Etnisch sport cultureel festival in Istanbul, Turkije revitaliseert Ottomaanse sporten

Zwaaiend met hun speren en met een bloedstollende oorlogskreet, stormen de Ottomaanse ruiters in een donderende galop. Plots wordt iemand van zijn paard geslagen en gegooid, waardoor tientallen kinderen naar adem happen terwijl ze de scène op hun smartphones filmen. Het is misschien 2017, maar Istanbul draaide vorig jaar de jaren terug met het Ethnic Sports Cultural Festival (EKF), dat tot doel heeft de sporten te promoten die worden beoefend door de voorouders van moderne Turken - van de nomadische ruiters van Centraal-Azië tot de Janitsaren, de elitetroepen van het Ottomaanse rijk.

Meer dan 800 atleten namen deel aan traditionele sporten uit Anatolië en Centraal-Azië, die de regering van president Recep Tayyip Erdogan wil ontwikkelen om de gloriedagen van het Turkse verleden te vieren. De cavalerie nam deel aan "cirit", een rijkunst die in Centraal-Azië werd gecreëerd en waarbij renners houten speren naar de ruiters van het andere team gooiden. "Dit is de koning van de sport, het belichaamt de Turkse geest", zei Erdem, 32, na het afstijgen.

Het festival maakt deel uit van de inspanningen van Erdogan om de Ottomaanse wortels van Turkije nieuw leven in te blazen na decennia van verwestering na de ineenstorting van het rijk. De moderne Turkse republiek werd in 1923 opgericht na meer dan 600 jaar Ottomaanse heerschappij.

"We willen onze traditionele waarden nieuw leven inblazen, te beginnen met onze sporten, om verder te gaan met deze waarden", vertelde Bilal Erdogan, een van de zonen van de president en een boogschietfan die ook EKF's sponsor is, aan AFP.

Kunst van oorlogvoeren

Een enorm gebied aan de Europese kant van Istanbul dat gewoonlijk wordt gebruikt voor politieke bijeenkomsten, werd voor het vierdaagse evenement omgetoverd tot een Ottomaans kampement.

Worstelaars, boogschutters en ruiters toonden hun vaardigheden tussen traditionele kookworkshops, Centraal-Aziatische dansen en tapijtweven. Voor een yurt neemt Adnan Balavan deel aan een 'zwaard- en schildspel' dat bestaat uit het simuleren van duels om een ​​melodie te produceren door rammelende wapens. 'Ik ben op achtjarige leeftijd begonnen. Vandaag ben ik 57, maar mijn haar staat nog steeds rechtop zoals op de eerste dag, 'zei Balavan, oorspronkelijk afkomstig uit de noordwestelijke provincie Bursa, de eerste Ottomaanse hoofdstad.

Geboren uit de oorlogen die het Ottomaanse leven vormden en een rijk vormden dat zich uitstrekte van de Balkan tot de Golf, stierven de meeste van deze traditionele sporten toen de oude orde na de Eerste Wereldoorlog viel. Hun voortbestaan ​​is vandaag grotendeels te danken aan families die de tradities doorgeven van de ene generatie op de andere.

De Turkse minister van Sport, Akif Cagatay Kilic, beloofde dat de regering verdere financiële steun zou verlenen om dergelijke activiteiten te ontwikkelen en stelde voor clubs aan te moedigen meer belangstelling voor traditionele sporten te tonen.

Kracht van de Turken

De traditionele Turkse worstelkampioen Sadi Bakir - met ontbloot bovenlijf en bedekt met olie - zei: "de interesse in de sport is de laatste tijd toegenomen en de staat investeert meer in dit veld". Dientengevolge, zei hij, “hebben we bij de laatste Europese (worstel) kampioenschappen vijf gouden medailles gewonnen. De vroegere macht van de Turken komt weer naar voren. '

Yakup, een traditionele boogschietinstructeur, zei ook dat de interesse in de discipline is toegenomen. 'We hebben meer dan 1.000 leden' in zijn boogschietclub, zei hij terwijl hij pijlen in een leren pijlkoker stak. Voor de meester-boogschutter komt het enthousiasme van jongeren voornamelijk voort uit televisieseries over de Ottomaanse sultans die zich de afgelopen jaren hebben vermenigvuldigd.

De organisatoren zeiden dat 800.000 mensen naar het festival kwamen en hoopten dat het een passie voor sport zou opwekken bij schoolkinderen die met hun lessen op bezoek waren. Ze dromen er zelfs van om op een dag een 'Turkse Olympische Spelen' te organiseren waarin sporters uit Centraal-Azië, de Kaukasus en de Balkan samenkomen.

'Sommige mensen realiseren zich misschien niet het belang van wat we hier vandaag doen, maar we zullen er op een dag de vruchten van plukken', zei Bilal Erdogan tijdens zijn openingsspeech. 'En als God het wil, zal de 21e eeuw de onze zijn.'