Off White Blog
2 Grass Roots: The Overlooking of Phare Ponleu Selpak

2 Grass Roots: The Overlooking of Phare Ponleu Selpak

April 11, 2024

Groepsfoto van Share Ponleu Selpak, 2018. Afbeelding met dank aan Hiek Vila.

Phare Ponleu Selpak is een kunstacademie in Battambang, Cambodja, opgericht door Bandaul Srey, Det Khuon, Lao Lon, Sareth Svay en Vutha Tor. Als ik Svay vraag wat het betekent om mede-oprichter te zijn, zegt hij: 'Oprichter zijn van Phare betekent oprichter zijn van de hedendaagse kunst in Cambodja.' Dit is een gewaagde verklaring, maar is het een ongegronde bewering?

Groepsfoto met Sareth Svay, 2018. Afbeelding met dank aan Peter Phoeng.


In 2013 werd wijlen Molyvann Vann, voormalig minister van Cultuur, geciteerd in de inmiddels ter ziele gegane krant 'The Cambodia Daily', waarin staat: 'Phnom Penh is gered door de Japanse samenwerking JICA, en Angkor Wat in Siem Reap is gered door UNESCO met Frankrijk en Japan. ' De verklaring van Vann verwijst naar de verstedelijking van de stad en het behoud van het Cambodjaanse culturele erfgoed, maar het raakt ook het grotere en complexere beeld van de wederopbouw van Cambodja vandaag: de uitpuilende rol van niet-gouvernementele instanties bij het ontwikkelen van de natiestaat.

Foto van Lao Lon, 2018. Afbeelding met dank aan Hiek Vila.

Het vredesakkoord van Parijs van 1991, dat officieel het einde markeerde van het oorlogsconflict en de Vietnamese bezetting van Cambodja, herstelde niet alleen de vrede en maakte de weg vrij voor de repatriëring van Cambodjaanse vluchtelingen, maar vormde ook een voorwendsel voor een toestroom van niet-gouvernementele instanties in de staat netwerk opbouwen. Tijdens het opvullen van de leemte, waar gebrek aan overheidsaandacht was, werden deze instanties actief. De activiteit is ook in belangrijke mate waar in een sociaal-culturele baan: het bevorderen en herleven van Cambodjaanse kunst, evenals de ontwikkeling van hedendaagse kunst.


Foto van Bandaul Srey, 2018. Met dank aan Hiek Vila.

De scene van hedendaagse kunst, die nog in de kinderschoenen staat, bloeit - met een aantal kunstenaars die internationale erkenning krijgen, waaronder Svay zelf - tegen de achtergrond van het onderontwikkelde kunstecosysteem en infrastructuur. Er is een gebrek aan kunsteducatieve instellingen, tentoonstellings- en speellocaties, publieke financiering, een kunstmarkt, literaire middelen en platforms voor openbaar en kritisch discours en discussie zoals kunsttijdschrift en krant. De voortdurende groei van de creatieve impuls van het land is grotendeels te danken aan de inspanningen van niet-gouvernementele instanties zoals het Reyum Institute, het French Institute, Cambodian Living Arts, JavaArts, Bophana Center, SaSa Bassac en Phare.

Wat betekent "helderheid van de kunst", Phare Ponleu Selpak heeft zijn wortels in Battambang, een stad in het noordwesten die werd opgericht in 1994. Het is nu een interdisciplinaire kunstschool die cursussen aanbiedt in zowel uitvoerende kunsten (circus, theater, muziek en dans) ), en beeldende en toegepaste kunst (animatie, grafisch ontwerp, tekenen en schilderen). De school herbergt ook een kleuterschool, een ontwikkelingscentrum voor kinderen en een educatief programma van de staat (basis tot middelbare school). In totaal verwelkomt Phare dagelijks ongeveer duizend studenten.


Foto van Vutha Tor, 2018. Afbeelding met dank aan Hiek Vila.

Vutha Tor, mede-oprichter en zelf kunstenaar, merkt op dat het zijn leraar, Fransman Véronique Decrop, is die de mede-oprichters van Phare verenigde. 'Ze heeft het centrum opgericht om ons een onderkomen en een platform te bieden waar wij, de kinderen van vluchtelingen, onze vaardigheden kunnen ontwikkelen en onze dromen kunnen verwezenlijken', zegt Tor.

Tor verwijst naar de lessen kunstzinnige therapie die Decrop tussen 1986 en 1992 aan Phare's toekomstige oprichters in het vluchtelingenkamp Site Two aan de Cambodjaans-Thaise grens aanbood. Ze liet een blijvende erfenis achter. In een speciale uitgave van 'Udaya, Journal of Khmer Study' in 2014 zou Decrop hebben gezegd: “Nadat ik de fakkel had overgedragen aan het lokale team, bestaande uit mijn voormalige studenten uit de kampen, en na negen jaar in het buitenland, keerde ik terug naar Cambodja. Het centrum was gegroeid, ontwikkeld, de activiteiten waren verveelvoudigd en de artistieke output was sterk. Het was als een groot kloppend hart, dat hoop en energie aantrok en de gemeenschap en daarbuiten straalde. ”

Foto van Det Kuon, 2018. Afbeelding met dank aan Hiek Vila.

Phare heeft een grote rol gespeeld bij de ontwikkeling van de kunstscene in Cambodja. "De school heeft haar leerlingen kansen geboden, en sommigen van hen zijn nu kunstenaars aan het beoefenen en dragen met hun werken en tentoonstellingen bij aan de samenleving", zegt Svay. Hier geloof ik dat Svay verwijst naar artiesten als Robit Pen, Cheanich Nov, Sokuntevy Oeur, Pheary Heak, om er maar een paar te noemen, en ook naar theater- en circusartiesten. Beroemd om zijn modern-theatrale circusvoorstellingen, zijn Phare en het circus belangrijke toeristische attracties in Battambang en Siem Reap.

Tegelijkertijd was de discussie over de hedendaagse kunstscene in Cambodja gericht op het heiligen van Phnom Penh als epicentrum en daarmee het verwijderen van Phare en zijn huis, Battambang, van de kunstradar. Khoun, mede-oprichter en directeur van podiumkunsten, stelt: "We kunnen zeggen dat het de aanwezigheid van Phare is die de reputatie van Battambang als cultureel centrum in stand houdt." Tor stelt echter: "Ik wil niet opscheppen over onze provincie, want zonder Phare kunnen we niet zeggen dat er geen kunst is omdat de provincie altijd een creatieve is geweest, maar onze aanwezigheid moet het een beetje verder duwen."

Hoewel het moeilijk is om het belang van Phare voor de Cambodjaanse hedendaagse kunstscene te meten, lijdt het geen twijfel dat het een vaste en belangrijke bijdrage heeft geleverd aan de ontwikkeling ervan en dat dit de komende jaren zal blijven gebeuren.

Meer informatie op phareps.org.

Dit artikel is geschreven door Reaksmey Yean-George voor Art Republik 18.

Dit maakt deel uit van ‘Better Together’, een reeks gesprekken over hoe mensen op innovatieve manieren zijn samengekomen om kunst in Zuidoost-Azië te creëren, tentoon te stellen, te onderwijzen, te bespreken en te archiveren, aangeboden door ART REPUBLIK zowel online als in gedrukte vorm.

Verwante Artikelen