Focus: kunst van Savann Thav

Benoit Mandelbrot werd erkend voor zijn bijdrage aan de fractaltheorie, het idee dat een patroon zich op een onregelmatige manier herhaalt. Fractale kenmerken zijn ingebed in de kleinste dingen zoals DNA tot de grootste dingen zoals kustlijnen en oceaangolven en strekken zich zelfs uit tot het kosmische universum zoals de ringen van Jupiter. De in Cambodja geboren in Parijs gevestigde kunstenaar Savann Thav neemt dit idee van herhaalde patronen buiten de fractals van Mandelbrot door zijn patronen in de tegenovergestelde richting te nemen: hij transformeert onregelmatigheid in een regelmaat van onregelmatige patronen, zijn werken overstijgen de hechtingen van het canvas en lopen over in tweeluiken en triptieken.

In zijn solotentoonstelling 'Geborduurde dromen' met galerie Intersections in Singapore, een showcase van zijn schilderijen uit 2014 en 2015 die de 'Savann Thav-stijl' belichamen - een combinatie van kleuren, compositie en texturen om rijke en levendige abstracties van de natuurlijke wereld te geven . Deze wereld doet denken aan Savanns opvoeding in Cambodja, waar het pastorale beeld van het platteland een groot deel van zijn artistieke stijl en visie beïnvloedt.

In het titelloze stuk van Savann, gemaakt in 2014, laat de doordachte mix van rood, wit en geel zien hoe hij wat schijnbare vlekken en vlekken lijken te transformeren in coherente en regelmatige patronen. Dit werk heeft een weelderigheid van rood tegen geel, twee kleuren die samen met blauw een triadische kleurharmonie vormen. Deze specifieke kleurencombinatie maakt de kleurharmonie effectief, want Savann brengt het rood en het geel zo subtiel in evenwicht dat het rood voorrang heeft op het geel, waardoor het geel alleen blijft als geaccentueerde plekken in een zee van rood. Je zou deze kleurencombinatie kunnen toeschrijven aan de Cambodjaanse landschappen die zo levendig in de herinneringen van Savann blijven.

Savanns techniek om motieven van verschillende kleuren en texturen aan elkaar te naaien, vormt een lappendeken dat niet verschilt van de 'fractals' van Mandelbrot, wat betekent dat het gefragmenteerd of gebarsten is. Mandelbrot probeerde onregelmatigheden te begrijpen, maar Savann pakt deze onregelmatigheid aan en injecteert deze in borduurachtige volgorde.

In tegenstelling tot Mandelbrot's fragmentatie en gebrokenheid, tonen Savanns werken de opmerkelijke stabiliteit die borduurwerk biedt. Borduren in klassieke zin is een teken van uitstekend vakmanschap, mogelijk gemaakt door technische bekwaamheid. Geborduurde producten worden vaak zorgvuldig gestikt om een ​​veelvoud aan ontwerpen te vormen, vaak met denkbare afbeeldingen, die eenvoudig te interpreteren zijn, zoals bloemen of vogels. Terwijl Savann de fundamenten van de opmerkelijke stabiliteit van borduurwerk test door een contrast te bieden - er is altijd een dreigend gevoel van dubbelzinnigheid, een zekere interpretatievrijheid die wordt geboden door de abstractie.

Zijn schilderijen lijken bloemen weer te geven, maar de kunstenaar geeft het nooit weg en dat laat hij aan het publiek over om te interpreteren. In die zin is de flexibiliteit en vrijheid die Savanns kunstwerken bieden zo in tegenspraak met de naam van zijn tentoonstelling 'Geborduurde dromen', maar deze paradox is precies het punt - de nevenschikking tussen twee onderling onverenigbare dingen: 'borduurwerk', waar we doorgaans goed mee associëren -gedefinieerde afbeeldingen en 'dromen' met indrukken en wazige afbeeldingen. Het is misschien deze antithese: een samensmelting van het tastbare met het immateriële, het gedefinieerde met het ongedefinieerde, dat we in het hart van Savanns werken vinden.

Hij is een macrokosmos van zijn Cambodja-Parijs-ervaring, maar met een microkosmos van zijn eigen innerlijke landschappen en emoties, emotioneel uitgedrukt door het levendige gebruik van kleuren, zoals rood en geel, om de texturen van Cambodja opnieuw te creëren met de westerse kunsttechniek. In deze grimmige ongerijmdheid is Savanns kunst zo visueel en emotioneel boeiend, zo vrij in zijn abstractie en zo reflecterend op zijn levensstrijd. Het publiek krijgt een kijkje in zijn interne landschappen en hoe ze zijn gevormd door buitengewone externe strijd.

Savann's jeugd werd geconfronteerd met het verlies van zijn moeder en zijn vaderland als gevolg van de oorlog. Zijn natuurlijke omgeving vond vrede in de kunst en diende als brandstof voor creativiteit, waardoor zijn schilderijen zowel naturalistische elementen als een gevoel van universaliteit kregen. Als zodanig vindt het publiek meer dan alleen indrukken, omdat Savanns werken een weergave zijn van de landschappen waaruit Cambodja bestaat, maar ze zijn ook een uiteenzetting van de landschappen waaruit zijn besluit bestaat.

Je kunt schoonheid niet echt begrijpen als je nooit pijn hebt gekend. Misschien is Savanns werk meer dan een representant van de natuurlijke wereld, een bewijs daarvan, dat men alleen met pijn echt de interne en externe landschappen kan begrijpen die de mensheid vormen. Savann versterkt inderdaad de naden van onze verbeelding met zijn poëtische scènes uit de natuur en zijn meerlagig begrip van de texturen en verven waaruit kunst en leven bestaan.

* Ga voor meer informatie naar www.intersections.com.sg

Verhaalcredits

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd in Art Republik