Hedendaagse kunstenaars in Zuidoost-Azië: interview met Filipijnse schilder en beeldhouwer Ronald Ventura

Ronald Ventura, ‘Carousel’, 2016, glasvezel, hars, polyurethaanverf, metaal, mechanisch en elektrisch apparaat

"De belangrijkste functie van kunst ... is om mensen aanwijzingen of aanwijzingen te geven om dieper na te denken en vragen te stellen", stelt Ronald Ventura, in wat kan worden gelezen als een versluierde punkhouding, wanneer hij de kracht van kunst bespreekt. Ventura is momenteel een van de meest zichtbare en productieve namen in de Filippijnse hedendaagse kunst, met een output die zowel eclectisch als onmiskenbaar boeiend is en die het publiek (zowel lokaal als internationaal) bewust heeft gemaakt: zijn creatie van een oeuvre dat de verbeeldingskracht lokt om verken geschiedenissen, de onbepaalde grillen van de natuur en de wispelturigheid van de postmoderne cultuur.

Ronald Ventura, Work from ‘Shadow Forest: Encounters and Explorations’

Bezaaid in zijn universum vindt men bizarre vakbonden van mensen, eenhoorns, dieren, engelen, speelgoed, schedels, parafernalia van de popcultuur en christelijke en heidense iconografie. Ventura versmelt ze met elkaar en extraheert in hun versmelting - zoals hij van plan is, een 'nieuwe groteske realiteit' - om te boeien en te boeien ', net zoals de heilige Antonius in vervoering was gebracht door visioenen uit de hel', zoals hij is beschreven. Een deel van de impulsen die Ventura's visies / creaties aandrijven, lopen in zekere zin parallel met Pinocchio (een terugkerend motief in zijn werk) en zijn verlangen om echt te worden.

Ventura's schilderijen en sculpturen - het vreemde liefdeskind van parodieën en naast elkaar geplaatste dualiteiten zijn, op het moment dat het verdwijnt - onverbiddelijke actualisaties van de dissonantie met onszelf en de onzekerheid van de geschiedenis en cultuur zoals we die kennen. Ze geven inzicht in onze collectieve geest; flikkerend tussen het kalme oppervlak van onze realiteit en de wilde fantasielanden.

Ronald Ventura, ‘Humanime 2’, 2011, glasvezel, hars, staal, polyurethaanverf, 70,5 x 30,7 x 29,9 inch

Sinds 2010 exposeert Ventura in Europa, New York en in heel Azië. In april 2011, in wat nu het huidige record is voor het hoogste bod dat ooit is behaald op een hedendaagse Zuidoost-Aziatische schilderveiling, brak Ventura's 'Greyhound' het plafond voor de regio toen het voor US $ 1,1 miljoen werd verkocht op een veiling van Sotheby.

Na zijn meest recente succesvolle tentoonstelling 'Shadow Forest: Encounters and Explorations' in het Metropolitan Museum of Manila (MET) van 30 januari tot 4 maart 2017 - de meest uitgebreide solotentoonstelling van zijn oeuvre tot nu toe (in combinatie met het 40-jarig jubileum van het museum) ) met werken van zijn lithografische prints in de jaren negentig tot zijn levensgrote mechanische carrousels in 2016 - Art Republik gaat zitten met de heer Ventura zelf, om zijn brein te kiezen over popstijl, modern leven en het mystieke.

Ronald Ventura, ‘Humanime 1’, 2011, glasvezel, hars, staal, polyurethaanverf, 71,7 x 32,3 x 32,3 inch

Je bent vaak omschreven als "meedogenloos" (beeldmaker), meest recentelijk door kunsthistoricus, criticus (en de curator van je grote show aan de MET) Patrick Flores. Waar gaat het over je drive? Wordt een deel ervan geïnformeerd door te leven in de levendigheid van een dynamische en bruisende stad als Manilla? Ook vertegenwoordigt veel van uw werk een geglobaliseerde mentaliteit, terwijl het toch kenmerkend lokaal blijft. Wat vind je daarvan en zijn de Filippijnen een perfect kruispunt voor dit exacte gesprek?

Je kunt zeggen dat mijn werken een gemondialiseerde mentaliteit vertegenwoordigen, aangezien ik me vrijelijk eigenmaak en elementen uit verschillende culturen en bronnen meng. Sommige lokale elementen zijn zichtbaar in mijn kunst, maar niet echt als een proactieve bevestiging van mijn identiteit als Filipijns.

