Interview met Aaron Seeto van Museum MACAN, Indonesië

MET voorlopige ontwerp van de buitenkant van Museum MACAN, door MET Studio Design Ltd.

De Indonesische kunstscène gonst van de voorpret voor de feestelijke opening van het Museum voor Moderne en Hedendaagse Kunst in Nusantara, of Museum MACAN, dat op 4 november voor het publiek zal opengaan. Opgericht door de Indonesische filantroop en toonaangevende verzamelaar Haryanto Adikoesoemo, is het het resultaat van een decennium lange droom - en streven - om een ​​permanente kunstruimte in de stad te bouwen met een eersteklas collectie. De museumstichting, die het museum runt, wordt in de familie gehouden en wordt voorgezeten door dochter Fenessa Adikoesoemo.

Gezien de geografische locatie zal het programma van het museum gericht zijn op Indonesië en Zuidoost-Azië, waarbij het in de eerste plaats opkomt voor Indonesische kunstenaars. De eerste show, ‘Art Turns. Wereld verandert. Exploring the Collection of Museum MACAN ', gerealiseerd door gastcuratoren Curator Charles Escher en Agung Hujatnika, zal 90 kunstwerken bevatten uit de groeiende collectie van het museum met meer dan 800 moderne en hedendaagse kunstwerken, waarbij de Indonesische kunstgeschiedenis in relatie tot de wereldkunstgeschiedenis wordt verkend het werk van Indonesische meesters als Sudjana Kerton en Trubus Soedarsono naast internationale kunstenaars als Mark Rothko en Gerhard Richter.

Sudjana Kerton, ‘Akibat Pemboman di Lengkong Besar Bandung, 1945’, 1979. Met dank aan Museum MACAN.

Museum MACAN is gehuisvest in een speciaal gebouwde ruimte van 4000 vierkante meter in de wijk Kebon Jeruk in West-Jakarta als onderdeel van het Gallery West-complex, een multifunctioneel monumentaal gebouw. De helft van de ruimte van het museum wordt gebruikt voor tentoonstellingen, waaronder twee versterkte ruimtes die speciaal zijn gemaakt voor grootschalige opdrachten en een overdekte beeldentuin. Gezien de nadruk op onderwijs, is er een aangewezen onderwijszone om een ​​breed publiek te bereiken, van kunstbeoefenaars tot het grote publiek.

Voorafgaand aan de officiële opening van het museum spreekt Art Republik met Aaron Seeto, directeur van Museum MACAN, om meer te weten te komen over zijn werk, aankomende projecten, de Indonesische kunstscene in het algemeen en de opkomst van privémusea.

Hoe ben je in het bezit gekomen van deze rol in Museum MACAN?

Gedurende mijn hele carrière ben ik toegewijd geweest aan het presenteren en ontwikkelen van artiesten uit de Aziatische en Pacifische regio's, en ben ik gedurende vele jaren in en uit Indonesië geweest om curatoriaal onderzoek te ontwikkelen en met kunstenaars samen te werken. Indonesië en Zuidoost-Azië hebben zulke levendige en belangrijke kunstscènes dat de kans om zich te ontwikkelen en deel uit te maken van een nieuw museum in een land waar er geen precedent is voor het type instelling dat we aan het bouwen zijn enorm opwindend is.

Ik voelde me ook aangetrokken tot de visie van het museum, dat zich richt op kunsteducatie. Ik geloof in de belangrijke rol die kunst en kunsteducatie spelen bij het openstellen van onze geest voor allerlei curiosa en kennis. Kunst is transformerend, daarom was de kans om onder deze omstandigheden in Indonesië te werken ongelooflijk moeilijk te laten liggen!

Wat zijn de projecten in de maak voor de grote opening? En wat zijn de hoogtepunten die we zullen zien in de twee ruimtes voor grootschalige opdrachten en in de 500 vierkante meter grote beeldentuin?

De focus van de grote opening is ‘Art Turns. World Turns. 'Dit neemt al onze galerieruimtes in beslag. Er komen een aantal nieuwe werken in de tentoonstelling die speciaal voor het museum in opdracht zijn gemaakt

Naast deze tentoonstelling zal een selectie van sculpturen en installaties te zien zijn in een gebied dat we de ‘Beeldentuin’ hebben genoemd. Dit zijn geen opdrachten, maar grootschalige werken uit de collectie waaronder Yayoi Kusama's ‘Infinity Mirrored Room - Brilliance of the Souls’ (2014), een belangrijk werk in het oeuvre van de kunstenaar.

