Focus: Miuccia Prada en Fashion Intellectualism

Misschien wel de machtigste vrouw in de mode is Miuccia Prada. Je kent het verhaal: de in Italië geboren vrouw ging naar de mime-school, promoveerde in de politieke wetenschappen aan de universiteit van Milaan en sloot zich vervolgens uit verplichting aan bij Fratelli Prada (het familiebedrijf). Toevallige toezeggingen leveren soms de beste resultaten op en mevrouw Prada heeft het merk sindsdien naar zijn status als wereldwijde modekrachtcentrale, luxe icoon en, voor liefhebbers van de industrie, een eindeloze bron van krachtige en intelligente collecties geleid.

Zeldzaam is de ontwerper die ons dingen laat zien waar we voor terugdeinzen en ons toch tot aangetrokken voelen. Prada-collecties worden beroemd lelijk-chic genoemd en het is interessant om de connotaties van 'lelijk' te verkennen als het gaat om haute couture. De lelijk Miuccia Prada stelt polariserend voor. 'Toen ik begon, haatte iedereen wat ik deed, behalve een paar slimme mensen', zegt ze in een interview met Alexander Fury van de Onafhankelijk. Het ontleden van de catwalkaanbiedingen van een nieuw seizoen is inderdaad een uitdaging. De styling van Olivier Rizzo speelt nooit op de commerciële veilige kant van New York, de cerebrale avant-garde van Londen, de glamour en seks van Milaan, of de verfijnde romantiek van Parijs. In plaats daarvan krijgt Prada gewoonlijk een kreet van verwarring en de onverklaarbare aantrekkingskracht van verlangen.

In tegenstelling tot het soms bedreigende, gekmakende en manische genie van makers als Alexander McQueen of John Galliano, produceert Prada met een opstandige zilveren lepel die niet uit de darmen maar uit de geest komt. Een levenslang begrip van luxe in combinatie met haar non-conformiteit resulteert in collecties die het hier en nu uitdagen en ons bieden wat kan en zou moeten zijn. Daarin schuilt haar kracht en talent: om je ongemakkelijk te maken en je te confronteren met ideeën die nog niet conventioneel zijn, hoewel ze alledaags zijn, geef of neem een ​​seizoen of twee.

Een inleiding in de carrière van Prada is niet compleet zonder een geschiedenisles. Het is het beste om de start van mevrouw Prada en haar vroege dagen bij het merk in overweging te nemen om te begrijpen hoe zij vandaag, psychisch bijna, de voorspeller is van onze veranderende definities van schoonheid. De bekende start kwam niet met confectiekleding, nu de creatieve motor van het huis, maar met tassen. Aan de andere kant was Prada de beste plek om tassen te ontwerpen - het bedrijf was een oud Italiaans huis en voorzag de koninklijke familie van luxe lederwaren. De ironische en veelzeggende draai aan de nalatenschap was dat Prada een tas van functioneel zwart nylon produceerde met minimale leren afwerking. De reductieve en sobere stijl leek terug te vechten tegen de excessen van de jaren '90. Miuccia bood ons in 1989 een nieuwe schoonheid aan: minder was meer en goedkoop kon mooi zijn.

Prada uit de jaren 90

Het bepalen van de kernfilosofie van Prada begint met het vroege werk in de jaren '90. Beschouwd als een gouden periode in de mode, waren de groten als Delacroix, Galliano, Gaultier, Saint Laurent in volle creatieve renaissance met hun overdreven romantiek, fantasie en dramatisch suggestieve collecties. De jaren 90 waren ook het pionierstijdperk van Jil Sander, Yohji Yamamoto, Rei Kawakubo, Martin Margiela, Helmut Lang - de leiders van cerebrale, sobere en conceptueel gedreven kleding. Miuccia past bijna perfect in de tijdvergelijking. 'Ik heb altijd genoten en nog steeds van [mezelf aankleden]', zei ze in een interview voor Document logboek. De gepresenteerde kleding was intelligent, gemaakt met concepten als een stuwkracht en sprak tot de verbeelding van de vrouw, die net als Miuccia mooi gekleed wilde worden zonder aan ijdelheid te grillen.

Het werk van Prada in de jaren '90 is volgens deze schrijver het beste. De aangeboden attitudes waren in tegenspraak met de tijd - in plaats van jurken te verknippen op de vooroordelen, overbodige volants te bevestigen of te creëren met oogverblindende paletten, maakte Prada eenvoudige kleding in het zwart, wit, grijs - neutrale kleuren die stilletjes elegantie uitstraalden. Toen Armani en Jil Sander consistent minimalisme en gedempte tinten deden, keerde Prada elk seizoen de esthetiek om en sprong in een breder kleurenpalet. Ze daagde de leidende noties van schoonheid van beide decennia uit door te suggereren dat we het simpel houden: doordachte kleding die er geweldig uitziet.