Opgroeien in de Filippijnen was van invloed omdat het de omgeving was waar ik mijn vormende jaren als kunstenaar doorbracht, maar de tijd die ik buiten doorbracht, was even belangrijk bij het vormgeven van mijn artistieke praktijk en perspectief. Ik vind dat een kunstenaar in staat moet zijn nationale grenzen te overschrijden en wereldburgers te worden.

Het lijkt erop dat mystiek en mythologie - althans in de zin van haar relatie met mensen - een constant kenmerk is in je werk ... In de Filippijnen, waar folk-spiritualisme naast religie een groot deel is van de overtuigingen van mensen, hebben deze symbolen en ideeën geladen betekenissen? voor jou, of is het meer een meditatie op het idee van mensen van "overtuiging"?

Ik zou zeggen dat het meer een meditatie is op het idee van geloof van mensen. Beelden die voor anderen mythisch en mystiek lijken, worden vaak in mijn werken verwerkt, maar ik zie ze misschien in een ander licht. Bepaalde vormen in mijn kunstwerk kunnen bijvoorbeeld worden geïdentificeerd als heilig voor de gelovigen van bepaalde overtuigingen, maar kunnen door anderen worden opgevat als iets anders. Wat ik probeer te doen in mijn kunst, is nadenken over hoe we dingen classificeren, categoriseren of labelen en er waarde aan toekennen.

Ronald Ventura, Work from ‘Shadow Forest: Encounters and Explorations’

Je bent vaak getrouwd met de mystieke en een regelrechte heldere en vrolijke "plastic" pop; lichte en donkere elementen in je werk; klassieke vormen mengen met een gevoel voor pop-art enzovoort. Is er iets met dualiteiten dat jou interesseert?

Pop en mystiek, licht en donker zijn logisch in contrast met elkaar.Je kunt in mijn recente werken andere dualiteiten zien die ik onderzoek, zoals tussen mens en dier, tussen het natuurlijke en het door de mens gemaakte.

Door ze in mijn werken te mengen, worden de tweedeling of duidelijke verschillen in de geconstrueerde percepties van mensen in twijfel getrokken. Een klassieke figuur kan worden gezien als niet in overeenstemming met popbeelden; het zal iemand verbazen om een ​​menselijke figuur te zien gecombineerd met dierlijke kenmerken. In de kunst mogen er geen grenzen zijn. Kunst is het rijk waar deze dualiteiten kunnen worden overstegen.

Je werk doet me vaak denken aan een Damien Hirst-trope: "om je te shockeren in het leven". Is dat iets waar je aan denkt? Ook al is je aanpak heel anders, en niet chillend in de zin van Francis Bacon, is spektakel iets waar je aan denkt?

Ik ben niet echt van plan mijn werk mensen te choqueren en ik denk niet na over het element van spektakel. Misschien is het toeval dat sommige mensen die reactie hebben, maar wat ik denk is dat ik wil dat mijn werk de aandacht van mensen trekt. Wanneer je een galerij binnenloopt, is het werk met de meeste impact dat je aandacht trekt, en dat is waar ik rekening mee houd bij het maken van mijn werken. Ik denk meer aan de impact, die verder kan gaan dan schokkend of spectaculair zijn.

Ronald Ventura, Works from ‘Shadow Forest: Encounters and Explorations’

Omdat je uit de Filipijnen komt, kan je niet anders dan denken dat het niet mogelijk is om daar te wonen en niet politiek verstrengeld te raken. Speelt politiek een rol in uw werk? Je show ‘Fiesta Carnival’ in Milaan ooit, was een beschouwing over overtreding, grenzen en de relatie tussen kolonie en kolonisator, gezien de geschiedenis van de Filippijnen.

Ik denk dat het onvermijdelijk is dat er een politieke dimensie uit mijn werken komt. Immers, zoals u zei, is het onmogelijk om niet politiek verstrengeld te raken. We leven ermee en hebben er mee te maken. Dus neem ik soms referenties of commentaren op over politieke kwesties, hoewel ik niet per se een bepaalde politieke agenda onderschrijf of neig. Het is slechts één manier om mijn kunstwerk te lezen en te interpreteren.

Is kunst iets wat je altijd al wilde doen?

Ik herinner me dat ik al aan het tekenen was, nog voordat ik het alfabet onder de knie had. Kunst maken is iets dat ik sinds mijn kindertijd doe. Dus ik kan zeggen dat mijn betrokkenheid bij kunst al heel lang teruggaat als kind.

Ronald Ventura, ‘Tree Bone’, 2015, glasvezel, hars, toner, silicium, 166 x 117 x 186 inch

Het is bekend dat popcultuur een van de belangrijkste dingen is waarin je geïnteresseerd bent. Hoe blijf je in het huidige moment? Wat zijn enkele van uw zorgen op dit moment?

