Dada vandaag: het maken van kunst 'valt' niet-kunstruimtes binnen door de steun van bedrijven als Facebook, Amtrak en Autodesk

Daryl Goh's ‘Installation Lucid’ in Zhuang: Home of Singapore Designers

Toewijzing is het hergebruik van bestaande elementen binnen een nieuw werk. De toe-eigening in de kunst gaat terug tot het begin van de twintigste eeuw, toen de 'fontein' van Marcel Duchamp nieuwe manieren bood om door readymades te kijken. Door dit concept van kunst maken te relateren aan macro-economie, beginnen we de toe-eigening van kunst maken in niet-kunstruimtes te zien. Kunst heeft de kunstcirkel van galerijen, musea, instellingen en door kunstenaars gerunde ruimtes overstegen. Het wordt steeds vaker geproduceerd voor retailstrategieën, bedrijfsuitbreiding, maatschappelijk verantwoord ondernemen, branding en marketing.

Als ontwerper en coproducent van Azië's baanbrekende projectie-mapping doordrenkte winkelervaring, ‘Installation Lucid @ Zhuang Home of Singapore Designers’, heb ik het voorrecht de creatieve mogelijkheden van dit nieuwe fenomeen te hebben gezien. De toe-eigening van creatieve media vergemakkelijkt de verschuiving in de detailhandel door kunst te gebruiken als een apparaat om mode en technologie te laten doordringen en nieuwe concurrenten te inspireren in de transformatie van de industrie.

Baanbrekende projecten die de afgelopen jaren het vermelden waard zijn, zijn onder meer Viktor & Rolf in Milaan, met het hele interieur van de winkel ondersteboven. De vloer ligt aan het plafond en vice versa terwijl kroonluchters vanaf de vloer worden opgericht. De kledingboetiek van Raf Simons in Tokio is een andere unieke ontmoeting van kunst en mode waarbij kunstenaar Sterling Ruby de vloeren en plafonds van de ruimte als canvas gebruikte. Pedder on Scotts in Singapore is ook een innovatieve poging om een ​​ervaring samen te stellen die 'voelt als een leuke dag in een moderne galerie', zegt Peter Harris, president van Pedder Group.

Daryl Goh's ‘Installation Lucid’ in Zhuang: Home of Singapore Designers

Door dit raamwerk van toe-eigening naar het bedrijfsniveau te brengen, gaat kunst verder dan de nominale waarde van het bestellen en verkopen van schilderijen. Er is een nieuw innovatief spektakel dat zich over grote organisaties verspreidt: de door het bedrijf gesponsorde artist-in-residence (AIR) -programma's. Autodesk is een architecturale en technische softwareproducent met een residentieprogramma dat bewees dat handel en kunst samen kunnen gedijen. Kunstenaars worden niet alleen gefinancierd voor de projecten die ze uitvoeren, ze kunnen ook helpen bij het vormgeven van technologie die nuttig is voor Autodesk. Amtrak, de spoorwegdienst in de Verenigde Staten, creëerde een AIR-programma dat hen beloonde met een exponentiële invloed op sociale media. Naast Facebook, waarvan ook bekend is dat het kunstenaars opdracht geeft installaties te produceren op hun campus, zijn er meer dan 200 van deze AIR-programma's in de Verenigde Staten.

Om op deze golf te rijden, heb ik de NPE Art Residency in Singapore opgericht. NPE Print Communications, gehuisvest in een toonaangevend drukkerij, aantoonbaar het eerste en enige gratis AIR-programma van Singapore, biedt artiesten een studio voor drie maanden, consultancy met de leiders van de printindustrie, kostbare productie binnen de middelen van de communicatie- en persfaciliteit . Dit kunstinitiatief heeft het bedrijfsbureau sindsdien voorzien van nieuwe zakelijke ideeën en voorstellen, zoals het lanceren van een giclee-printarm van het bedrijf met kunstenaar, Nicola Anthony, als ambassadeur voor deze dienst.

Eunice Lim's voortdurende NPE Art Residency in residentie in Singapore

De interdisciplinaire mogelijkheden van kunst zijn onmiskenbaar. Traditionele stromen van kunstproductie zullen de geschiedenis van kunst en cultuur binnen de kunstindustrie blijven verankeren. De innovatieve toe-eigening van kunst als bedrijfsentiteit zal zich echter manifesteren in iets spannends binnen nieuwe sferen dat ons keer op keer zal blijven verrassen.

Dit artikel is geschreven door Daryl Goh en oorspronkelijk gepubliceerd in Art Republik.