Prada uit de jaren 00

Stapsgewijze veranderingen suggereerden dat Prada vanaf het jaar 2000 graag meer op haar modellen zette. We begonnen versieringen, borduursels, pailletten, pailletten, ruches, kant, volume te zien - het soort mooie dingen die vrouwelijke kleding kenmerken, maar met doordringende precisie weergegeven. Kleuren zoals bordeaux, lavendel en groen die de garderobe binnendrongen, werden gegoten in zware reflecterende stoffen (zoals in SS07) die de ruggengraat vormen van Prada's kleurenspel.

Een niet-aflatende focus op luxe en stof betekende meer uitstapjes van zijde, bont, brokaat, fluweel enz. Moeilijke materialen, zeker, maar die werden versmolten en gecombineerd met het veeleisende oog van Miuccia, wat de verkoopbare wenselijkheid verzekerde. Bekijk ook hoe de stellingen van Prada's zachte pakken, gelaagde jassen en de nadruk op vesten de kleding van vrouwen in dit decennium beïnvloedden. Haar invloed ging niet verloren op de rest van de industrie.Alexander Fury noemde haar beroemd 'de meest gekopieerde vrouw in de mode' en de kracht van haar visie leende zich voor hetzelfde soort navolging door andere ontwerpers en modestudenten, dat alleen Azzedine Alaïa's, Martin Margiela's en Nicolas Ghesquière's (bij Balenciaga) werk vergaard.

'Prada uit de jaren 10

Veel van de smacht om Prada uit de jaren 90 is enorm ironisch en een geweldige lach als je dit overweegt: de strakke lijnen en monotoonheid die ze in het verleden introduceerde, is nu de jurk van de dag. Minimalisme was het modewoord voor de eerste helft van dit decennium en de vroege invloed van Prada leek massaal aan te slaan. Omdat Prada is en Prada doet, is de reactie dan om de tegenovergestelde kant op te gaan. FW12 zag het toegenomen gebruik van schoonheid op de modeshows. Eerder was de look eenvoudig: make-up zonder make-up, in wezen. Voor FW12, zwaar omlijnde en geverfde ogen; voor SS13, punk-kimono's met verwarde pixiesnitten en levendige lippen; voor SS15, woestijnvrouwen met een scalpelachtig grafisch oog en vezelig haar; voor FW15, babolitische Lolita's met de huwbare blos van de jeugd; en meest recentelijk voor SS16, bleke gouden lippen schoonheden.

In totaal heeft Prada sinds het voorjaar van 1988 58 damescollecties geproduceerd en we hebben het geluk om haar te blijven zien vechten tegen het tij van de conventie van schoonheid. Meest recent zagen we het hoogtepunt en de creatieve piek van haar hedendaagse werk voor haar FW16-collectie, waarvan delen werden gepresenteerd als PF16 tijdens de MFW16-modeshow. De set: gemodelleerd naar een openbaar plein, met als doel forum en bezichtiging door de mensen; sprak boekdelen in zijn levenloze stilte over het overbelichte karakter van de industrie. De kleding: winderige en gescheurde overhemden gelaagd onder verfijnde jassen, bovenkleding voor degenen die bescherming nodig hebben, en snuisterijen opgestapeld en vastgeketend aan tassen. Het concept: moeilijke tijden stellen onze prioriteiten opnieuw samen en vegen (vrij letterlijk) verouderde noties van schoonheid weg; de Prada-vrouw zet zichzelf weer in elkaar en houdt vast voor haar dierbare leven terwijl ze op zoek is naar de hoogheid van de estheet.

Het is niet verwonderlijk dat deze collectie zeker goed zal verkopen. Het heeft met succes de codes van het merk uit de jaren '90 overgenomen die het zo geliefd maakten: slimheid, soberheid en een stil uitdagende luxe; terwijl het de anti-esthetiek van vandaag vertegenwoordigt: te rijke detaillering, gedurfde gelaagdheid ondanks zorgen over de opwarming van de aarde, en een weigering om het publiek gemakkelijk te maken. Dat wil zeggen dat Miuccia Prada opnieuw zal slagen omdat ze precies heeft vastgelegd wat schoonheid nog niet is, maar binnenkort zal zijn.

"In totaal heeft Prada sinds het voorjaar van 1988 58 damescollecties geproduceerd en we hebben het geluk haar te blijven zien vechten tegen het tij van de conventie van schoonheid."

Verhaalcredits

Door Gordon Ng

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd in L'Officiel.