Mijn interesse in de popcultuur kwam op een moment dat mijn zoon nog een kind was. Ik wilde tijd met mijn zoon doorbrengen, hem beter leren kennen. Het gebeurde zo dat hij dol was op stripfiguren en de figuren en het speelgoed ervan. Mijn preoccupatie is niet specifiek de popcultuur, maar meer de hedendaagse kunst, en aangezien de popcultuur deel uitmaakt van de hedendaagse kunst, is deze in mijn werken terechtgekomen.

Je staat bekend om het hebben van een constant evoluerende praktijk. Van je surrealistische eerdere schilderijen tot meer verschillende media en thematiek, net zoals de fantastische sculpturale vormen van de laatste tijd. Hoe zie je jezelf nu, vergeleken met toen je voor het eerst begon? Is het een constant evoluerende dialoog, of het verleggen van de grenzen naar je eigenzinnige volkstaal?

Dat is voor mij de aard van kunst, en veel meer voor hedendaagse kunst. Het is de manier om in het nu te blijven, in het heden. Sinds ik professioneel als kunstenaar ben begonnen, heeft mijn kunst verschillende thema's verkend en experimenteer ik constant met media en onderwerp.

Filipijnse kunstenaar Ronald Ventura

Je was vanaf het begin een klassiek geschoolde schilder, en in je oeuvre is er meestal de omgang met figuren, vormen door misvorming, morphing en kromtrekken. Kun je je interesses in de figuur en de klassieker toelichten?

Mijn interesse in de figuur en in het klassieke komt voort uit mijn opleiding als kunstenaar, en het vervormen, vervormen of kromtrekken ervan kan een techniek zijn om een ​​metafoor of uitdrukking van ideeën in te voegen. Ook wil ik, door klassieke figuren en beelden in mijn werken op te nemen, herdefiniëren hoe mensen ze eigentijds bekijken. Hoe een Filippijnse kijker deze klassieke figuren ziet, zou bijvoorbeeld anders zijn dan hoe een Europeaan ze zou interpreteren. Het is deze veranderende context voor dezelfde stijl van figuratie waarin ik geïnteresseerd ben.

Zijn er mensen waar je naar opkijkt of waarin je geïnteresseerd bent?

Voor mij hebben alle kunststromingen, vanaf de Renaissance, bijgedragen aan waar kunst nu is. De hele kunstgeschiedenis leidt tot hedendaagse kunst, dus ik kan geen specifieke namen, stijlen of bewegingen onderscheiden waarin ik geïnteresseerd ben. Ik neem de geschiedenis van de kunst in haar totaliteit en het is die totaliteit die mijn werk informeert.

Ronald Ventura, ‘Point of Know Return 5’, 2012, lightbox, 30 x 22,5 x 2,75 inch

Kunt u mij iets vertellen over uw proces? Gezien de aard van je werk en de herkenbaarheid ervan symbolisch en thematisch, lijkt het de kijker heel persoonlijk. Is het maken van uw stukken iets dat u moet ondernemen en vindt u iets therapeutisch aan het creatieve proces?

Ik benader mijn schilderij alsof het een gewone kantoorbaan is: ik heb een specifiek schema opgesteld voor het schilderen dat evenveel uren in beslag zou nemen als een gewone werkdag op kantoor. Ik heb mezelf op zo'n manier gedisciplineerd en dat ik constant kunst creëer, met behoud van mijn vaart.

In termen van persoonlijk zijn, nou ja, veel stukken die ik heb gemaakt, zijn begonnen uit een persoonlijke ervaring die me een idee of een idee heeft gegeven, dus het niveau van persoonlijk is altijd aanwezig geweest in mijn werken.

Waarom zouden mensen naar kunst gaan kijken?

Kunst geeft prikkels waar mensen op zoveel verschillende manieren op kunnen reageren, en door naar kunst te kijken, kunnen mensen naast hun persoonlijke waarden meer leren over hun samenleving. Dat is de belangrijkste functie van kunst, om mensen aanwijzingen of aanwijzingen te geven om dieper te reflecteren en vragen te stellen. Als je kunst van dichterbij of intenser bekijkt, begin je vragen te stellen en na te denken, en dat verdiept je gedachten of perceptie.

Ik wil ook dat mensen naar kunst kijken omdat het leuk is. Voor mij zou kunst gastvrij moeten zijn en mensen geluk moeten brengen, en dit is iets dat je altijd kunt zien in mijn kunst. Het element humor is vaak aanwezig omdat ik wil dat mensen genieten en plezier beleven aan mijn werk.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd in Art Republik 14.