Facchinetti Swansong voor Tod's: No More to Say

Kijkend naar de catwalkshow van Tod’s dit seizoen, kon je niet anders dan het gevoel krijgen dat Alessandra Facchinetti een hoofdstuk afsloot. In de paar korte jaren sinds ze bij Tod's was geweest, had ze meegewerkt aan het opbouwen van een opwindende prêt-à-porter-identiteit voor het Italiaanse schoenenmerk. Aan het begin van haar tijd bij Tod's in 2013 was er een duidelijke opwinding vanwege haar cv: mevrouw Facchinetti leidde de dameskleding bij Gucci na Tom Ford.

De show van dit seizoen werd voorafgegaan door een installatie van Vanessa Beecroft, die Karlie Kloss (die zo ongeveer in een ensemble van leer was genaaid) op een tableau plaatste. Het scheen de aandacht terug op de ambachtslieden achter het leer waar het merk zo bekend om staat en waar we zo van houden. Maar wanneer een ontwerper het vakmanschap achter haar merk zo letterlijk benadrukt, is er het onwankelbare gevoel dat ze alleen maar kan zeggen: "Ik heb geen dingen meer te zeggen". Ambacht is tegenwoordig een zeer betrouwbare terugval voor luxemerken die erfgoed willen aanprijzen.

Maar laten we het hebben over wat er op de landingsbaan was. Er was de overkoepelende jaren 70-sfeer: snelle auto's, haar losgemaakt, een beetje rebellie. Veel tartan, leer (natuurlijk) en hangende accessoires (Tod's verzilvert een nieuwe soort toegankelijke luxeartikelen: kleine, verzamelbare accessoires die bedoeld zijn om te worden gesleept en aan riemen en tassen te worden gehangen). De kleding zelf liet veel te wensen over - hier was een ontwerper die aan het begin van haar ambt bescheiden chique en geloofwaardig boeiende kleding voorstelde voor het soort vrouw dat naar haar werk rijdt. Ze waren realistisch, geloofwaardig en combineerden vooral een vrouwelijk begrip van de klant die ze kleedde met de fantasierijke technische behandelingen die haar door de expertise van het merk werden geboden. Daarom beschouw ik het als zonde dat mevrouw Facchinetti ervoor koos om ons dit seizoen te voorzien van tartan, gedragen met leer met soms onnodig bontdetails en, in sommige gevallen, behandeld met meer gedeconstrueerde tartanlijnen.

De collectie schitterde op zijn eenvoudigst. Een look met een leren bomberjack in eiken met een bontkraag gedragen met een slanke bijpassende riem en een eenvoudige broek was aantrekkelijk. Je zou kunnen geloven dat een vrouw deze stukken daadwerkelijk zou kopen en dragen. Dus ook een look met een dikke kabelgebreide trui bovenop een slanke leren motorbroek. Dit is het gemak en de wenselijkheid waar mevrouw Facchinetti anders sterk in is. Tod's is geen modemerk dat de grenzen van avant-garde verlegt. Het is eerder een luxe merk met een klantenkring die gewoon leuke dingen wil dragen en dragen.

De accessoires blijven echter sterk. De harige tassen van dit seizoen met wasbeerstaart en honingkleurige leren kwastjes op accessoires zijn heel leuk. Het is een welkome afwisseling van een eindeloze reeks Wave-tassen en een overtuigende zaak voor een luchtige uitspatting. Hoewel een gedachte blijft hangen: deze collectie is het laatste seizoen van mevrouw Facchinetti bij het merk, en je kunt je alleen afvragen wie, in dit industriële spel van bewegen en wachten, haar zal vervangen.

Dit artikel is voor het eerst gepubliceerd in L’Officiel Singapore.