installaties, zijn terugkerende kenmerken in zijn kunstwerken.

Scenografia 1.2. Stefano Bombardieri

Hoewel de dieren een grote rol spelen in zijn creaties, is zijn zoektocht meestal antropocentrisch en stelt hij de mens centraal. Elk dier zou een metafoor moeten zijn van de menselijke existentiële complexiteit. De nadruk op zware objecten of de vermoeide dieren die onhandig in stedelijke omgevingen zijn geplaatst, is Bombardieri's weergave van twee werelden die niet van elkaar zijn en die worstelen om naast elkaar te bestaan. Net als deze vermoeide dieren die hij portretteert, kunnen mensen zich identificeren met emoties die verband houden met vermoeidheid na een lange reis of geïsoleerd raken in hun onhandigheid.

Tot op de dag van vandaag werkt hij verder aan de figuur van de neushoorn, die hij beschouwt als zijn alter ego. Door de afmetingen en contexten te variëren waarin hij zijn neushoorns situeert, kunnen kijkers het veelzijdige karakter van het dier verkennen en zich identificeren met de complexe emoties en genuanceerde symbolen die worden weergegeven in zijn presentatie van het stuk. Zijn neushoornstukken zoals ‘Monumentali ', waar de neushoorn zwaar wordt belast, ‘Il Peso Del Tempo Sospeso ', een hangende neushoorn, en 'Carichi Sospesi ', een gedemonteerd neushoornbeeld op een steiger, zijn enkele voorbeelden van dergelijk werk.

Voor een bepaalde neushoornsculptuur met de titel ‘Monochesimo ', die hij presenteerde op de 54e Biënnale van Venetië, wilde hij een beschermende schaalachtige structuur creëren die een interactief woongebied werd waar bezoekers doorheen konden lopen. Het was een tweede natuur voor hem om te denken aan een besloten ruimte waar mensen heen konden gaan en een plek konden vinden om te mediteren. Het hoofd van de neushoorn werd een gebied dat werd beschermd door leerachtig pantser en bezoekers mochten door een tunnel lopen die in het hoofd van de neushoorn was gemaakt totdat ze licht zagen. Dit is bedoeld om het spirituele ontwaken weer te geven dat de gewone persoon in het leven probeert te ervaren.

Icaro Transport. Stefano Bombardieri

Bovenal komen zijn onderwerpen voort uit zijn filosofische benadering van kunst. Hij onderzoekt specifiek het begrip pijn, vooral de pijn die in de westerse cultuur aanwezig is. In een interview met Anna Lisa Ghiradi beschrijft Bombardieri hoe hij kunst creëert als een zalf voor zijn pijn, en zijn kunst heeft gebruikt om het trauma en de pijn in zijn leven te weerspiegelen, om zo contact te maken met anderen die dezelfde pijnen delen. Naast het inbrengen van zijn werk met intrinsieke betekenissen, streeft hij ernaar om een ervaring te delen met zijn kijkers waarmee ze zich kunnen identificeren wanneer ze in contact komen met zijn sculpturen.

Bombardieri is altijd bezig geweest met de dialoog tussen zijn sculpturen en de stedelijke omgeving. Zijn shows zijn voornamelijk tentoongesteld in openbare ruimtes, stadscentra en andere interessante tentoonstellingsruimten in plaatsen zoals Frankrijk, Griekenland, Italië, Oostenrijk, België, Turkije, Monaco, Zwitserland en Duitsland. Nu wisselt hij af tussen werken in Italië, Frankrijk en Duitsland.

Door een laatste toeëigening van de expressieve mogelijkheden van materialen die extreem vervormbaar zijn zoals glasvezel, creëert Bombardieri volumineuze en verbazingwekkende levensgrote sculpturen die zijn gekoppeld aan ideeën over tijd, zwaarte en ophanging. Voor Bombardieri is kunst niet bedoeld om te behagen of om antwoorden te geven. Integendeel, het is bedoeld om vragen te stellen en gedachten op te wekken. Zijn werken nemen ons met schijnbare lichtheid bij de hand om de relatie tussen realiteit en fictie en de krachtige taal van de kunst te onderzoeken.

* Ga voor meer informatie naar www.markhachem.com