Ben je een spel voor vissenhuidschoenen?

Zelden houden mensen van vishuid en worden er elk jaar talloze tonnen weggegooid vanwege de angst dat een deel van die verachte visachtigheid misschien nog in die weegschaal blijft. Ook zijn de schalen een beetje taai. Toch lijkt een Franse schoenenfabrikant waarde te vinden in deze taaiheid. Jean-Jacques Houyou van het bedrijf Don Quichosse gelooft in het looien van de huid tot materiaal dat geschikt is voor het maken van espadrilleschoenen, en hij haalt zalmforel uit de koude bergstromen van de beroemde Banca-vallei in de uitlopers van de Pyreneeën in het Franse Baskenland - wiens huid hij volgens hem bijzonder mooi is. Deze komen van de viskwekerij van de familie Goicoechea, waarvan de forel door fijnproevers wordt gewaardeerd.

Daar is een geschiedenis achter het dragen van het stinkende leer. Laarzen van vissenhuid worden al duizenden jaren gedragen door Inuit-volkeren, en schoenen en handtassen van vissenhuid waren gebruikelijk in Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog toen het runderleer op was. Ja, er was een wereldoorlog voor nodig om mensen visleer te laten accepteren. Toch hebben ook verschillende luxe schoenenmerken het idee overgenomen, waarbij Manolo Blahnik ooit sandalen van 800 euro per paar heeft gemaakt in een 'eco-schoenen'-assortiment. Het Braziliaanse label Osklen heeft ook veel succes gehad met de Arpoador-sneakers van zalmhuid, die voor $ 580 worden verkocht.

Een van de mogelijke redenen voor deze praktijk kan zijn vanwege ‘exclusiviteit’ en uniciteit. Houyou merkte AFP op dat het maken van de espadrilles een "extreem veeleisend proces was, het moeilijkste is om twee skins te vinden met dezelfde markeringen die elk paar zo origineel maken". Zijn eigen schoenen kosten ongeveer 120 euro ($ 135) per paar, in zeven kleuren. Hij heeft 10 schoenmakers in hun huis die 20.000 paar espadrilles per jaar opleveren, die traditioneel zolen van jute hebben, maar soms ook kurken.

De producten van Houyou zijn milieuvriendelijk. De espadrilles zijn veel milieuvriendelijker dan schoenen van de massamarkt, die moeilijk en soms bijna onmogelijk te recyclen zijn. Misschien kan een groter bewustzijn van de mogelijkheden van vissenhuid een deel van het woedende afval verminderen dat zich voordoet wanneer ze worden weggegooid in plaats van gebruikt. Dit alles zorgt voor een interessante en mogelijk smaakvolle optie voor modeontwerpers in de toekomst.

Dit verhaal is in eigen huis geschreven, met een AFP-verhaal als bron en een afbeelding van de AFP.