Myanmar hedendaagse pop-art bij Intersections Gallery

Thu Myat, ‘Than Taw Sint’, 2014. Afbeelding met dank aan de kunstenaar

De hedendaagse kunst van Myanmar is een relatief nieuwkomer op het Zuidoost-Aziatische kunstplatform. Het einde van de militaire heerschappij in 2011 markeerde het begin van een geleidelijke ontspanning in controle en censuur, waardoor veel hedendaagse kunstenaars in de regio konden exposeren.

‘Myanmar New Wave: Pop Art Revisited’ opent op 19 september in de Intersections Gallery en brengt het werk van stedelijke kunstenaars Thu Myat en Wunna Aung naar Singapore. Beiden exposeren hier voor het eerst. De tentoonstelling is samengesteld door Marie-Pierre Mol, die sinds 2013 samenwerkt met kunstenaars uit Myanmar via galerietentoonstellingen en kunstbeurzen zoals Art Stage Singapore en Art Paris. Mol vertelt ons dat ze vorig jaar kennis maakte met Thu Myat en Wunna Aung en diep onder de indruk was van de kwaliteit van hun werken die, geworteld in de geschiedenis van het land, een eigentijdse taal gebruiken. Ze legt uit dat, hoewel ze de afgelopen 4 jaar regelmatig Birmese kunstenaars heeft tentoongesteld, het genre van stedelijke of popart nog niet is vertoond in Singapore, daarom besloot ze dit najaar ‘Myanmar New Wave’ te cureren.

Beide kunstenaars werken vaak samen en in 2014 hebben ze gezamenlijk een aantal van hun kunstwerken tentoongesteld in de Thavibu Gallery in Bangkok. Mol verduidelijkt dat terwijl die tentoonstelling zich concentreerde op de geest van straatkunst in de werken, ze het een beetje anders had samengesteld. Omdat de werken zijn gemaakt voor een galerie, zijn ze meer verbonden met popart en met de sterke traditie van karikatuur en stripkunst in Myanmar. Ze merkt op dat Birmese mensen een zeer sterk gevoel voor humor en zelfspot hebben en dat de werken van Thu Myat en Wunna Aung sterk geworteld zijn in deze traditie in plaats van in straatkunst zoals die in het Westen bestaat.

Socio-politiek commentaar komt sterk voor in het werk van beide kunstenaars. In ‘Myanmar Hope’Thu Myat schildert het bekende Disney-icoon Mickey Mouse met de slogan "Not American Dream, Myanmar Hope" op de bovenkant. Hij legt uit dat mensen met de opening van de Myanmar-economie en de opwarming van de betrekkingen met de VS verwachten dat de 'American Dream' de hunne wordt. In plaats daarvan vindt hij dat de natie moet werken aan het bereiken van een eigen versie van verbetering en noemt hij deze visie 'Myanmar Hope'. Hij geeft dit weer door enkele van de oude culturele symbolen van Myanmar toe te voegen aan Mickey; de helm die hij draagt, werd in het verleden door de Myanmarese soldaten gedragen en op zijn been draagt ​​hij de traditionele tatoeage Htoe Kwin om moed te vertegenwoordigen.

Thu Myat, ‘Myanmar Hope’, 2014. Afbeelding met dank aan de kunstenaar

De serie van Wunna Aung over de royalty van Myanmar doet denken aan de iconische portretten van Andy Warhol. Met behulp van acht zeer herkenbare figuren uit het laatste Birmese koninkrijk herhaalt hij elke figuur in drievoud en spuit ze in een mix van kleuren. Hij zegt dat hij wil laten zien dat hoewel deze mensen tijdens hun regering een heerlijk leven hebben geleid, ze nu weg zijn. Met behulp van hedendaagse straatkunsttechnieken zoals photoshoppen, sjabloneren en spuiten, herinvesteert hij de figuren met nieuwe betekenissen.

Wunna Aung's voorliefde voor het humoristische is zichtbaar in het werk ‘Banana Knows No Evolution’. De slogan is overlay op een fotografisch beeld van een oude vrouw die bananen verkoopt op een traditionele Birmese markt. Twee apen zitten ernaast en eten lolly's. Wunna Aung legt uit dat hoewel mens en aap in de loop van de tijd zijn geëvolueerd en hun traditionele manier hebben aangepast, de bananen voor altijd bananen zullen zijn en geen verandering zullen kennen!

Wunna Aung, ‘Bananas Knows No Evolution’, 2015. Afbeelding met dank aan de kunstenaar

En hoewel deze jonge artiesten misschien niet met dezelfde beperkingen en uitdagingen worden geconfronteerd als die van de eerdere generaties van Myanmar-artiesten, hebben ze allebei te maken gehad met hun censuur en verzet. Thu Myat vertelt ons dat hij is gearresteerd tijdens de heerschappij van de militaire junta voor zijn straatkunst en dat hij borg moest storten of drie jaar gevangenisstraf moest betalen, terwijl Wunna Aung uitlegt dat straat- of stadskunst aanvankelijk door de traditionele kunstenaars niet als echte kunst werd beschouwd en dat het pas nu met de opening van de economie van Myanmar is dat mensen hun werk erkennen en accepteren.

Een duidelijk teken dat er dingen veranderen, is de grote openbare muurschildering die Thu Myat onlangs heeft voltooid. In opdracht van het Franse Instituut in Yangon heeft hij een gigantische muurschildering op een viaduct geschilderd die deel uitmaakt van een groter project gericht op het verbeteren van het stadslandschap van de stad.

Meer informatie op intersections.com.sg.

Dit artikel is geschreven door Durriya Dohadwala voor het komende nummer van Art Republik.