We werken momenteel ook aan een commissie voor kinderen, die binnenkort bekend wordt gemaakt.

Yayoi Kusama, ‘Infinity Mirrored Room - Brilliance of the Souls’, 2014. Met dank aan Ota Fine Arts, Tokyo / Singapore.

Is er überhaupt enige financiële of andere steun geweest bij de oprichting, de uitvoering en de planning van het museum?

Museum MACAN is een privémuseum voor en voor het publiek. In de toekomst hopen we dat zowel de publieke als de private sector zullen samenwerken om het werk van kunstenaars te ondersteunen ten voordele van de gemeenschap en de samenleving als geheel.

Zijn er, afgezien van de permanente tentoonstelling, speciale tentoonstellingen in het eerste jaar? Zijn er belangrijke samenwerkingen in de werken, of het nu met andere kunstinstellingen, galerijen, andere verzamelaars, bepaalde curatoren, kunstenaars etc. is?

In dit stadium plant het museum geen permanente tentoonstellingen van zijn collectie. Ons toekomstige programma zal eerder tentoonstellingen bevatten die zijn samengesteld door het curatorenteam, samenwerkingen met andere musea die mogelijk uit de collectie zijn gehaald of rechtstreeks zijn ontwikkeld met lokale en internationale kunstenaars. Het museum zet zich in voor het ondersteunen van Indonesische kunstenaars en in het Museum zullen we tentoonstellingen op een veel uitgebreidere manier kunnen presenteren dan in Jakarta eerder is gedaan. Het zal hopelijk een krachtige brug zijn tussen de studio's van kunstenaars en het publiek, en we kijken ernaar uit om binnenkort ons toekomstige programma te delen.

Het gebouw is ontworpen door MET Studio om een ​​'vrijstromende museumervaring' te creëren.Hoe belangrijk is de architectuur van het museum voor zijn identiteit?

De architectuur is gewaagd en sommigen zeggen misschien gedurfd, met vloeiende rondingen geïntegreerd in de vertrouwde witte doos die je van een museum verwacht. Als geheel beantwoordt het gebouw echt aan de behoeften van het museum: royale ruimtes met de mogelijkheid om momenten van intimiteit te creëren en om grote kunstwerken en spannende tentoonstellingen te presenteren; openbare zones die sociale interactie stimuleren; onderwijsruimten die het publiek, ongeacht hun leeftijd, in staat stellen om te leren en kunst te beleven.

Ik denk dat Met Studio Design, de architect van het museum, veel van de energie die we projecteren in het gebouw heeft kunnen inkapselen, en de belangrijke rol die we hopen dat het museum in de stad gaat spelen.

Denk je dat er een goed ecosysteem is voor kunst in Indonesië, of is er een te grote afhankelijkheid (als dat iets anders dan een goede zaak zou kunnen zijn) op de inspanningen van een paar kunstverzamelaars? Wat denk je, denk je, voor de kunstgemeenschap in Indonesië als geheel?

Indonesië heeft een geweldige infrastructuur van kunstenaars en een levendige verzamelscène met curatoren, critici, schrijvers en natuurlijk verzamelaars, en vooral, een basis en onafhankelijk netwerk. Samen zijn deze elementen behulpzaam geweest bij het ontwikkelen van een groot deel van de internationale kunstdialoog tussen Indonesië en de wereld en een buitengewoon opwindende omgeving waar het museum naartoe kan werken. Wat Indonesië mist, is de museuminfrastructuur, waar Museum MACAN kan ingrijpen en de punten kan verbinden.

Sindudarsono Sudjojono, ‘Ngaso’, 1964. Met dank aan Museum MACAN.

En hoe denkt Museum MACAN bij te dragen?

Wat betreft de nabije toekomst over hoe Museum MACAN zal bijdragen - de eerste is natuurlijk via een speciaal gebouwde faciliteit die het behoud en de presentatie van belangrijke kunstwerken mogelijk maakt, en de tweede is door kunsteducatie. Deze twee essentiële elementen dragen bij aan een meer holistische omgeving voor de kunsten in Indonesië, en zullen de sector in staat stellen kunstenaars op meer fulente manieren te ondersteunen. Hoe stimuleren we de conceptuele ontwikkeling van een kunstenaar vanaf het moment dat ze jong zijn tot wanneer ze gevestigd zijn? Hoe kan het museum helpen bij het uitbreiden van het peer-netwerk van een kunstenaar door middel van connecties met artiesten over de hele wereld? Dit moet meer zijn dan alleen door het proces van verzamelen, maar moet ook worden ondersteund door het stimuleren van mogelijkheden voor kritische dialoog en feedback die ontstaat door het overwegen en bespreken van kunst in musea en galerieruimtes.

