Interview: Ivoriaanse kunstenaar Aboudia
"Sommige mensen zeiden dat ik mijn leven had verspild, dat ik dokter zou worden, iets anders zou moeten doen", herinnert Aboudia zich, een Ivoriaanse schilder met internationale faam en een grote show deze maand in Abidjan.
Aboudia groeide op als Abdoulaye Diarrasouba, een jongere die nog steeds gemakkelijk Nouchi spreekt, het straatdialect van volksdistricten in de economische hoofdstad van Ivoorkust.
Hoewel hij tegenwoordig vaak zijn ezel in de stad verlaat voor krappe stoelen en kunstgalerijen in Parijs, Londen en New York, blijft Aboudia dicht bij zijn roots en zijn huidige tentoonstelling, georganiseerd door de Fakhoury Foundation, heet "Mogo-dynastie".
"Ik ben nog steeds van de Nouchi-cultuur. 'Mogo' in Nouchi betekent jongen, het volk, 'vertelde hij AFP midden in zijn werk, soms in zwart-wit en soms in lugubere kleuren, met overal menselijke hoofden, schedels of robots met tanden. De show loopt tot 20 november.
‘Het Afrika van vandaag’
'Mijn schilderijen zijn het Afrika van vandaag', beweert Aboudia voor een stuk dat 'De dood van de koning' heet. "In deze proberen ze de koning medicijnen te geven ... Dit is ook Afrika, waar traditie is, mensen die worstelen om te leven. Dat wilde ik u vertellen, de Mogo's. '
Hoewel trots op zijn Afrikaanse identiteit, weigert Aboudia te worden gecategoriseerd. 'Ik beschouw mezelf als een kunstenaar, een kunstenaar die uit Afrika komt. Mensen bestempelen zaken als ‘Afrikaanse artiesten’ en ‘Europese artiesten’. Maar als je mijn werk in China of Japan zou zien, zou je niet weten dat het Afrikaans is. "
Desalniettemin erkent de schilder dat het voor een Afrikaan waarschijnlijk moeilijker is om door te breken naar succes in een wereld waar kunst vaak wordt beschouwd als een nutteloze activiteit en een moeilijke manier om geld te verdienen.
"Het is overal moeilijk, maar er is de cultuur (van kunst). De meeste Afrikanen missen deze cultuur. Sommigen begrijpen het, maar dit is niet zoals plaatsen waar kunst gemakkelijk wordt verwelkomd. Hier moet je vechten om mensen te laten begrijpen. Dat is niet per se een slechte zaak, het hangt af van het soort cultuur dat je op jonge leeftijd hebt geleerd '', zegt hij.
Hoewel Aboudia “heel jong was (toen hij zich bewust werd) van een talent voor tekenen” - nog steeds op de basisschool met zijn krijtjes - ging hij verder met voetbal en theatrale school.
'Ik wist tenminste wat dat was ... Toen ik opgroeide en de middelbare school bereikte, realiseerde ik me dat er een school was voor design, voor kunst.
“Nieuwsgierigheid leidde me naar de school (een regionaal conservatorium) en elke keer dat ik deze kinderen daar zag tekenen of schilderen, ging ik niet meer naar mijn middelbare school ... Thuis kleedde ik me aan alsof ik naar school ging, maar ik bracht de hele tijd door dag met hen, gewoon kijken. Zo vroeg ik op een dag of ik mee mocht doen aan de les. Ze keken naar wat ik had gedaan en zeiden: 'Waarom niet proberen? Je zou later kunstenaar kunnen worden. ''
‘Ik kleed mensen uit’
Aboudia studeerde aan het regionale conservatorium voor kunst en kunstnijverheid in Abengourou en het technische centrum voor toegepaste kunst in Bingerville en ging vervolgens naar het Higher National Institute for Arts and Cultural Action (INSAC) in het centrum van Abidjan.
Zijn werk leverde hem op zeer jonge leeftijd bekendheid op, op het hoogtepunt van een politiek en militair conflict in 2010-2011 dat duizenden levens eiste. De chaos kwam tot uiting in schilderijen uit die tijd.
De Ivoriaan wordt vaak vergeleken met de Haïtiaans-Amerikaanse kunstenaar Jean-Michel Basquiat (1960-1988), zowel voor stilistische eigenschappen als voor hun vroegrijpe opkomst. De in Brooklyn geboren kunstenaar ging in zijn vroege jaren twintig over van graffiti op straatkunst naar schilderijen in de Verenigde Staten en Europa.
"Dat stoort me niet", zei Aboudia over de vergelijking. 'Mensen zeggen het veel tegen me. Destijds kende ik hem niet. Ik hou erg van zijn werk - een geweldige kunstenaar. Maar wat mij betreft, ik ben Aboudia. '
Tegenwoordig heeft Aboudia zijn assortiment uitgebreid tot montages, met inbegrip van een wandtapijt gemaakt van de stukjes en beetjes van het dagelijks leven. "Kleding, schoenen, poppen, teddyberen ... Het is het hele ensemble dat afkomstig is van de mensheid en kinderen dat ik heb genomen om een compositie te maken.
'Ik kleed mensen uit, ik neem hun kleren en ik maak nog een canvas. Dit volgt uit de schilderijen, maar in een andere vorm. Ik reken op meer en zelfs grotere. Mijn definitie van kunst is het zoeken naar nieuwe sensaties. ”
