Alternatieve regelingen

We gaan verder waar we eerder waren gebleven met Nivarox en onderzoeken alternatieve arrangementen met Rolex en hun ontsnappingen. Als je het gemist hebt, kun je het hier lezen.

De Rolex Calibre 4130

Er zijn verrassend veel Zwitserse bedrijven die balansveren produceren, en we moeten in dit nummer met name één producent onder de aandacht brengen. In feite mag het één merk worden genoemd, maar het is echt een eigen groep. Als Nivarox FAR het grootste deel van deze introductie verdiende, verdient Rolex het in ieder geval om het af te sluiten.

Deze titaan van horlogemakerij streeft er beroemd naar om elk onderdeel van de horlogemakerij onder de knie te krijgen, of zoveel als het maar kan - het wordt algemeen gemeld dat het gekroonde merk alles maakt, behalve de wijzers en de kristallen van zijn horloges. Het is duidelijk dat het zijn eigen haarveren produceert, en niet slechts één versie. Hoewel we niet weten of het ooit zijn eigen standaard haarveer in productiehorloges heeft geïntroduceerd, is Rolex zeker in staat om alle standaard horlogeveerveren te maken. In feite produceert Rolex allerlei innovaties die nooit het daglicht zien - de R & D-afdeling heeft het inderdaad erg druk, net als QC, en herinnert de innovators eraan dat hun oplossingen net zo betrouwbaar en veerkrachtig moeten zijn als alles in het huidige gebruik.

Hoewel Rolex deel uitmaakt van het consortium dat samenwerkte met Centre Suisse d'Electronique et Microtechnique (CSEM) aan de ontwikkeling van siliciumtechnologie voor uurwerken, heeft het zelf pas in 2014 een silicium-echappementcomponent ingezet, toen de Syloxi-haarveer debuteerde. Onnodig te zeggen dat, zoals beschreven in Making the Hairspring hier, de Syloxi- en Parachrom-springveren dezelfde taak vervullen, maar op radicaal verschillende manieren worden geproduceerd.

Parachrom, dat Rolex in 2000 in de vorm van een haarveer introduceerde in de Cosmograph Daytona, is een legering van niobium, zirkonium en zuurstof. Het vormen van Parachrom-haarsprings volgt dezelfde procedure als vermeld in Making the Hairspring, die is gebaseerd op informatie rechtstreeks van Rolex. Volgens de opmerkingen van de fabrikant is de Parachrom-spiraalveer "ongevoelig voor magnetische velden, biedt hij grote stabiliteit bij temperatuurschommelingen en blijft hij tot 10 keer nauwkeuriger dan een traditionele haarveer in geval van schokken."

Syloxi daarentegen is een heel ander beest, gemaakt van een uitgesproken niet-ferromagnetische composiet van silicium en siliciumoxide. In tegenstelling tot Parachrom, komt Rolex hier niet diep in het fabricageproces, maar we weten dat dit soort siliciumveerveren allemaal worden gemaakt van wafels met DRIE (deep reactive ion etching). We willen wel meer weten over hoe die composiet van silicium en siliciumoxide tot stand komt, omdat het siliciumoxide de buitenste laag zou moeten zijn. Een probleem met silicium zijn de slechte (in vergelijking met Nivarox) thermische compensatie-eigenschappen, wat een reden is waarom sommige merken aangeven geen siliciumcomponenten te gebruiken. In het geval van de Syloxi maakt het siliciumoxide het verschil bij het verbeteren van de thermocompensatie. Het zou ook handig zijn om te weten of dit SiO2 of misschien SiO4 is ...

Hoe dan ook, Rolex toonde veel slim denken in het ontwerp van de Syloxi - de geometrie van de balans is in feite gepatenteerd (iets dat veel voorkomt bij de radicale ontwerpen die mogelijk worden gemaakt door DRIE-productie die wordt tentoongesteld bij verschillende merken). De spoed en dikte van de Syloxi-veer variëren en worden over de gehele lengte van de veer geoptimaliseerd. Op deze manier "ademt" of slingert de veer met een grotere uniformiteit, waardoor verstoringen als gevolg van de zwaartekracht worden weggenomen. Met andere woorden, het ontwerpen en testen van dit ding moet nachtmerries hebben veroorzaakt.

Zoals de grote Rolf Schnyder van Ulysse Nardin ooit zei, is het bespreken van een veer zonder de balans te overwegen een oefening in pure dwaasheid, dus moet worden opgemerkt dat zowel de Parachrom- als de Syloxi-spiraalveer zijn ontworpen om te werken met het standaard Rolex-balanswiel (met microstella gewichten). Omega, Patek Philippe en Ulysse Nardin gingen met hun siliconen balansveren in geheel andere richtingen, maar dat is ook een verhaal voor een andere keer.

De Hairspring maken

Alles begint met elke legering die in het spel is - dit zorgt ook voor exotische materialen zoals silicium omdat het op een geheel andere manier is gemaakt dan gewone metaallegeringen zoals Parachrom (Rolex) en waarschijnlijk zelfs Nivachron. Men begint meestal met een staaf van de betreffende metaallegering, zegt Parachrom in dit geval. Elke hengel is 30 cm lang en 1 cm in diameter. De staaf wordt geleidelijk uitgetrokken in een draad van slechts een tiende van een millimeter in diameter maar 3 km lang! Dit wordt op zijn beurt gerold tot een lint met een rechthoekige doorsnede. Het lint wordt in stukken van 20 cm gesneden, die in spiraalbalansveren worden gewikkeld en warmtebehandeld om hun vorm te behouden.

In feite volgen alle producenten (met de bovengenoemde uitzondering van silicium en ook koolstofcomposieten) de bovenstaande stappen, waarbij naar verluidt verschillende apparatuur wordt gebruikt voor identieke functies (Arm: WatchAround). Interessant is dat balansveren nog steeds met de hand worden aangebracht, zelfs bij Rolex. Het is een taak die typisch wordt gedaan door een speciale klasse van horlogemakers, regleuses genaamd, die allemaal vrouwelijk zijn - behalve in het geval van Dufour en mogelijk andere onafhankelijke horlogemakers.

Jaeger-LeCoultre Master Compressor Chronograph Luxury Watch Review (April 2024).