Kunt u meer vertellen over de doelstellingen van MACAN?

De missie van Museum MACAN is niet alleen het tentoonstellen van kunstwerken, maar het creëren van een openbare ruimte waar discussies over kunst en cultuur kunnen plaatsvinden. We moeten kansen creëren waar dingen kunnen worden gezien en ervaren door een brede doelgroep, waar ideeën kunnen worden getest en waar dialoog tussen een kunstenaar en een divers Indonesisch publiek kan plaatsvinden. Hiermee hopen we nieuwsgierigheid naar kunst te wekken en ons publiek te betrekken bij de gesprekken die we zinvol en belangrijk vinden. Dit is echter niet alleen de verantwoordelijkheid van een museum, maar meer in het algemeen van een samenleving die de kunsten ondersteunt en waardeert als een integraal onderdeel van het weefsel.

Privé-musea in Azië zijn gestegen, waaronder Museum MACAN. MAIIAM in Chiang Mai is bijvoorbeeld opgezet door Eric Bunnag Booth op basis van de kunstcollectie van de familie en is vorig jaar geopend. Waarom denk je dat dat zo is?

Museum MACAN is ontwikkeld door een particulier initiatief, hier in Indonesië, net als op andere plaatsen, voert de particuliere sector een belangrijk gesprek over openbare toegang tot kunst. Ik denk dat het Museum MACAN, MAIIAM en andere initiatieven in de regio wijzen op een verlangen om kennis te delen, om niet alleen kunstcollecties te presenteren, maar om een ​​grotere waardering van kunst binnen de publieke sfeer te stimuleren. Museum MACAN is van mening dat het, door te helpen de museuminfrastructuur in Indonesië te ontwikkelen, daarmee onze cultuur en samenleving in het algemeen ten goede komt en dat deze activiteiten plaatsvinden voor en binnen de gemeenschap.

Hoe ben je van plan om met iedereen in contact te komen, van specialisten in de kunstwereld tot het grote publiek en tot jonge studenten? Hoe maak je het voor iedereen relevant en interessant?

Het museum is toegewijd aan het bieden van toegang aan mensen met allerlei verschillende achtergronden. Gedurende mijn hele carrière ben ik toegewijd aan het ontwikkelen van projecten die veel verschillende soorten doelgroepen bij elkaar brengen. Betrokken zijn bij kunst mag niet exclusief zijn voor het ene soort persoon boven het andere. Hoe we complexe ideeën verwoorden op manieren die gemakkelijk te begrijpen zijn, en hoe onze programmering kan reageren op de sociale context van Jakarta zelf, zijn echt opwindende vragen die gesteld moeten worden en die door onze teams voor onderwijs en openbare programma's zullen worden onderzocht bij het bedenken van activiteiten .

Het museum is een ruimte voor contemplatie, betrokkenheid en debat, en of je nu een doorgewinterde kunstliefhebber bent of een student die het museum voor het eerst ontmoet, we willen dat onze programma's nieuwsgierigheid wekken en veel verschillende toegangspunten bieden tot de wondere wereld van artiesten.

Robert Rauschenberg, ‘Rush 20 (Cloister)’, 1980

Kun je praten over het team achter MACAN? Hoe ga je samenwerken om MACAN als het ware op de kaart te zetten? Welke uitdagingen moet u overwinnen om dit te doen?

Het museum is gevuld met buitengewone teams van mensen die nieuwsgierig zijn naar kunst en toegewijd en enthousiast zijn om een ​​museum voor Jakarta te leveren. Het is echt een teamprestatie.Mensen werken aan tentoonstellingen en educatieve programma's en de collectie, tot communicatie, ontwerp, financiën en IT - we vertrouwen allemaal op elkaar om een ​​deel van de puzzel te doen. Het team van Museum MACAN wordt gemotiveerd door de wens iets te leveren dat niet alleen belangrijk is voor de kunstwereld, maar ook fundamenteel is voor de bredere ontwikkeling van cultuur in Jakarta en Indonesië.

Meer informatie op facebook.com/MuseumMACAN/.