Interview met de Franse milieuvriendelijke kunstenaar Fernando Costa

De Franse kunstenaar Fernando Costa was onlangs in Singapore voor een bezoek. Art Republik heeft hem ingehaald om meer te weten te komen over zijn ongewoon milieuvriendelijke metalen collage-kunstwerken, die zijn gemaakt van geborgen verkeersborden.

Hoe ben je begonnen met het werken met ongewenste materialen? En waarom vooral glazuur?

Gepassioneerd door de sculpturen van de Franse beeldhouwer César, wilde ik een metalen materiaal vinden dat nog niet eerder was gebruikt. Het idee kwam bij mij op toen ik in een rustruimte was bij een tankstation in Los Angeles. Een stel had een snelheidslimietteken in handen gekregen en had het op een paar stenen gelegd om het als picknicktafel te gebruiken. En dat was toen het klikte. Ik had het materiaal gevonden waarnaar ik op zoek was.

Waar komen de weg- en straatborden vandaan? Komen ze alleen uit Frankrijk? Hoeveel heb je op een bepaald moment in je "inventaris", wachtend om te worden gebruikt?

Ik moest zes jaar wachten voordat ik toestemming kreeg om oude verkeersborden van de DDE (le direction départementale de l’équipement) te nemen. Ik krijg ook wat van emailfabrikanten en andere openbare werkbedrijven. Vandaag wacht er 70 ton straatnaamborden in mijn magazijn. Ik gebruik ongeveer 2,5 ton per jaar. De meer spectaculaire tekens inspireren nieuwe richtingen in mijn kunst. 99% is van Franse afkomst. Ik krijg soms wat van andere plaatsen wanneer ze door klanten worden verzonden voor een specifieke bestelling.

Hoe stel je een kunstwerk samen? Bereid je veel voor voordat je de stukjes in elkaar zet, inclusief schetsen, of ga je mee met de stroom en kijk je waar het je heen brengt?

80% van het werk zit in mijn hoofd voordat ik aan een nieuw stuk begin te werken. De rest is aanpassing die ik doe tijdens het realisatieproces. Ik teken niet. Ik gooi nooit stukken weg. Alles wordt gebruikt!

Omdat je borden gebruikt, zit er vaker wel dan niet tekst in je collagewerken. Is er enige betekenis voor de teksten die uiteindelijk op uw kunstwerken voorkomen?

Als ik in mijn werk woorden, pictogrammen of cijfers gebruik, volg ik meestal een idee, een verhaal of iets dat ik via die tekens uitdruk. Ik ben een zeer spraakzame verteller en

Ik gebruik mijn kunst graag om verhalen te vertellen. Verhalen beginnen bij een specifiek bord dat ik vind of bij een verhaal dat ik heb gehoord, vaak als eerbetoon aan uitstekende vrouwen. Ik hou ook van cijfers en speel veel met ze in mijn werk.

Sommige stukken bestaan ​​alleen uit gekleurde stukken, zonder teksten of symbolen. Ga je anders om met het maken van de twee soorten kunstwerken?

Abstracte stukken gaan meer over het gebruik van overgebleven materiaal uit mijn eerdere werken. Recycling is een groot deel van mijn werk.

Jij was de artiest die de leiding had over het ontwerpen van de OAK-racewagen voor Le Mans in 2013. Vertel ons hoe die mogelijkheid tot stand kwam. Heeft het project meer deuren geopend voor uw artistieke praktijk?

Ik heb altijd van auto's gehouden en dat was zo'n geweldige kans die Jacques Nicolet, eigenaar van OAK Racing, mij bood. Eerst moest ik een groot rechthoekig stuk maken en we waren van plan er een foto van op de auto te plakken. Maar ik eindigde met een echte racewagen in mijn atelier en bedekte 100% daarvan met metalen platen. Dat was een heel lonend project. Het echte beeld is 500 kg metaal. Deze speciale bestelling van Jacques en OAK Racing veranderde mijn perspectief en was een boost voor mijn reputatie.

Wat heb je gepland voor de rest van 2017?

Ik heb dit jaar exposities opgesteld, voornamelijk in Europa. En natuurlijk denk ik ook aan Azië in het algemeen en Singapore in het bijzonder, als een nieuwe grens voor mijn kunst.